Η μητέρα της Ελισάβετ ήταν πολλά παραπάνω από Βασιλομήτωρ
Η Ελίζαμπεθ Μπόουζ-Λάυον ήταν η σύζυγος του Βασιλιά Γεωργίου ΣΤ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς και μητέρα της Ελισάβετ Β΄. Το ζευγάρι είχε μια ακόμα κόρη, την Μαργαρίτα. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, το 1952, μετονομάστηκε σε «βασίλισσα Ελισάβετ η βασιλομήτωρ», ώστε να μην δημιουργείται σύγχυση με την κόρη της.
Το πλήρες όνομα της ήταν Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon. Γεννήθηκε, στις 4 Αυγούστου 1900 και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στο St Paul's Waldenbury στο Χερτφορτσάιρ, βόρεια του Λονδίνου, καθώς εκεί βρισκόταν η εξοχική κατοικία των γονιών της. Λέγεται πως ο πατέρας της Ελισάβετ πίστευε ότι το αγαπημένο του κορίτσι έμοιαζε τόσο πολύ με χερουβείμ, που αυτός ήταν ο λόγος που ζήτησε το μεσαίο όνομά της να είναι «Άντζελα».
Η νεαρή Ελίζαμπεθ δεν πήγε σχολείο, αλλά έλαβε κατ' οίκον διδασκαλία. Μέχρι την ηλικία των 10 ετών μιλούσε άπταιστα γαλλικά. Όταν ξεκίνησε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος -κατά σύμπτωση στα 14α γενέθλιά της- το Κάστρο Γκλάμις, το σπίτι της, χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο για τους τραυματίες και η ίδια εκτελούσε χρέη νοσοκόμας. Τέσσερα από τα αδέλφια της υπηρετήσαν στο στρατό με τον μεγαλύτερο αδελφό της Φέργκους να χάνει τη ζωή του στη μάχη. Ένας δεύτερος αδερφός της, ο Μάικλ, αναφέρθηκε ως αγνοούμενος. Τελικά είχε συλληφθεί μετά τον τραυματισμό του και παρέμεινε σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων για το υπόλοιπο του πολέμου.
Αν και όπως λένε η Ελισάβετ δεν ήταν όμορφη με τη συμβατική έννοια του όρου, ήταν ακαταμάχητη ελκυστική, καθώς απέπνεε έναν ιδιαίτερο αισθησιασμό. Στη δεκαετία του 1920, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε και ο νεότερος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Ε ', ο ντροπαλός και τραυλός πρίγκιπας Αλβέρτος, της έκανε πρόταση γάμου. Για την ακρίβεια, έβαλε έναν πληρεξούσιο να το κάνει, καθώς, όπως λέγεται, ο ίδιος είχε πολλές ανασφάλειες. Η Ελισάβετ απέρριψε την πρότασή του. Ο ερωτευμένος πρίγκιπας είπε τότε στη μητέρα του ότι αρνείται να παντρευτεί οποιαδήποτε άλλη γυναίκα. Οι φήμες λένε ότι την ίδια στιγμή που απέρριπτε τις προτάσεις του Αλβέρτο, η νεαρή γυναίκα φλέρταρε έντονα με τον βοηθό του, Τζέιμς Στιούαρτ.
Τελικά, τον Ιανουάριο του 1923 η Ελισάβετ συμφώνησε να τον παντρευτεί, παρά τις επιφυλάξεις που είχε για την βασιλική ζωή. Ήταν η πρώτη κοινή θνητή των τελευταίων αιώνων που παντρεύτηκε μέλος της βασιλικής οικογένειας. Λέγεται πως είχε δηλώσει ότι φοβόταν πως ποτέ ξανά δεν θα ήταν ελεύθερη να σκεφτεί, να μιλήσει και να ενεργήσει «όπως νιώθω ότι πρέπει πραγματικά να κάνω». Χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας της είναι το γεγονός ότι την ημέρα του γάμου της, καθώς περνούσε από τον Τάφο του Άγνωστου Πολεμιστή, χωρίς να έχει ενημερώσει κανέναν, άφησε τη νυφική της ανθοδέσμη πάνω από το μνημείο που τιμούσε τον πεσόντα αδελφό της, Φέργκους.
Τα πρώτα χρόνια του ζευγαριού κύλησαν χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις και οι κόρες τους, Ελισάβετ και Μάργκαρετ, γεννήθηκαν το 1926 και το 1930 αντίστοιχα. Στις 20 Ιανουαρίου 1936 όμως το σκηνικό άλλαξε, καθώς πέθανε ο πεθερός της Ελισάβετ, ο βασιλιάς Γεώργιος Ε', αφήνοντας τον θρόνο στον κουνιάδο της Εδουάρδο.
Ο Εδουάρδος Η' όμως, playboy της εποχής, λίγο καιρό αργότερα παραιτήθηκε από το θρόνο για να παντρευτεί την Αμερικανίδα Γουάλις Σίμπσον. Η Γουάλις ήταν μια διαζευγμένη γυναίκα που όταν γνώρισε τον Εδουάρδο ήταν παντρεμένη στον δεύτερο σύζυγό της. Καθώς η βρετανική κοινή γνώμη δεν θα την δεχόταν ποτέ στους κόλπους της, ο αδερφός του Αλβέρτου παραιτήθηκε από τον θρόνο και μετακόμισε με την αγαπημένη του στο Παρίσι. Έτσι, ο Αλβέρτο, απρόθυμα όπως λέγεται, στέφθηκε βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας ως Γεώργιος ΣΤ' και η Ελισάβετ έγινε βασίλισσα. Αν και μερικοί άνθρωποι ονειρεύονται να γίνουν βασιλιάδες, η Ελισάβετ ήταν έξαλλη με αυτή την εξέλιξη των γεγονότων.
