Η Ελενα Ναθαναήλ σε σπάνια νυχτερινή της έξοδο, το 1988 -Αγκαλιά με τον Βλάσση Μπονάτσο
Η Έλενα Ναθαναήλ ήταν ταλαντούχα, όμορφη και φινετσάτη ηθοποιός.
Η γνωστή Ελληνίδα ηθοποιός συνδύαζε ομορφιά, ποιότητα και ταλέντο. Έφυγε νέα από κοντά μας, σε ηλικία 61 ετών, χτυπημένη από τον καρκίνο βυθίζοντας σε θλίψη τους θαυμαστές της και την οικογένειά της.
Μια φωτογραφία της αξέχαστης Ελενας Ναθαναήλ από νυχτερινή της έξοδο το 1988 είδαμε το προφίλ της Ελενας Μακρή Λυμπέρη στο Instagram. H ηθοποιός φορώντας ένα μαύρο φόρεμα βρίσκεται αγκαλιά με τον Βλάσση Μπονάτσο.
Στη λεζάντα της φωτογραφίας σημειώνεται: «Δύο από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα που λείπουν από την Αθήνα νυχτερινή και μη: Ο Βλάσσης Μπονάτσος και η Έλενα Ναθαναήλ-με υπέροχο διαχρονικό στυλ-σε βραδινή έξοδο το 1988. «Η ζωή τότε είχε άλλη γοητεία. Εγώ βέβαια δεν ήμουν ιδιαίτερα κοσμική. Επειδή όμως εκείνη την εποχή έβγαιναν όλοι, έβγαινα και εγώ. Δεν ξέρω ίσως τότε η διασκέδαση να ήταν πιο εντυπωσιακή αν και δεν ξέρω τι γίνεται τώρα, αφού δεν βγαίνω σχεδόν ποτέ» είχε πει η αξέχαστη ηθοποιός σε συνέντευξη της το 2001».
Σε ηλικία μόλις 16 ετών, η Ελενα Ναθαναήλ επισκέφτηκε το στούντιο της Φίνος Φιλμ, συνοδευόμενη από τον δημοσιογράφο Νίκο Λυμπερόπουλο, με σκοπό να γνωρίσει τον Δαλιανίδη. Από την πρώτη στιγμή ο Δαλιανίδης αντιλήφθηκε ότι διαθέτει τις προϋποθέσεις να φτάσει ψηλά σαν ηθοποιός. Το αποτέλεσμα ήταν να υπογράψει, την επόμενη μέρα, συμβόλαιο με τη Φίνος Φιλμ για το μιούζικαλ του Δαλιανίδη «Κάτι να Καίει» (1963), του οποίου τα γυρίσματα είχαν ήδη αρχίσει, και να παίξει δίπλα στα ιερά τέρατα της εποχής, Ηλιόπουλο, Βλαχοπούλου, Λάσκαρη, Καραγιάννη. Στη Φίνος Φιλμ είχε άλλες δύο παρουσίες στις ταινίες «Το Λεβεντόπαιδο» και «Ξύπνα Βασίλη», με σημαντικούς ρόλους.
Σημειώνουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, η Ελενα Ναθαναήλ αποτραβήχτηκε για ένα διάστημα από το επάγγελμα και πρόσφερε τις υπηρεσίες της σε ίδρυμα με τυφλά παιδιά, βοηθώντας τα να διαβάζουν. Ευαισθητοποιημένη από τις συνθήκες που βίωσε στα ιδρύματα, έγραψε ένα βιβλίο, «Πως έμαθα να βλέπω», με καταγγελτικό λόγο, για την αναλγησία των υπευθύνων.
