Αντίνοος Αλμπάνης: Δεν έχω κάτι πιο πληκτικό από το να μου δώσεις να παίξω ρόλο ζεν πρεμιέ

Στην καρδιά της Αθήνας, σε ένα καφενείο βγαλμένο από παλιό ελληνικό κινηματογράφο, ο Αντίνοος Αλμπάνης μας αφηγήθηκε την ζωή του σαν ταινία. Μεγάλωσε με πολλή αγάπη. Αυτή βάζει και σε ό,τι κάνει. Οταν ήταν παιδί, ήθελε όταν μεγαλώσει να παραμείνει παιδί. Ο Αντίνοος εκτός από ηθοποιός είναι και επαγγελματίας εκφωνητής. Ισως να μην το γνωρίζατε αυτό. Αυτό και άλλα πολλά θα μάθετε για εκείνον παρακάτω.

«Γεννήθηκα το 1983. Μέναμε σε ένα όμορφο σπίτι στην Καλλιθέα. Yπήρχε πολλή αγάπη. Δεν θυμάμαι να μου είχε λείψει κάτι. Ο πατέρας μου εργαζόταν στην βαριά βιομηχανία και αλλάζαμε πόλεις. Έζησα στο Μεσολόγγι και στη Χαλκίδα- από εκεί τελείωσα και το σχολείο. Ημουν ένα ανήσυχο παιδί, όχι εύκολος έφηβος. Τους ταλαιπώρησα τους δικούς μου αλλά δεν τους έκανα ποτέ να νιώσουν αγωνία ή φόβο. Παντα ήξερα τι είναι επικίνδυνο και τι όχι. Είχα περιέργεια, όμως, για τα πράγματα. Από τα 16 μου οδηγούσα μηχανή και αλώνιζα την Εύβοια. Μου άρεσε να γυρίζω, να ψάχνω, να βλέπω, να μαθαίνω. Με την μητέρα μου παρακολουθούσα πολύ συχνά παραστάσεις και συναυλίες όταν ερχόμασταν στην Αθήνα.

Καθώς τελείωνα το σχολείο, ένιωσα την ανάγκη να έρθω σε πιο στενή επαφή με την τέχνη και γράφτηκα στη θεατρική ομάδα. Σκέφτηκα ότι αν ακολουθούσα την δουλειά του ηθοποιού στη ζωή μου, θα ήμουν χαρούμενος. Στα 18 μου, πέρασα Διοίκηση και Οικονομία στη Θεσσαλονίκη. Δεν πάτησα ποτέ το πόδι μου».

«Βγαίνοντας από τη σχολή, ήρθα αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα που ήθελε από όλα τα παιδιά της γενιάς μου να έχουμε πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και να κάνουμε πολύ συγκεκριμένες επιλογές. Ηταν η περίοδος της απόλυτης ευημερίας, πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες που όλα ήταν σε τρομερή ανάπτυξη, το ρευστό υπήρχε και όλοι ήθελαν να κάνουν εντυπωσιακά πράγματα.

Ηδη από εκείνα τα χρόνια είχα μεγάλη αντίσταση στο να παρασυρθώ και να ασχοληθώ με πράγματα που δεν γέμιζαν την ψυχή μου. Δεν αντιμετώπιζα ποτέ την δουλειά ως κάτι που θα με κάνει πλούσιο. Οσο περνούσαν τα χρόνια, η κατάσταση γινόταν όλο και πιο σκληρή. Όταν ήρθε η κρίση, έκλεισε η βρύση των μεγάλων απολαβών στην δουλειά μας.

Δεν έχω κάτι πιο πληκτικό και βαρετό από το να μου δώσεις να παίξω ρόλο ζεν πρεμιέ

Όλα αυτά τα χρόνια, παράλληλα με την υποκριτική, κάνω και εκφωνήσεις. Η άλλη μου επαγγελματική ιδιότητα είναι επαγγελματίας εκφωνητής. Είχα την πολυτέλεια να έχω ένα εισόδημα από τις διαφημίσεις, το οποίο μου έδινε την δυνατότητα να είμαι πιο επιλεκτικός στο κομμάτι της υποκριτικής. Αν δεν είχα στρέψει την προσοχή μου στη διαφήμιση μπορεί να είχα πέσει κι εγώ στην παγίδα να κάνω πράγματα από ανάγκη. Το μικρόβιο της αγάπης για την διαφήμιση το κόλλησα όταν ήμουν παιδί. Ειχε ξεκινήσει μια εκπομπή στο Mega την οποία παρουσίαζε η Αφροδίτη Σημίτη, λεγόταν «Διακοπή για διαφημίσεις». Τότε είχα μεγάλο «έρωτα» και καψούρα με την Αφροδίτη Σημίτη και έβλεπα φανατικά την εκπομπή. Μαγευόμουν από τον χώρο της διαφήμισης.

Όταν πια μεγάλωσα και ξεκίνησα την σταδιοδρομία μου ως ηθοποιός, η επιθυμία μου να παρεισφρήσω σε αυτό το κομμάτι δεν είχε φύγει. Στο πρώτο έτος της σχολής πήγα σε ένα στούντιο πολύ γνωστό στην Αθήνα, ηχογράφησα κάποια ντέμο και τα μοίρασα σε εταιρείες παραγωγής και διαφημιστικές. Μέχρι που κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ήρθε η πρόταση για διαφημιστικό. Είμαι πλέον στη διαφήμιση από το 2002, με μεγάλο πια πελατολόγιο».

«Στην αρχή της καριέρας μου δύο ήταν οι κύριες δυσκολίες που είχα να αντιμετωπίσω για κάμποσα χρόνια. Η μία ήταν το γεγονός ότι είχα baby face και αυτό ρεπερτοριακά με δυσκόλευε γιατί σε όποια δουλειά κι αν πήγαινα, έπρεπε να κάνω είτε τον γιο, είτε τον εγγονό είτε τον ανιψιό.

Δεν με ενοχλούσε το ηλιακό, αλλά με ενοχλούσε στο το τι καλούμουν να παίξω. Ρόλοι χωρίς ανησυχίες και προβληματισμούς, διεκπεραιωτικοί και διακοσμητικοί κατά κύριο λόγο. Το άλλο μου πρόβλημα –ξέρω ότι όποιος το διαβάσει μπορεί να καγχάσει- ήταν ότι επειδή έχω ένα εύκολο πρόσωπο τηλεοπτικά, οι άλλοι το έβλεπαν ως πρόσωπο του ζεν πρεμιέ που εγώ δεν έχω κάτι πιο πληκτικό και βαρετό από το να μου δώσεις να παίξω ρόλο ζεν πρεμιέ. Έτσι αναγκαζόμουν και απέρριπτα δουλειές και προτάσεις.

Οταν με ρωτάνε «Εσύ πότε θα φτιάξεις την ζωή σου;», απαντώ "Τι λες βρε ανόητε; Σου φαίνεται χαλασμένη η ζωή μου;"

Στην καριέρα μου, το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε με την συμμετοχή μου στα Αγρια Παιδιά. Η Φρόσω Ράλλη ήταν ο άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε περισσότερο από τον οποιονδήποτε. Θα της οφείλω πολλά για όσο ζω. Ηταν η γυναίκα που με πρότεινε στο Mega σε μια περίοδο που φερόταν με απίστευτο ελιτισμό και τουπέ και για να σε δεχτεί ως πρωταγωνιστή σε σήριαλ της prime time ζώνης έπρεπε να σε κάνει κόσκινο. Η συμμετοχή μου στο σήριαλ του Χριστόφορου (σσ. Δυο μέρες μόνο) διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το αισθητικό μου κριτήριο. Δεν θέλω πια να συμμετέχω σε δουλειές που γίνονται πρόχειρα. Σε σήριαλ των οποίων τα επεισόδια γυρίζονται σε τρεις μέρες και όχι σε επτά».

«Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος αλλά το λέω με γραφικότητα γιατί είμαι πεπεισμένος ότι κανείς δεν είναι εύκολος άνθρωπος. Στριφνοί και παράξενοι είμαστε όλοι ως έναν βαθμό. Είναι πώς θα ξυπνήσω.

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση με την θρησκεία. Αν με ρωτάς είμαι αγνωστικιστής. Ειμαι τόσο ορθολογιστής που προτιμώ να παρασύρομαι από αυτά που υπάρχουν μπροστά μου ζωντανά και με καθοδηγούν παρά από κάτι που είναι ιδεατό και στο πλαίσιο του μεταφυσικού. Σέβομαι τους ανθρώπους που στρέφονται προς την Εκκλησία, αλλά εγώ στρέφομαι προς τους φίλους μου.

Δεν θα ευτυχήσουμε ποτέ αν μονίμως απαιτούμε και περιμένουμε να μας ολοκληρώσει κάποιος

Σε ό,τι αφορά την πολιτική, είμαι σε μια φάση που την έχω απαξιώσει πάρα πολύ. Θυμώνω γιατί τα κράτη πια αντιμετωπίζονται ως επιχειρήσεις. Από τη στιγμή που οι αποφάσεις λαμβάνονται από κέντρα του εξωτερικού, το να με βάζεις να ψηφίζω μόνο και μόνο για να μου χρυσώσεις το χάπι, ότι και καλά «εξακολουθώ και ζω σε μια δημοκρατική χώρα», προτιμώ να μην το κάνω. Επειδή είχα δηλώσει παλαιότερα ότι δεν πιστεύω ότι είναι και πολύ δημοκρατία αυτό που ζούμε, ένας κύριος μου κούνησε το δάχτυλο σε ένα blog, και μου είπε «Κύριε δεν ξέρεις τι θα πει μη δημοκρατία, οπότε μην τολμάς να λες κάτι τέτοιο». Πράγματι, δεν έζησα στην Κατοχή αλλά έχω δει τι σημαίνει να ψηφίζω κάτι και αυτό που ψηφίζω να μην εφαρμόζεται. Αυτό δεν μου φαίνεται δημοκρατικό. Μπορεί να μην είναι δημοκρατικό, αλλά ας βρούμε μια άλλη λέξη. Δημοκρατικό, πάντως, δεν είναι, αν θέλουμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα».

«Δεν τον κυνηγάω τον έρωτα, ούτε με κυνηγάει. Αφήνομαι να παρασυρθώ. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι βρίσκουν το άλλο τους μισό όταν βρίσκονται σε μια σχέση. Οι άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε αυθύπαρκτοι. Όχι να ζούμε μόνοι μας, αλλά να μπορούμε να ζούμε μόνοι μας.

Αν δεν μπορούμε να ζούμε μόνοι μας, ο ένας αρχίζει να γδέρνει την ψυχή του άλλου, να απαιτεί πράγματα, και πιστεύει ότι του οφείλονται πράγματα. Δεν θα ευτυχήσουμε ποτέ αν μονίμως απαιτούμε και περιμένουμε να μας ολοκληρώσει κάποιος. Αυτή η ερώτηση που γίνεται: «Εσύ πότε θα φτιάξεις την ζωή σου;»: Τι λες βρε ανόητε; Σου φαίνεται χαλασμένη η ζωή μου; Η ζωή μου είναι φτιαγμένη και οφείλει να είναι φτιαγμένη. Ποιος άνθρωπος πάει να μείνει σε ένα σπίτι χαλασμένο; Πρέπει να είσαι σε μεγάλη ανέχεια για να το δεχτείς».

«Αυτόν τον καιρό είμαι σε έναν πυρετό δημιουργίας με τον Πέτρο Φιλιππίδη, για την παράσταση «Κατά Φαντασίαν Ασθενής» του Μολιέρου. Είμαι ευτυχής και ευγνώμων στον Πέτρο που με επέλεξε να είμαστε μαζί σε αυτή την δουλειά.

Για μένα είναι από τους ανθρώπους που ήρθε για να μείνει στη ζωή μου».

«Συνυπάρχω με έναν θίασο ανθρώπων που εκτιμώ απεριόριστα. Είναι ατόφια κωμωδία στη οποία ο Πέτρος έχει δώσει μια άλλη διάσταση. Τρελή, εκκεντρική. Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε την περιοδεία μας και να οργώσουμε όλη την Ελλάδα».

*Η παράσταση «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 3 Ιούλιου στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας και θα ακολουθήσει μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα.

4/7: Θέατρο Πέτρας

5/7: Βεάκειο Σάββατο

6/7: Κηποθέατρο Παπάγου

Μετάφραση-Απόδοση: Πέτρος Φιλιππίδης, Δημήτρης Φιλιππίδης

Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης

Παίζουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Μυρτώ Αλικάκη, Τάκης Παπαματθαίου, Τάσος Γιαννόπουλος, Αντίνοος Αλμπάνης, Λαέρτης Μαλκότσης, Ιωάννα Ασημακοπουλου, Νεφέλη Κουρή, Ρένος Ρώτας, Θάλεια Σταματέλου, Χάρης Χιώτης, Βαγγέλης Κυπαρίσσης