Δημήτρη, πώς είναι η ζωή για έναν Έλληνα στο Βιετνάμ;

Ο Δημήτρης Ασίμογλου έφυγε από την Ελλάδα και ζει μόνιμα στο Βιετνάμ. Είναι 28 ετών και κατάγεται από τη Βέροια.

Αφού έζησε και εργάστηκε στην Αγγλία, ήθελε να ζήσει και κάτι διαφορετικό. Και το τόλμησε. Ταξίδεψε μέχρι την νοτιανατολική Ασία και έγινε καθηγητής αγγλικών στο Βιετνάμ.

Είναι ο μοναδικός Έλληνας στο Καο Λαν και ένας από τους λίγους σε ολόκληρη την ασιατική χώρα.

Όταν έφτασε εκεί ήξερε ελάχιστα πράγματα για το Βιετνάμ. Δυσκολεύτηκε στην αρχή αλλά τελικά προσαρμόστηκε και αγάπησε πολύ τη χώρα.

Ο Δημήτρης μίλησε για το πώς είναι η ζωή ενός Έλληνα στο Βιετνάμ...

«Ονομάζομαι Δημήτρης Ασίμογλου, είμαι 28 χρονών και κατάγομαι από τη Βέροια Ημαθίας. Είμαι μισός Έλληνας και μισός Κύπριος, καθώς η μητέρα μου κατάγεται από την Πάφο. Πήρα τη δύσκολη απόφαση να μετακομίσω στη νοτιανατολική Ασία και πιο συγκεκριμένα στο Bιετνάμ, όπου και κατοικώ για περισσότερα από 4 χρόνια (από τον Ιούλιο του 2017). Προσπάθησα να συλλέξω κάποιες πληροφορίες προηγουμένως για τη χώρα αλλά η πραγματικότητα αποδείχτηκε πολύ διαφορετική από ό,τι είχα διαβάσει στο Διαδίκτυο…»

«Το Βιετνάμ φημίζεται για τις πολυσύχναστες πόλεις του, Ανόι και Χο Τσι Μιν και τους τουριστικούς προορισμούς που κατακλύζουν το Instagram, όπως ο κόλπος Χα Λονγκ, το δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ και η πόλη Ντα Νανγκ. Είναι γνωστό για τα νουντλς ρυζιού (Pho) και την τελετουργική εμπειρία που περιλαμβάνει η προετοιμασία ενός φλιτζανιού βιετναμέζικου καφέ, καθώς και η όμορφη εθνική του φορεσιά, το Ao Dai. Το Βιετνάμ είναι επίσης γνωστό για τον πόλεμο του Βιετνάμ, τις ιστορικές πόλεις και τη γαλλοαποικιακή αρχιτεκτονική του.

Προσωπικά, στο άκουσμα αυτής της χώρας η πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό είναι ''Βρίσκεται ακόμα εντός πολέμου''; Δεν είχα την παραμικρή ιδέα! Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Βόλο και αμέσως μετά το πτυχίο, δούλεψα για ένα χρόνο ως βοηθός δασκάλου σε Δημοτικό σχολείο στην Αγγλία».

«Ήμουν ενθουσιασμένος επειδή το όνειρό μου να δουλέψω στην Αγγλία είχε επιτευχθεί, ωστόσο τα πράγματα ήταν διαφορετικά από ό,τι περίμενα. Αποδείχθηκε πολύ απαιτητική δουλειά, με αρκετό στρες και πολλές υποχρεώσεις, οπότε δεν συνέχισα εκεί. Η Ελλάδα δεν ήταν στις επιλογές μου, επειδή δεν γίνονταν διορισμοί και επίσης ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο (κάτι που δεν ανήκει στην ελληνική νοοτροπία, στο Βορρά οι ξένοι ταξιδεύουν πολύ, έως ότου να βρουν σε ποια χώρα θέλουν να καταλήξουν). Η σπιτονοικοκυρά μου στην Αγγλία μου σύστησε το Βιετνάμ ως διάσημο προορισμό για πολλούς Άγγλους για να δουλέψουν ως δάσκαλοι λόγω του υψηλού μισθού και του υψηλού σεβασμού από τα παιδιά και τους γονείς. Ήμουν ήδη λάτρης της ασιατικής κουλτούρας, μεγάλωσα με ιαπωνική και κορεατική μουσική, διάβαζα manga και έβλεπα ιαπωνικά κινούμενα σχέδια και σειρές οπότε αυτό ήταν και το κίνητρο να μετακινηθώ στο εξωτικό Βιετνάμ».

«Πήρα μεγάλο ρίσκο, επειδή δεν είμαι φυσικός ομιλητής της αγγλικής αλλά τα πτυχία μου ήταν αρκετά για να βρω την πρώτη μου δουλειά σε ένα διεθνές σχολείο στο Κάο Λαν, μια πόλη στο νότιο Βιετνάμ κοντά στον ποταμό Μεκόνγκ. Η πόλη βρίσκεται τέσσερις ώρες από το Χο Τσι Μιν, αυτή θεωρείται κοντινή απόσταση. Μέχρι σήμερα είμαι στην ίδια πόλη και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στο Καο Λαν και ένας από τους λίγους Έλληνες σε ολόκληρη τη χώρα».

