Ηρώ Μπέζου: H casual εμφάνιση της κόρης του Γιάννη Μπέζου με τζιν και γκρι μπότες
Το πρώτο θεατρικό έργο της Ηρώς Μπέζου «Οι Ναυαγοί» ανεβαίνει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, από τις 18 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία της ίδιας και του Γιάννη Παπαδόπουλου.
Τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί, η Σοφία Κόκκαλη, ο Γιάννος Περλέγκας και ο Μιχάλης Τιτόπουλος ξετυλίγουν με την ερμηνεία τους τις σχέσεις των τριών ηρώων του έργου.
Η Ηρώ Μπέζου βρέθηκε στο Θέατρο Τέχνης για την παρουσίαση του προγράμματος 2021-2022 και μίλησε για το πρώτο της θεατρικό έργο: για τρία πρόσωπα, τρεις δυνατές ερμηνείες.
H κόρη του Γιάννη Μπέζου και της Ναταλίας Τσαλίκη απαθανατίστηκε από τους φωτογράφους και ήταν πολύ casual ντυμένη.
H ηθοποιός και σκηνοθέτης φόρεσεένα skinny jean με πράσινο πουλόβερ και γκρι μπότες.
Ο Γιάννης Μπέζος είχε μιλήσει το 2018 στη BOVARY για την κόρη του, Ηρώ: «Δεν αισθάνθηκα ποτέ ανασφάλεια για την Ηρώ. Από την ώρα που άρχισε να καταπιάνεται με το θέατρο, πριν καν μπει στη Σχολή, έβλεπα ότι το΄χει... Εάν έβλεπα ότι δεν το΄χει, θα της το έλεγα εγώ πρώτος. Και, ναι, θα την συμβούλευα με έναν τρόπο να μην ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Αλλά έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα δεν χρειάστηκε να της πω τίποτα, κι αυτό είναι πολύ ωραίο. Δεν γίνεται εις το όνομα του πατρός αυτή η δουλειά».
«Μπήκα στο θέατρο γνωρίζοντας περίπου τι είναι, λιγότερο ανυποψίαστη. Φαντάζομαι πως αν δεν ήμουν κόρη αυτών των δύο γονιών, θα ήταν αλλιώς η ζωή μου. Προκατάληψη όμως λόγω επώνυμου δεν αντιμετώπισα από συναδέλφους μου. Αν αντιμετώπισα κάτι αυτό ήταν από τους δημοσιογράφους» είχε συμπληρώσει η ίδια στην ίδια συνέντευξη.
«Από πολύ μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Το είχα σαν δεδομένο στο μυαλό μου, μου άρεσε πάρα πολύ, το ήθελα. Δεν ήταν απόφαση μιας συγκεκριμένης στιγμής. Μου άρεσε και η ζωή του ηθοποιού. Ηταν και ο περίγυρός μας χρωματισμένος από αυτό, δεν είχαμε πολλούς φίλους που δεν ήταν ηθοποιοί. Δεν είχα την ανάγκη να αποστασιοποιηθώ από αυτό. Δεν υπήρχε καμία αποστροφή, δεν μπούκωσα»..
Σημείωμα της Ηρώς Μπέζου για το πρώτο της έργο
«Γράφουμε ένα έργο για τα λόγια, που δεν αρκούν, κι όμως μόνο τα λόγια έχουμε. Λέξεις πάνω σε χαρτί, λέξεις στον αέρα. Τρεις άνθρωποι-άλλωστε πάντα τρεις είναι οι άνθρωποι-παλεύουν να κοιταχτούν, να αγαπήσουν, να «βγουν στην ζωή». Η μοναξιά τους είναι η γέφυρα που τους ενώνει. Τι άλλο; Ένα παιχνίδι με χαρτιά, ένα ποτήρι κρασί. Μια παιδική ζωγραφιά».
