Θεατρική έξοδος για τον Γιώργο Χατζηνάσιο και τη σύζυγό του, Μαρία
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος και η Μαρία Χατζηνάσιου έδωσαν το «παρών» σε θεατρική πρεμιέρα και ο φωτογραφικός φακός του NDP τους απαθανάτισε χαμογελαστούς να κοιτούν την κάμερα.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος, στη συνέντευξή του στη Μυρτώ Λοβέρδου και το Bovary μεταξύ άλλων, είχε αναφερθεί στην αγαπημένη του, Μαρία.
»Κινδύνευα να χάσω την Μαρία γιατί ο πατέρας της είχε πολλές επιλογές να την παντρέψει. Την γνώρισα πριν φύγω για το Παρίσι, από εκεί αλληλογραφούσαμε, τα περίφημα “Γαλάζια Γράμματα”… Ημουν τότε στην ορχήστρα του Μουζάκη, μεροκάματο έβγαζα. Ήμουν ένα νόστιμο ξανθούλη παιδάκι και κάναμε και απογευματινά, στην Πεταλούδα, στην Πλατεία Αμερικής. Κάποια στιγμή ήρθε ένα κοριτσάκι με μια μάσκα, ήταν Απόκριες, και μου εξέφρασε τον θαυμασμό του για το πιάνο που παίζω. Στο τέλος του απογευματινού ήρθε με μια φίλη της, πιο επιθετική στο φλερτ, η οποία και μου ζήτησε ραντεβού, να πάμε σινεμά. Πήγα αλλά ήταν κι η Μαρία -τότε της είπα ότι μ΄αρέσει. Τελικά η φίλη της με ήθελε για να ζηλέψει κάποιος άλλος. Κι έτσι γνωριστήκαμε με την Μαρία.
»Τελικά παραμείναμε με την Μαρία τόσα χρόνια. Υπήρχε μεταξύ μας αυτή η ερωτική χημεία κι απ΄τους δυο μας. Αγαπούσε την μουσική μου. Ταιριάξαμε σαν χαρακτήρες, είμαστε καλοί άνθρωποι, εκείνη πιο πολύ, είναι αλτρουίστρια. Αλλά βλέπω ότι κι όλοι οι φίλοι μου, οι συμμαθητές μου απ΄το 5ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης που είναι εδώ στην Αθήνα, δεν χώρισαν. Και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε, κάθε Κυριακή εδώ και τριάντα χρόνια -ταίριαξαν οι γυναίκες μας, ευτυχώς.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος και η σύζυγός του, Μαρία
Ο Γιώργος και η Μαρία Χατζηνάσιου πόζαραν στον φωτογραφικό φακό του NDP, χαμογελαστοί και ευδιάθετοι καθώς έδωσαν το «παρών» στην επίσημη πρεμιέρα «Μαμά Μου!», στο Θέατρο Μουσούρη.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος επέλεξε ένα casual look, με blue jean και ένα navy blue πουλόβερ με πουκάμισο από μέσα και ένα μπλε jacket ενώ η σύζυγός του, Μαρία, επέλεξε για τη θεατρική έξοδο ένα total black σύνολο με ασορτί παλτό. Άφησε τα μαλλιά της να πέσουν ελεύθερα στους ώμους της και έκανε ένα απαλό μακιγιάζ, ιδανικό για την περίσταση.
Λίγα λόγια για το έργο «Μαμά μου!»
Η Σοφία Βογιατζάκη και η Νίκη Λάμη υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νίκου Καραγέωργου απογείωσαν το έργο ύμνο στην αγάπη. Αμέσως μετά το τέλος της παράστασης δόθηκε after party στο Gloria Gati.
Πόσο εφικτό θα ήταν να «ενοικιάσεις» μια μάνα; «Ζητείται κόρη» ή «Ενοικιάζεται μάνα»! Θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια αγγελία; Θα μπορούσε ποτέ να γίνει μια ιδιωτική συμφωνία ή ακόμα κι ένα επίσημο συμβόλαιο, ώστε δυο γυναίκες -άγνωστες μεταξύ τους- να αποκτήσουν τη σχέση μητέρας και κόρης; Θα ήταν ηθικό και νόμιμο να πληρώνει μια «κόρη» μια άγνωστη γυναίκα, μόνο και μόνο για να υποδυθεί τη «μάνα» της; Η συμφωνία υπήρξε. Το συμβόλαιο έγινε. Το θεατρικό ισπανικό έργο της Μάρτα Μπαρσελό, με τον ελληνικό τίτλο «Μαμά Μου!», αποτυπώνει τη διαδρομή μιας τέτοιας σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου. Η «κόρη» αμείβει την άγνωστη γυναίκα, για να εκτελεί τον ρόλο της «μάνας» κι εκείνη εκτελεί πειστικά τα καθήκοντά της, ως μητέρα.
Το «Mαμά Μου!» επιλέχθηκε, γιατί το θέμα του εστιάζει σε μια κοινωνία που πολλά «αναγκαία», θα μπορούσαν να είναι «επιλογές» και που οι ανατροπές θα μπορούσαν να επιφέρουν ρήγματα. «Μπορώ, να επιλέξω τους γονείς μου ή τα παιδιά μου»; «Γονέας είναι αυτός που γεννάει και τίκτει ή κι εκείνος που, δίχως να είναι γεννήτορας, του δόθηκε η χάρη για τέτοιο λειτούργημα»; Πέρα από τα κοινωνικά στερεότυπα ή μη, το συγκεκριμένο έργο αποτελεί έναν ύμνο στην αγάπη άνευ «όρων». Η Σοφία Βογιατζάκη ερμηνεύει τον σπουδαίο ρόλο της μάνας, ενώ ο ανατρεπτικός ρόλος της κόρης αποδίδεται από την Νίκη Λάμη. Η ελληνική μετάφραση έγινε από τη βραβευμένη μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ, τη σκηνοθεσία και τον ατμοσφαιρικό φωτισμό της παράστασης επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης, Νίκος Καραγέωργος ενώ η καλλιτεχνική επιμέλεια, η επιλογή του έργου και ο σχεδιασμός της παραγωγής ανήκει στον Κώστα Σπυρόπουλο. Το σκηνικό που αντανακλά την ιδέα της κοινωνικής προσαρμογής σε νέα δεδομένα, είναι έργο της Μαίρης Τσαγκάρη.
