Αίθρα Λυκουρέζου: Η συγκινητική ανάρτηση για την επέτειο του θανάτου της μητέρας της, Ζωής Λάσκαρη
Η Αίθρα Λυκουρέζου, κόρη της αξέχαστης Ζωής Λάσκαρη, έκανε μια ανάρτηση στο Instagram με αφορμή τα εφτά χρόνια από τον θάνατο της μητέρας της.
Εφτά χρόνια συμπληρώθηκαν την Κυριακή από τον θάνατο της Ζωής Λάσκαρη. Πριν από μερικές μέρες, η κόρη της, Αίθρα Λυκουρέζου είχε μιλήσει στα social media για τις τελευταίες στιγμές της μητέρας της.
«Είχαμε πάει στη Νάξο διακοπές για μία εβδομάδα, τρεις εβδομάδες πριν φύγει, οι δυο μας. Γυρίσαμε και εγώ ήμουν στο σπίτι μου και εκείνη στο Πόρτο Ράφτη. Πήγαινα εκεί να κάνω τα μπάνια μου, πέρναγα καμιά μέρα από το σπίτι και την έβλεπα. Τον δεκαπενταύγουστο με πήρε τηλέφωνο για τη γιορτή μου, ήμουν στη Γλυφάδα. Με πήρε και ένας κοινός μας φίλος και μου είπε να πάμε να φάμε παρέα και με τη μητέρα μου στις 17 του μήνα. Πήρα μετά τη μητέρα μου και της είπα ότι θα πάμε για φαγητό οι τρεις μας», περιέγραψε αρχικά η Αίθρα Λυκουρέζου.
«Όταν ήρθε η ημέρα που είχαμε κανονίσει να πάμε να φάμε το βράδυ, εγώ είχα τα δικά μου ψυχολογικά, και δεν ήμουν καθόλου καλά. Της έστειλα μήνυμα και της είπα ότι είναι άκυρο για το βράδυ, ότι δεν είχα καθόλου διάθεση, και θα τα πούμε αύριο. Δεν την πήρα τηλέφωνο, γιατί νομίζουμε ότι όλα είναι δεδομένα, και ότι ο άλλος θα είναι εκεί και αύριο. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθα. Η μαμά μου σιχαινόταν τα μηνύματα, πάντα με έπαιρνε τηλέφωνο. Ήταν η πρώτη φορά που δεν με πήρε τηλέφωνο. Μου έστειλε μήνυμα “εντάξει αγαπούλα μου, δεν πειράζει”. Την επόμενη μέρα πάω να κολυμπήσω στο Πόρτο Ράφτη και δεν περνάω από το σπίτι, γιατί δεν ήμουν γενικότερα καλά. Δεν είχα διάθεση να μιλήσω με κανέναν».
«Μιας που πλησιάζουν τα 7 χρόνια από τον θάνατο της μανούλας μου, να σας πω τι συνέβαινε εκείνο το διάστημα. Είχαμε πάει στη Νάξο διακοπές για μία εβδομάδα, τρεις εβδομάδες πριν φύγει, οι δυο μας. Γυρίσαμε και εγώ ήμουν στο σπίτι μου και εκείνη στο Πόρτο Ράφτη. Πήγαινα εκεί να κάνω τα μπάνια μου, πέρναγα καμιά μέρα από το σπίτι και την έβλεπα. Τον δεκαπενταύγουστο με πήρε τηλέφωνο για τη γιορτή μου, ήμουν στη Γλυφάδα. Με πήρε και ένας κοινός μας φίλος και μου είπε να πάμε να φάμε παρέα και με τη μητέρα μου στις 17 του μήνα. Πήρα μετά τη μητέρα μου και της είπα ότι θα πάμε για φαγητό οι τρεις μας», περιέγραψε αρχικά η Αίθρα Λυκουρέζου.
«Όταν ήρθε η ημέρα που είχαμε κανονίσει να πάμε να φάμε το βράδυ, εγώ είχα τα δικά μου ψυχολογικά, και δεν ήμουν καθόλου καλά. Της έστειλα μήνυμα και της είπα ότι είναι άκυρο για το βράδυ, ότι δεν είχα καθόλου διάθεση, και θα τα πούμε αύριο. Δεν την πήρα τηλέφωνο, γιατί νομίζουμε ότι όλα είναι δεδομένα, και ότι ο άλλος θα είναι εκεί και αύριο. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθα. Η μαμά μου σιχαινόταν τα μηνύματα, πάντα με έπαιρνε τηλέφωνο. Ήταν η πρώτη φορά που δεν με πήρε τηλέφωνο. Μου έστειλε μήνυμα “εντάξει αγαπούλα μου, δεν πειράζει”. Την επόμενη μέρα πάω να κολυμπήσω στο Πόρτο Ράφτη και δεν περνάω από το σπίτι, γιατί δεν ήμουν γενικότερα καλά. Δεν είχα διάθεση να μιλήσω με κανέναν», συνέχισε η ίδια.
«Κολύμπησα και φεύγοντας από το Πόρτο Ράφτη, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο πατέρας μου. Μου λέει “Μαρία Ελένη η μαμά δεν ξύπνησε!”. Παθαίνω πανικό, όπως αντιλαμβάνεστε. Όπως ήμουν δεν θυμάμαι τίποτα, πρέπει να πήγαινα ανάποδα στον δρόμο. Μπαίνω στο σπίτι και βλέπω την μανούλα μου στο κρεβάτι. Ήμασταν όλοι εκεί… Τα υπόλοιπα είναι ιστορία».
Αίθρα Λυκουρέζου: Η ανάρτηση για την επέτειο του θανάτου της Ζωής Λάσκαρη
Χθες, με αφορμή την επέτειο του θανάτου της Ζωής Λάσκαρη, η Αίθρα Λυκουρέζου έκανε μια ανάρτηση στο Instagram, όπου βλέπουμε την αξέχαστη ηθοποιό αγκαλιά με τον σύζυγό της, Αλέξανδρο Λυκουρέζο.
Στη λεζάντα της ανάρτησης διαβάζουμε:
«18/8/2017 - 18/8/2024
7 χρόνια..
7 χρόνια αλλαγών, πόνου, κατάθλιψης, έντασης, εντάσεων….
7 Χρόνια χωρίς….
7 χρόνια που με άλλαξαν μέσα μου αλλά και έξω μου….
Τεράστιο μάθημα η απώλεια.. η απώλεια της μάνας..
ενηλικιώνεσαι
Αλλάζεις θες δεν θες.
Μεταμορφώνεσαι!
.Χρειάζεται να πονέσεις για να αλλάξεις.
Να πονέσεις για να καταλάβεις….
Να πονέσεις για να συμπονέσεις…
Μην ξεχνάς πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και για πάντα!»
