Σπάνιο κλικ: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Θοδωρής Αθερίδης και Φιλαρέτη Κομνηνού πριν από 30 χρόνια
Μια φωτογραφία από το παρελθόν δημοσίευσε ο Θοδωρής Αθερίδης στο προφίλ του στο Instagram.
Ο ηθοποιός θέλησε να τιμήσει την μνήμη του Ανδρέα Βουτσινά, ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή στις 8 Ιουνίου του 2010, βυθίζοντας στο πένθος το ελληνικό θέατρο.
Ο Θοδωρής Αθερίδης μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς του φίλους στο Instagram ένα ασπρόμαυρο κλικ από το 1991, όταν ήταν φοιτητής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος μαζί με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και τη Φιλαρέτη Κομνηνού.
«1991 ΚΘΒΕ, "Η νύχτα της Ινγκουάνα". Ο Ιεροκλής κι εγώ κι ο δάσκαλός μας, ο Ανδρέας Βουτσινάς» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Θοδωρής Αθερίδης στη λεζάντα της φωτογραφίας.
Μάλιστα, η ηθοποιός Φιλαρέτη Κομνηνού άφησε σχόλιο και επεσήμανε ότι φαίνεται και εκείνη στη φωτογραφία, καθώς στην αρχή ο Θοδωρής Αθερίδης δεν την ανέφερε στη λεζάντα της. «Και εγώ βρε Θοδωρή» σημείωσε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε: «Τι μου θύμισες!». Ο Θοδωρής Αθερίδης της απάντησε: «λοιπόν, μου την έστειλε σήμερα ο Παύλος κι αν σου πω ότι δεν σε γνώρισα τι θα πεις;».
Δες εδώ:
Ο Θοδωρής Αθερίδης έχει μιλήσει στη BOVARY για τα φοιτητικά του χρόνια στην Θεσσαλονίκη:
«Στο θέατρο αισθάνθηκα καλά και από την υποδοχή και από την αίσθηση ότι είναι ένας φυσικός χώρος για μένα. Πολύ γρήγορα και με τους “Αγαμους” και με το Κρατικό και με τον Μίνω Βολανάκη που με ξεχώρισε, με αποδέχτηκαν σαν ανερχόμενο, ότι ανήκω εκεί. Ισως να είναι και ο φυσικότερος χώρος που ένοιωσα μετά από το ποδόσφαιρο που έπαιζα μικρός. Ηθελα να γίνω ποδοσφαιριστής, αλλά άρχισα το τσιγάρο και τα διάφορα, και τα παράτησα. Ευτυχώς που δεν έγινα γιατί τώρα θα είχα σταματήσει εδώ και είκοσι χρόνια».
«Ο Ιεροκλής έστησε τους “Αγαμους”. Εγώ πήγα την δεύτερη χρονιά. Ημουν ο πρώτος ηθοποιός, οι άλλοι ήταν μουσικοί. Γνώρισα τον Ιεροκλή στη Σχολή, ήμασταν μαζί σε μια παράσταση, Μου έλεγε κάθε μέρα τα κείμενά του για τους “Αγαμους”, εγώ, αυθόρμητα του έλεγα μην πεις αυτό, πες εκείνο. Και πήγαινε ο πονηρός κι έλεγε αυτό που του είχα πει κι έβγαζε γέλιο. Ετσι μου πρότεινε να πάω και να γράψω δικά μου κείμενα. Ως τότε δεν είχα ξαναγράψει. Το πρώτο μου ήταν ο Γιουγκοσλάβος στους “Αγαμους”. Από τότε μου μπήκε η ιδέα για το θεατρικό. Το πρώτο ήταν το “Aπό έρωτα”. Για να γράψεις, τo πιο αφροδισιακό, δημιουργικά, είναι το τετελεσμένο. Βοηθάει να σε τραβάει η ημερομηνία από το μανίκι, το dead line».
