«Πρώτα ένιωσα χαρά και αμέσως μετά φόβο» -Η Ελεονώρα Μελέτη γράφει για την κόρη της και δημοσιεύει το υπερηχογράφημά της

Ένα μακροσκελές κείμενο με τις δικές της αλήθειες για την μητρότητα μοιράστηκε μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο Instagram η Eλεονώρα Μελέτη. Δεν συνοδεύτηκε από κάποια δική της φωτογραφία, αλλά από μια φωτογραφία της κόρης της πριν ακόμα έρθει στον κόσμο: για την ακρίβεια, το υπερηχογράφημά της.

Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια περιγράφει τα συναισθήματα της όταν έμαθε ότι περιμένει το πρώτο της παιδί, τα ψυχικά βάρη που κουβαλούσε και κλήθηκε να διαχειριστεί και την νέα πραγματικότητα που έφερε η κόρη της στη ζωή της και την βοήθησε στην εξέλιξή της.

Η Ελεονώρα Μελέτη γράφει:

Όταν βλέποντας αυτό το υπερηχογράφημα μας ενημέρωσαν πως περιμένουμε κορίτσι, το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν χαρά και αμέσως μετά φόβο. Δεν με ενδιέφερε ποτέ πραγματικά τι φύλο θα είναι το μωρό μου, απλά μέσα μου ένιωθα πως θα μου ήταν πιο «εύκολο» να είμαι «αγορομάνα». Ίσως γιατί είχα ανέκαθεν πολύ ανεπτυγμένη την «αρσενική» πλευρά μου και ένα κορίτσι θα με έβγαζε από τη ζώνη ασφαλείας μου.

Κάποτε, κάποιος (δεν θυμάμαι ποιος) στον οποίο είχα εκφράσει την ανασφάλειά μου αυτή, μου είχε πει: «να ξέρεις η κόρη σου μπορεί να έχει για σένα και θεραπευτικό ρόλο». Δεν είχα καταλάβει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να συμβεί αυτό μέχρι σήμερα.

Πήγα που λέτε στο πατρικό μου, για ξεσκαρτάρισμα. Και τι δεν βρήκα. Ανάμεσα σε αντικείμενα 30 ετών βρήκα σημειώσεις, εκθέσεις, φωτογραφίες, ημερολόγια. Διαβάζοντας σκόρπιες σελίδες συνειδητοποίησα πως αυτά που φέρω ως ενήλικας, (πεποιθήσεις, βιώματα, «θεματάκια» προσωπικά όπως αυτά που έχουμε όλοι) υπήρχαν από τότε. Ήταν ξεκάθαρα, εμφανέστατα και πολύ αληθινά, από ΤΟΤΕ. Και σκέφτηκα, ποσό σημαντικό το να κρατάς ημερολόγιο. Και πόσο μα πόσο αυτό που είμαστε το κουβαλάμε από τόσο νωρίς.

Και κάπου εδώ έρχεται η Αλεξάνδρα. Και κάπως έτσι συνειδητοποίησα τον θεραπευτικό της ρόλο.

Γιατί διαβάζοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου όταν ήμουν 12,14,16 ετών είδα πως δυσκολίες που είχα, ανασφάλειες και φόβοι μαλάκωσαν, ηρέμησαν, μέσα από τη φροντίδα και την αγάπη μου προς την Αλεξάνδρα. Σαν να «φρόντιζα» παράλληλα τη μικρή Ελεονώρα, σε όλα όσα τη δυσκόλευαν μέχρι τώρα.

Το καλύτερο όμως το έζησα πριν λίγο... όταν συνέβη κάτι και ένιωσα για πρώτη φορά την ενσυναίσθηση που έχει η μικρή μου, και τη φροντίδα που έσπευσε να μου χαρίσει απλόχερα εκείνη, όταν έκρινε πως τη χρειάζομαι. Και κάπως έτσι έλιωσα, προσγειώθηκα και πάλι στον πλανήτη των σημαντικών και αξιόλογων, και κάπως έτσι σηκώνω το δάχτυλο ( όλοι καταλαβαίνετε ποιο) σε όλους εκείνους που το ζητάει η ψυχή τους!».

Δείτε την ανάρτηση: