«Εχοντας χρόνο βρίσκεις απίθανα πράγματα» -H Bίκυ Βολιώτη ανέβασε μια «συλλεκτική» φωτογραφία από την εφηβεία της
Πολλές φορές, οι φίλοι μας έχουν ιδέες που μας βοηθούν να μην χάνουμε την καλή μας διάθεση στα δύσκολα.
Η Σμαράγδα Καρύδη, για παράδειγμα, σκέφτηκε ότι ένας τρόπος για να περάσει ευχάριστα ο χρόνος ο δικός της και των φίλων της, «μένοντας σπίτι», είναι το ξεφύλλισμα παλιών φωτογραφικών άλμπουμ.
Μέσα σε λίγες ώρες το «challenge» της Σμαράγδας Καρύδης έγινε «δημοφιλές» στο Instagram και διάσημοι φίλοι της μπήκαν σε διαδικασία, τις ημέρες που παραμένουν στο σπίτι λόγω των τρεχουσών συνθηκών, -κρίσιμων για την δημόσια υγεία-, να βρουν φωτογραφίες από την παιδική και εφηβική τους ηλικία.
Ανάμεσα τους και η Βίκυ Βολιώτη.
Η Βίκυ Βολιώτη βρήκε μια φωτογραφία που μας συστήνει τον έφηβο εαυτό της: ένα κορίτσι με καρέ μαλλιά, καστόρινο τζάκετ και καρό πουκάμισο που φωτογραφίζεται με φόντο έναν σχολικό χάρτη. Ένα καρέ που κλείνει μέσα του μια ολόκληρη εποχή για την ίδια.
Θυμόμαστε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη της Βίκυ Βολιώτη στη Μυρτώ Λοβέρδου για την Βοvary. Η ηθοποιός είχε μιλήσει, μεταξύ άλλων, και για τα παιδικά της χρόνια.
«Ημουν χαρούμενο παιδί. Εχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια και από τη Γερμανία όπου γεννήθηκα και μετά από την Ελλάδα -ήρθα στα πέντε μου. Η μητέρα μου ήταν Γερμανίδα, αλλά γρήγορα ενσωματώθηκε στο ελληνικό στοιχείο. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και όσα την γοήτευαν από νέα, τα έκανε δικά της. Εγινε σε πολλά μια μαμά Ελληνίδα. Με τον πατέρα μου γνωρίστηκε στη Γερμανία όταν εκείνος είχε πάει για σπουδές.
Εχω πολλές μνήμες από τότε. Ενδιαμέσως διατήρησα τις επαφές με τους συγγενείς μου, οπότε οι μνήμες ανανεώνονταν και φρεσκάρονταν. «Τελειώνοντας το σχολείο και δίνοντας Πανελλαδικές είναι από τις μοναδικές φορές που πολύ συνειδητά και ψύχραιμα συζήτησα με τον εαυτό μου και αναρωτήθηκα αν αυτό είναι που θέλω να κάνω είναι να μπω στο Πανεπιστήμιο. Ηταν βέβαια και μια υπόσχεση που είχα δώσει στον πατέρα μου -ίσως γιατί εκείνος πριν από μένα είχε καταλάβει ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο. Μου είχε πει «κάνε ό,τι θες», αλλά μπες στο Πανεπιστήμιο. Ουσιαστικά του το όφειλα, και το έκανα. Μπήκα στην Πάντειο...»
