Ο μικρότερος γιος του Alain Delon είναι ένα τρομερό παιδί. Tρομερό, οργισμένο και μόνο

O μικρότερος γιός του Delon, o Alain-Fabien Delon του μοιάζει πολύ. Σχεδόν υπερβολικά πολύ. Αυτός είναι ο λόγος -υποστηρίζει- που ο πατέρας του είναι διαρκώς εκνευρισμένος μαζί του. Επειδή στο πρόσωπό του βλέπει τον εαυτό του, τη θαλερή του νιότη, την ομορφιά του, που μαράθηκε και χάθηκε ανεπιστρεπτί. Εν ολίγοις, ο Delon ζηλεύει. Κι αυτό τον εξοργίζει.

Ο Αlain-Fabien έκλεισε τα 25. Γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1994, ήταν «καρπός» του μεγάλου έρωτα του Alain Delon με την Ολλανδή καλλονή Rosalie Van Breemen. Έρωτα, αλλά όχι γάμου. «Δεν θα μπορούσε να υπάρξει παρά μόνο μία κυρία Delon -και υπήρξε μία. H Nathalie» - ως προς αυτό, ο Aντρας Που Αγάπησαν Όλες οι Γυναίκες ήταν πάντα ξεκάθαρος. Η Romy, η Mireille, ήταν οι μεγάλοι έρωτες. Τις αναφέρει συχνά -το έκανε και πάλι πρόσφατα, όταν παρέλαβε τον τιμητικό του Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Αυτές και όχι την Rosalie, τη μητέρα των δύο παιδιών του. Από το 2002 που τον εγκατέλειψε για τον μεγιστάνα Αlain Afflelou, δεν έχει αναφέρει ξανά το όνομά της δημόσια.

Ο Alain-Fabien ήταν 8 χρονών όταν συνέβη αυτό -ένα enfant terrible μεγαλωμένο στην «εμπόλεμη» ζώνη ενός φλογερού έρωτα που είχε κρυώσει, πικρίσει. Πριν λίγα χρόνια, στα 18 του, «ξέρασε» χολή στις σελίδες του ιταλικού «Vanity Fair», αποκαλύπτοντας πόσο του είχε στοιχίσει η έλλειψη οικογένειας. «Οι γονείς μου ήταν πάντα οι χειρότεροι εχθροί μου. Δεν είχα ποτέ μια κανονική ζωή -και μάλλον δεν θα έχω ούτε και στο μέλλον. Από τότε που ενηλικιώθηκα προσπαθώ να ξαναφτιάξω τη ζωή μου μακριά τους. Δεν έχω σπίτι, ούτε λεφτά στην τράπεζα. Κι όμως, είμαι γιος του πιο μεγάλου σταρ του γαλλικού σινεμά. Ενός πλούσιου άντρα, που με εγκατέλειψε…»

Σ’ εκείνη, την ίδια συνέντευξη, το 2012, ο Alain-Fabien Delon είχε μιλήσει και για βία, για ξυλοδαρμούς. «Η μητέρα μου έχει γνωρίσει τη βία από την πλευρά του πατέρα μου -οκτώ πλευρά σπασμένα και μια μύτη ραγισμένη, δυό φορές- αλλά το άξιζε. Κάθε φορά που έβλεπα τα σημάδια της βίας πάνω της σκεφτόμουν πως ο Θεός την τιμωρούσε για την κακία της. Όμως ο πατέρας μου γινόταν βίαιος μόνο μαζί της. Ο αδερφός μου, ο Anthony, κι εγώ ξέραμε πολύ καλά μέχρι πού μπορούσε να φτάσει η σκληρότητά του. Ο πατέρας μου δεν θα σήκωνε ποτέ χέρι στα παιδιά του».
Ήταν μια παράξενη δήλωση, που στην πορεία, σε άλλες συνεντεύξεις του, θα την αναιρούσε. («Δεν είπα ποτέ πως της άξιζε, το περιοδικό διαστρέβλωσε τα λεγόμενά μου» και «Όχι, δεν είδα τον πατέρα μου να χτυπάει τη μητέρα μου, την είδα όμως χτυπημένη», « Ο Delon δεν θα σε χτυπούσε ποτέ -μπορεί να φώναζε, να σε άρπαζε από τα μαλλιά, να πετούσε πιάτα ή να έσπαζε παράθυρα»). Τόσο πολύ και τόσο συχνά, ώστε να μην ξέρει κανείς τελικά αν, τελικά, αυτό που ειπώθηκε εξαρχής ήταν η αλήθεια, ή μια απελπισμένη έκκληση, το ουρλιαχτό ενός παρατημένου παιδιού για προσοχή. Σε αυτή την περίπτωση, ο Alain-Fabien δεν τα κατάφερε -ο Delon αρκέστηκε να σηκώσει τους ώμους, με υπεροπτική συγκατάβαση. «Όλα αυτά είναι ανοησίες. Ο γιός μου είναι χαμένος, τρελός, δίνει εντυπωσιακές συνεντεύξεις, μόνο και μόνο για να βγάλει λεφτά. Δεν είμαι άνθρωπος που χτυπάει τα παιδιά του».

Ο ALAIN-FABIEN ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ

Ο «μικρός» είναι ίσως η πιο «ζόρικη περίπτωση», απ’ όλη τη φατρία των Delon, μαζί του ο Γάλλος σταρ ζει το πιο δυσάρεστο déjà vu. Ο όμορφος Αnthony μεγάλωσε -είναι ήδη ένας survivor των «πολέμων» του Γάλλου σταρ με τους επιγόνους του. Η Anouschka, η κόρη του είναι γυναίκα. Του είναι αφοσιωμένη. Δυστυχώς, ο Alain- Fabien δεν του μοιάζει μόνο στην εμφάνιση, αλλά και στο χαρακτήρα. Είναι το ίδιο ριψοκίνδυνος, ασταθής, σχεδόν αυτοκαταστροφικός, με τάσεις για παραβατική συμπεριφορά. Στο παρελθόν είχε καταδικαστεί σε πέντε μήνες φυλάκιση με αναστολή για τον τραυματισμό μιας κοπέλας. Έπινε πολύ, έκανε drugs. To 2017, συνελήφθη στο Παρίσι να οδηγεί το σκούτερ του μεθυσμένος -ένα επεισόδιο που έβγαλε τον μύθο του γαλλικού σινεμά από την απομόνωσή του, αφού έσπευσε να τηλεφωνήσει στους αστυνομικούς και να τους ευχαριστήσει. Γιατί έσωσαν τη ζωή του γιου του και για την καλή μεταχείριση που του επιφύλαξαν. «Ξέρω» -εξομολογήθηκε- πως έχω αποτύχει ως πατέρας».
Κι ωστόσο, μοιάζει σχεδόν αδύνατο για τα παιδιά του, να ξεφύγουν από τη βαρυτική δύναμη έλξης που ασκεί πάνω τους ο «σκοτεινός πλανήτης» Delon. O Alain-Fabien, μετα από μια σύντομη, επιτυχημένη καριέρα ως μοντέλο (σ.σ από το 2015 ποζάρει για την αντρική σειρά του οίκου Dior), επιχειρεί, με τη σειρά του, το πέρασμα στο σινεμά, στα χνάρια του Alain. Στις αρχές του χρόνου εμφανίστηκε, με έναν μικρό ρόλο στο «Une jeunesse dorée» της Εva Ionesco. Οι κριτικές ήταν συμπαθητικές. Όχι όλες. (σ.σ. «Η ανησυχητική ομοιότητα με τον πατέρα του σκιάζει, μοιραία τις όποιες αρετές της ερμηνείας του…», ήταν οi δυo γραμμές που του αφιέρωσε η «Le Monde»). Πρόσφατα, ολοκλήρωσε γυρίσματα για το «River Bank» ένα ψυχολογικό θρίλερ του Etienne Faure, τώρα συζητάει για ένα ακόμα project.

Aυτή την περίοδο -ιδίως δε, μετά την βράβευση του Alain Delon στις Κάννες- είναι περιζήτητος καλεσμένος στις εκπομπές λόγου της γαλλικής TV. Δέχεται απανωτές προσκλήσεις για να μιλήσει για το βιβλίο του -ένα μυθιστόρημα με τίτλο «De la race des seigneurs» (σ.σ. σε ελεύθερη μετάφραση «Από ράτσα αρχόντων» ή «Από βασιλική γενιά»), που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο από τις εκδόσεις Stock. Κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ένα νεαρό παιδί που προσπαθεί να βρει τον δρόμο του, στο σινεμά, αλλά εμποδίζεται από τον πετυχημένο, ισχυρό, χειριστικό πατέρα του. Φυσικά, όλοι ρωτούν τον Αlain-Fabien αν το βιβλίο του (σ.σ. το οποίο παραδέχεται πως έγραψε με τη συνδρομή ενός ψυχολόγου) είναι αυτοβιογραφικό. Φυσικά, εκείνος το αρνείται, οργίζεται, φωνάζει πως ποτέ δεν ήθελε να είναι «ο γιος κάποιου, που έγραψε μια φτηνή βιογραφία». Στο τέλος, βέβαια, όταν τον πιέζουν παραδέχεται αποκαμωμένος πως «κάθε ιστορία, στο βάθος της έχει ένα ψήγμα πραγματικότητας» ή πως «κάθε συγγραφέας -ιδίως ένας πρωτοεμφανιζόμενος- αντλεί υλικό από τα βιώματά του».

«ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ DELON»

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο αναγνώστης δυσκολεύεται πολύ να διακρίνει πού τελειώνει η μυθοπλασία και πού αρχίζει η ζωή. Ο πατέρας του ήρωα Alex Delval, ονόματι Alexandre Delval, είναι ένας άντρας βίαιος, αντισημίτης, που συλλέγει όπλα, ακριβά αυτοκίνητα και έχει πάρε δώσε με τον υπόκοσμο. Ένας «μοναχικός λύκος», εμμονικός με το θάνατο, που σέρνεται προς το τέλος, παρέα με τους σκύλους του. Και η σύντροφός του, η μητέρα του Alex -άλλη μια σύμπτωση- τον εγκαταλείπει για έναν Ρώσο ολιγάρχη. Εν ολίγοις, είναι η ιστορία μιας πολλαπλά τραυματισμένης εφηβείας, διανθισμένη με ένα δύο ανέκδοτα. Που -αν και ακούγονται σουρεαλιστικά- είναι επίσης αληθινά. «Όποτε διηγούμαι περιστατικά από τη ζωή μου στους φίλους μου, μου λένε "πω πω ρε φίλε, αυτό είναι σαν σειρά του Netflix"», παραδέχεται ο Alain- Fabien. «Για παράδειγμα, ψαχουλεύοντας για κανά μπουκάλι με αλκοόλ, στο σπίτι του πατέρα μου, έπεσα πάνω στο κουφάρι του γάτου του, που ήταν φυλαγμένο σε έναν καταψύκτη…».

Ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου, το «De la race des seigneurs», είναι «δανεικός» από ένα παλιό φιλμ του Alain. «Είναι και η φράση που μου έλεγε πιο συχνά, η απάντησή του για όλα: “Είσαι ένας Delon, μην το ξεχνάς, μην ξεχνάς ποτέ από ποιον κατάγεσαι. Είσαι από «βασιλική γενιά»”… (…). Ή «οι βασιλιάδες δεν κλαίνε». Του αρέσουν αυτές οι ατάκες, οι λίγο στομφώδεις».
Οι βασιλιάδες, επίσης, τιμωρούν. Για άλλη μια φορά, η απάντηση Alain Delon στο «βιβλίο-σκανταλιά» του γιου του, ήταν μια λακωνική, ψυχρή αποδοκιμασία. (« Το διάβασα. Δεν μου άρεσε»). Και μετά, ο πέλεκυς. «Αναγνωρίζετε λοιπόν, στο γιό σας, τον Alain-Fabien, αυτή την βασιλική «κληρονομιά»;, τον ρώτησε πρόσφατα, η Sonia Mabrouk, η δημοσιογράφος του CNews. «Την αναγνωρίζω πιο πολύ στην κόρη μου, την Anouschka», ήταν η απάντηση. «Στον Alain-Fabien εμφανίζεται κατά περιόδους, εξαρτάται από τη στιγμή, το ένστικτο, την παρόρμηση, ό,τι ζει εκείνη την περίοδο… Αλλά.. είναι γιός μου». Για να συμπληρώσει με μια τολμηρή, διανοητική ακροβασία: «Δεν είναι πάντα εύκολο να είσαι ο πατέρας των παιδιών του Alain Delon»…

Είναι σίγουρα δύσκολο για τον Alain-Fabien, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια «αναρρώνει» στο πλευρό της αγαπημένης του, ηθοποιού και παρουσιάστριας Capucine Anav -τον μοναδικό άνθρωπο που, όπως δηλώνει, θεωρεί «πραγματική οικογένειά του». «Για πολλά χρόνια έζησα περιμένοντας να δω τον πατέρα μου να λυγίζει, να «σπάει». Τώρα ελπίζω να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα για να με δει να φτάνω πολύ ψηλά. Δεν έχω άλλο χρόνο, να χάνω στο μίσος…»