«Η επιστήμη έχει προχωρήσει, ας ακολουθήσει και η κοινωνία» -5 αληθινές ιστορίες για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή
Για τρίτη χρονιά στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, άνθρωποι με αληθινές ιστορίες μίλησαν για τη διαφορετικότητα, την ορατότητα, την αλληλεγγύη και την αποδοχή σε μία ανοιχτή συζήτηση, με τη σφραγίδα του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή».
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS (1η Δεκεμβρίου) στο φετινό «I’m Positive» που προβάλλεται στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση, πρωταγωνιστεί η αποδοχή, μέσα από πέντε αληθινές συγκινητικές ιστορίες ανθρώπων που ζουν με ή χωρίς τον HIV. Το μότο που συνοδεύει κάθε χρόνο το «Ι'm positive» είναι το «Η επιστήμη έχει προχωρήσει, ας ακολουθήσει και η κοινωνία».
Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από την αγκαλιά ενός πατέρα και μιας μητέρας. Από το χαμόγελο ενός περήφανου μωρού. Από την κατανόηση και την αγάπη –δίχως όρια και προϋποθέσεις– ενός συντρόφου. Oι ηθοποιοί Μιχάλης Οικονόμου και Γιώργος Μακρής είναι ένα ομόφυλο ζευγάρι που ανοίγει τη συζήτηση για την υιοθεσία και την αναδοχή. Ο Μάριος Ατζέμης, ένας οροθετικός, πρώην χρήστης ουσιών, μιλάει για την αποδοχή από την κοινωνία. Ο ηθοποιός Γιώργος Καρκάς, που φυλακίστηκε και στοχοποιήθηκε από αρχές και ΜΜΕ λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, εμφανίζεται μαζί με τους γονείς του και μιλούν για τη δύναμη της αποδοχής από την οικογένεια. Η Ερωφίλη Κόκκαλη μιλάει για την αποδοχή και τη συμπερίληψη σε έναν κόσμο που κερδίζεται μέσα από καθημερινές «μάχες» με τα στερεότυπα και τις διακρίσεις. Ο Ogundimu Olamide Olatunde, ένας Νιγηριανός που έφυγε από το σπίτι του επειδή είναι ομοφυλόφιλος και διώχθηκε από τη χώρα του επειδή εργαζόταν για την υποστήριξη ατόμων με HIV, μιλάει για το στίγμα στη δική του κοινωνία.
Aποδέχομαι σημαίνει αγαπώ, ακούω, αντιλαμβάνομαι, συναισθάνομαι και κατανοώ. Ας εστιάσουμε το βλέμμα μας σε πέντε ιστορίες που συμβαίνουν δίπλα μας και ας μιλήσουμε ανοιχτά ενάντια στο στίγμα και την προκατάληψη που κουβαλάει μαζί του κάθε ιός και κάθε κοινωνία.
Στη συζήτηση συμμετείχε και o Καθηγητής κ. Σωτήριος Τσιόδρας. Η εμπειρία του με τον HIV ξεκινάει με την ειδίκευση του σε νοσοκομεία στην Αμερική, ακολουθεί με τη μεταδιδακτορική του εργασία για τις μεταβολικές διαταραχές που σχετίζονται με τη θεραπεία του HIV και συνεχίζει με την επαγγελματική του διαδρομή ως καθηγητής Παθολογίας-Λοιμώξεων του ΕΚΠΑ και Ειδικός Σύμβουλος και Επιστημονικός Συνεργάτης του ΕΟΔΥ.
«Η πρώτη μου επαφή με τον ιό ήταν ως νεαρός ειδικευόμενος στα μεγάλα νοσοκομεία της Αμερικής και είχα εκτεθεί ο ίδιος στον ιό με ένα τρύπημα από μια βελόνα σε έναν σοβαρά ασθενή, ο οποίος είχε συλλοίμωξη με ηπατίτιδα Β και HIV. Τότε δεν υπήρχε η προληπτική θεραπεία που λάμβαναν οι συνάδελφοι, η οποία μόλις ένα χρόνο αργότερα μείωνε τη πιθανότητα να προβληθεί κανείς από τον ιό. Εχω ζήσει τον ιό από κοντά τόσα χρόνια» σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Τσιόρδας και τόνισε: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν διαβάζοντας τα charts των ασθενών, όπως τα λέγαμε στην Αμερική, ήταν τόμοι με την ιατρική παρακολούθηση των ασθενών τότε, που δεν είχαν γίνει όλα ηλεκτρονικά και έβλεπα γιατρούς οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει το επάγγελμα, το λειτούργημα της ιατρικής, γιατί δεν άντεχαν να βλέπουν ασθενείς που να μην παίρνουν θεραπεία και να πεθαίνουν».
«Είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχουμε ένα περιβάλλον προστασίας έναντι οποιασδήποτε μεγάλης επιδημίας, αν και πανδημίας. Ολοι έχουν δικαίωμα στην υγεία, στην πρόσβαση, στην διάγνωση και στη θεραπεία. Ακόμα και σήμερα πάνω από 12 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε θεραπεία του HIV και γι' αυτό τον λόγο είναι απαραίτητη η θεραπεία να φτάσει παντού» πρόσθεσε επίσης ο κ. Τσιόρδας και τόνισε: «Θα νικήσουμε γιατί ως ανθρωπότητα έχουμε μάθει να νικάμε».
Γιώργος και Μιχάλης: «Κανένα παιδί δεν πρέπει να μεγαλώνει χωρίς αγκαλιά»
Ο Γιώργος, 30 ετών, είναι ηθοποιός. Ο Μιχάλης, 41 ετών, είναι επίσης ηθοποιός. Οι δυο τους είναι ζευγάρι από το 2015.
Πριν από δύο χρόνια, ένας άνθρωπος του στενού συγγενικού περιβάλλοντος του Γιώργου έφερε στον κόσμο ένα παιδί το οποίο δεν μπορούσε να μεγαλώσει. Το παιδί αυτό θα έπρεπε λοιπόν να μεγαλώσει μέσα σε κάποιο ίδρυμα. Μη μπορώντας να δεχθούν να συμβεί κάτι τέτοιο, ο Μιχάλης και ο Γιώργος κοιτάχτηκαν στα μάτια και με πολύ φόβο, αλλά και πολλή πίστη, πήραν τη μεγάλη απόφαση.
Μέσα από κάποιες περίπλοκες νομικές διαδικασίες, κατόρθωσαν να πάρει ο Γιώργος τη συγγενική επιμέλεια του παιδιού, που εδώ και 19 μήνες μεγαλώνει πια στο σπίτι τους, με τους δύο μπαμπάδες του. Παρότι ο Μιχάλης είναι νομικά αόρατος γονιός –καθώς δεν υπάρχει ακόμα νομικό πλαίσιο που να του δίνει δικαιώματα στο παιδί–, κατάφεραν όμως για πρώτη φορά να καταγραφεί καθαρά στην απόφαση του δικαστηρίου ότι πρόκειται για ομόφυλο ζευγάρι και ότι θα συμβάλλουν μαζί στο μεγάλωμα του Νικηφόρου – έτσι ονόμασαν το παιδί, γιατί ο ερχομός του έφερε όντως μια νίκη.
Πιστεύουν πως κανένα παιδί δεν θα πρέπει να μεγαλώνει στο απρόσωπο περιβάλλον ενός ιδρύματος, άσχετα από το φύλο αυτών που θα το φροντίσουν, και ελπίζουν πως ο νόμος σύντομα θα τους προσφέρει τη δυνατότητα να υιοθετήσουν τον μικρό Νικηφόρο. Η ιστορία τους δείχνει πως η κοινωνία είναι έτοιμη. Ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί και το νομικό πλαίσιο. Όχι γιατί είναι απλώς δικαίωμα των ομοφύλων ζευγαριών να έχουν κι αυτά ένα παιδί, αλλά επειδή κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να μεγαλώνει χωρίς αγκαλιά.
Στη συζήτηση συμμετείχαν οι: Αντώνης Καρκάς, Γιώργος Καρκάς, Μαρία Κανταρτζόγλου, Μάριος Ατζέμης, Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Μακρής, Ερωφίλη Κόκκαλη, Ogundimu Olamide Olatunde και ο καθηγητής Παθολογίας – Λοιμωξιολογίας Σωτήριος Τσιόδρας.
Συντονισμός συζήτησης: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, Λυδία Παπαϊωάννου.