«Αρχικά, ήταν πάρα πολύ δύσκολα να εγκλιματιστώ εδώ. Συνάντησα πολλές δυσκολίες που δεν είχα ξανασυναντήσει. Οι ντόπιοι δεν μιλούσαν τη γλώσσα, οπότε δεν υπήρχε επικοινωνία και δεν είχα φίλους τα πρώτα χρόνια, μιλούσα λίγο με τους συνεργάτες.

Το φαγητό είναι πολύ διαφορετικό, για πολλούς περίεργο. Οι Βιετναμέζοι τρώνε πολύ έξω, κυρίως street food, όμως χρησιμοποιούν πάρα πολλή ζάχαρη και άλλες σκόνες και χημείες, για να δίνουν έντονη γεύση στα φαγητά τους -αλλά, υγιεινό δεν το λες… Τρώνε ποντίκια, σκύλους, γάτες, μέρη του κρέατος που δεν καταναλώνουμε στην Ευρώπη, φωλιές πουλιών και άλλα εξωτικά τρόφιμα που δεν είναι διαθέσιμα εδώ. Έπρεπε να μαγειρεύω από μόνος μου. Μου πήρε χρόνο, όμως πλέον ακολουθώ ασιατικό τρόπο διατροφής, αλλά με αντικατάσταση πολλών συστατικών με άλλων πιο υγιεινών. Από την άλλη, εδώ βρίσκω τη μεγαλύτερη ποικιλία εξωτικών φρούτων, λαχανικών και θεραπευτικών βοτάνων από κάθε άλλο μέρος».

«Τα σπίτια είναι άλλη μια δυσκολία εδώ επειδή ανήκουν στην παραδοσιακή βιετναμέζικη αρχιτεκτονική. Μοιάζουν σαν κομμάτια από κέικ γενεθλίων! Είναι ψηλοτάβανα και πολύ στενά. Ωστόσο, δεν καλύπτουν τον ήχο και επίσης δεν παρέχουν ασφάλεια, καθώς είναι αρκετά κοινό για τον οποιοδήποτε να μπει και να κλέψει (μου έκλεψαν το macbook και ipad έναν χρόνο πριν και το βρήκα τον επόμενο μήνα -οι κλέφτες ήταν γείτονές μου)».

«Το lockdown είναι ακόμη μια επίπονη περίοδος. Παρόλο που η χώρα δεν έχει πολλά κρούσματα η κυβέρνηση είναι πολύ προσεκτική σε σημείο υπερβολής. Μας περιορίζουν στο σπίτι με την αστυνομία να περιπολεί όλη τη μέρα και να δίνει πολύ υψηλά πρόστιμα. Δεν επιτρέπεται να βγαίνουμε για κανέναν λόγο και υποχρεούμαστε να πάμε στο σούπερ μάρκετ μια φορά την εβδομάδα. Ήμασταν για 3 μήνες με αυτό το μέτρο. Τώρα όλοι οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν το εμβόλιο. Μόνο τότε παίρνεις πράσινη κάρτα και μπορείς να επισκεφτείς το σούπερ μάρκετ τακτικά».

«Τα θετικά, όμως, υπερτερούν των αρνητικών. Έχουμε καλοκαίρι όλο το χρόνο εδώ με σταθερή θερμοκρασία από 25 έως 32-33 °C. Τα πρωινά είναι δροσερά και μετά τις 5 επίσης δροσίζει. Καταπληκτικός καιρός να περνάς τις διακοπές σε θέρετρα στα εξωτικά νησιά του Βιετνάμ.

Έχει υψηλούς μισθούς για ξένους δασκάλους και χαμηλό κόστος ζωής. Μπορείς να απολαύσεις ανέσεις όπως σπα, εβδομαδιαία μασάζ και συχνά ταξίδια και να σου μένουν και κάποια χρήματα στην άκρη».

«Οι άνθρωποι είναι κυρίως Βουδιστές, πολύ φιλικοί με τους ξένους, ακόμα κι αν μιλάνε λίγα αγγλικά. Ζητάνε να βγουν φωτογραφίες μαζί σου και σε χαιρετούν στον δρόμο. Το '"Hello! What's your name?" το ακούω συνέχεια αυτά τα χρόνια. Είναι ενθουσιώδεις και τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς σέβονται τους δασκάλους πάρα πολύ! Τα παιδιά είναι αξιολάτρευτα. Με κάνουν χαρούμενο. Έχω αγαπήσει τη διδασκαλία στο Βιετνάμ.

Έχει πολύ ζωντανή αγορά, κυριολεκτικά μπορείς να βρεις τα πάντα και να ανοίξεις αρκετά εύκολα τη δική σου επιχείρηση (το κάνουν και από τη χώρα μας)».

«Έχει ονειρικά μέρη να επισκεφτείς. Ποτέ δε βαριέσαι καθώς ο Νότος και ο Βορράς είναι σαν δύο διαφορετικές χώρες. Ο Βορράς έχει 4 εποχές ενώ ο Νότος μόνο 2. Το Βιετνάμ έχει απίστευτα βουνά και κρυστάλλινες παραλίες στα τροπικά του νησιά.

Από την Ελλάδα μου λείπει η γλώσσα μας, η καθαρή ατμόσφαιρα, ο ήλιος και η ελληνική κουζίνα. Αυτό που μου λείπει όμως κυρίως είναι η οικογένειά μου. Αν μπορούσα να τους πάρω μαζί μου, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να μείνω για πάντα εδώ».