«Sweet seventeen» -Τα άγουρα πορτρέτα της έφηβης Χριστίνας Αλεξανιάν στο Instagram
Η Χριστίνα Αλεξανιάν μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους στο Instagram σπάνιες φωτογραφίες από την εφηβεία της.
Ένα από τα δημοφιλέστερα «χόμπι» όλων μας στην καραντίνα είναι η περιήγηση στα φωτογραφικά μας άλμπουμ του παρελθόντος. Η Χριστίνα Αλεξανιάν βρίσκεται σε καραντίνα στο σπίτι της και όπως φαίνεται, ανατρέχει και εκείνη σε στιγμιότυπα του παρελθόντος σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «ευφάνταστες καραντινάτες ανασκαφές!».
Η Χριστίνα Αλεξανιάν γύρισε λοιπόν τον χρόνο πίσω στο προφίλ της στο Instagram και δημοσίευσε τρία πορτρέτα της όταν ήταν 17 ετών, μαθήτρια Λυκείου. «Στα 80’ς, τελευταία τάξη του σχολείου! Φωτογράφος ο φίλος του μπαμπά μου, Στόκλης Χατζηγεωργίου» ανέφερε η ηθοποιός στο προφίλ της.
Η Χριστίνα Αλεξανιάν αποτελεί μια από τις πιο αγαπημένες και ταλαντούχες ηθοποιούς της ελληνικής υποκριτικής σκηνής. Με μια πορεία που μετρά πολλές επιτυχίες, η ηθοποιός σίγουρα έχει αμέτρητες αναμνήσεις να μοιραστεί. Μιλώντας στη BOVARY για την πορεία της στην ελληνική υποκριτική σκηνή, η ίδια είπε ότι, το σημαντικότερο κομμάτι στην καριέρα της ήταν οι σπουδαίες γνωριμίες που έκανε.
«Ευτύχησα πάρα πολύ στο να γνωρίσω σημαντικούς ανθρώπους. Κρατώ τις συνομιλίες με ανθρώπους που θαύμασα απεριόριστα. Και οι ρόλοι ήρθαν, αλλά για μένα ανεκτίμητο ήταν αυτές οι συνομιλίες. Καθόρισαν την περαιτέρω αισθητική μου, τις επιλογές μου. Με έμαθαν να διαλέγω το καλύτερο για μένα, αυτό που θα με πήγαινε ένα βήμα παραπάνω, όχι το οικονομικά προσοδοφόρο» υπογράμμισε η ηθοποιός.
Οσο για τα παιδικά της χρόνια έχει σημειώσει: «Μεγάλωσα στην Δραπετσώνα, σε γειτονιά. Το σπίτι είχε εσωτερική αυλή, με κισσό και ιβίσκο. Μάζευα κι όλα τα σκυλιά της γειτονιάς. Ήμουν ζωηρό παιδί. Ποδήλατο, φωτιές του Αη-Γιαννιού, Κλήδονες. Ο,τι μπορείς να φανταστείς σε γειτονιά το έχω κάνει. Θυμάμαι την γιαγιά να φωνάζει το όνομά μου με ηχώ αργά το βράδυ για να γυρίσω σπίτι από την πέρα γειτονιά. Πολύ ευτυχισμένα χρόνια. Νομίζω ότι αν δεν είχα μεγαλώσει στην Δραπετσώνα, μια προσφυγούπολη, και δεν είχα αυτή την καταγωγή, θα ήμουν άλλος άνθρωπος. Οφείλω πολλά στην καταγωγή μου, αρμένισσα και καππαδόκισσα, και στη γειτονιά που μεγάλωσα. Ηταν άνθρωποι με αισθητική. Η γιαγιά μου είχε τελειώσει Παρθεναγωγείο, ο παππούς μου σχολαρχείο, μιλούσαν καθαρεύουσα. Ολα αυτά καθόρισαν τον χαρακτήρα μου».