Δυο χρόνια αργότερα, λίγο πριν πραγματοποιήσει μια πολιτική επίσκεψη μαζί με τον Αλβέρτο στη Γαλλία, η νεαρή βασίλισσα ήρθε αντιμέτωπη με το πένθος, καθώς πεθαίνει η μητέρα της. Μέσα σε όσα έχει να διαχειριστεί, έπρεπε να αλλάξει και τα ρούχα του ταξιδιού της, καθώς έπρεπε να έχουν πλέον σκούρο χρώμα. Η Ελισάβετ βρήκε μια ιδιοφυή λύση: μαζί με τον σχεδιαστή της, Νόρμαν Χάρτνελ, μετέτρεψαν όλη την γκαρνταρόμπα του ταξιδιού της σε λευκό χρώμα, εξίσου πένθιμο με το μαύρο. Τούλι, δαντέλες και σιφόν σε ανοιχτές αποχρώσεις έγιναν σύντομα το σήμα κατατεθέν της.
Στα τέλη της δεκαετίας του '30, ξεκίνησε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η βασίλισσα Ελισάβετ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Έγινε σύμβολο της σταθερής βρετανικής αποφασιστικότητας και αρνήθηκε μάλιστα να στείλει τα παιδιά της στον Καναδά για ασφάλεια, λέγοντας τη διάσημη φράση: «Τα παιδιά μου δεν θα φύγουν μακριά από εμένα. Δεν θα αφήσω τον Βασιλιά. Και ο βασιλιάς δεν θα φύγει ποτέ». Δεν είναι να απορεί κανείς που μέχρι και ο Αδόλφος Χίτλερ ένιωσε να απειλείται από τη δημοτικότητα της Βασίλισσας Ελισάβετ ώστε να την αποκαλέσει την «πιο επικίνδυνη γυναίκα στην Ευρώπη».
Δεν έλειψαν όμως και τα ατοπήματα από πλευράς της, όπως όταν επισκέφτηκε τις τεράστιες εκτάσεις του East End του Λονδίνου που είχαν καταστραφεί από βομβαρδισμούς, ντυμένη με παστέλ χρώματα και ακριβά σακάκια. Τότε ο λαός την κατηγόρησε πως ήταν εκτός πραγματικότητας. Ένα ακόμα δυσάρεστο περιστατικό σημειώθηκε μετά το τέλος του πολέμου σε ένα ταξίδι του βασιλικού ζεύγους το 1947 στη Νότιο Αφρική. Καθώς η βασιλική πομπή περνούσε μέσα από τα πλήθη, ένας άντρας ξέφυγε από το πλήθος και έτρεξε προς το βασιλικό αυτοκίνητο με απλωμένη την γροθιά του. Τότε η Ελισάβετ τον χτύπησε βίαια στο κεφάλι με την ομπρέλα της. Όταν οι αξιωματούχοι σήκωσαν τον έκπληκτο άνδρας από τον δρόμο διαπίστωσαν ότι δεν ήταν τρομοκράτης, αλλά ένας θαυμαστής που είχε ένα χαρτονόμισμα των 10 σελινιών κρατημένο στο χέρι του, δώρο για τα 21α γενέθλια της πριγκίπισσας Ελισάβετ...
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1952 ο αγαπημένος της σύζυγος, ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ' πέθανε. Η Ελισάβετ δεν επέτρεψε στον αδερφό του να παρακολουθήσει την κηδεία, καθώς πίστευε ακράδαντα πως αν ο αγαπημένος της δεν είχε κληθεί να σηκώσει το βάρος του στέμματος θα ήταν ακόμα υγιής και κοντά της. Η κόρη του ζευγαριού ανέβηκε στον θρόνο και η Ελισάβετ αποσύρθηκε αρχικά στη Σκωτία, ενώ ορκίστηκε ότι δεν θα αναλάμβανε ποτέ ξανά δημόσια καθήκοντα. Από εδώ και πέρα θα ήταν γνωστή ως Βασιλομήτωρ. Ήταν ιδιαίτερα κοντά στον εγγονό της, τον σημερινό βασιλιά Κάρολο, δεν είχε όμως καθόλου καλή γνώμη για την Νταϊάνα και δεν έμπαινε καν στον κόπο να κρύψει την αντιπάθειά της.
Στα τελευταία της χρόνια, η Ελισάβετ ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα και είχε περιορίσει τις δημόσιες εμφανίσεις της. Πέθανε τον Μάρτιο του 2002, στον ύπνο της, σε ηλικία 101 ετών, -λίγες εβδομάδες αφότου η κόρη της, πριγκίπισσα Μαργαρίτα, πέθανε σε ηλικία 71 ετών. Η εντολή της ήταν να τη συνοδεύσει στην κηδεία της ένα στεφάνι από καμέλιες από τον κήπο της και έδωσε εντολή στους βοηθούς της να τοποθετήσουν τα λουλούδια στον Τάφο του Άγνωστου Πολεμιστή, όπως είχε κάνει την ημέρα του γάμου της σχεδόν 80 χρόνια πριν.
