Η πρώτη γυναίκα στην ηγεσία του Βατικανού είναι το μεγάλο βήμα ενός μικροσκοπικού κράτους
O Πάπας Φραγκίσκος διόρισε την πρώτη γυναίκα στην ηγεσία της κυβέρνησης της Αγίας Έδρας.
Ο ορισμός από τον Πάπα Φραγκίσκο της Ιταλίδας μοναχής Ραφαέλας Πετρινι στη θέση της Γενικής Γραμματέως του Βατικανού την καθιστά, ουσιαστικά, το νούμερο δυο στην ιεραρχία του μικροσκοπικού κράτους με τους μόλις 826 κατοίκους. Η επιλογή του 84χρονου Ποντίφικα, όμως, έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία καθώς σηματοδοτεί μεγάλες αλλαγές στην καθολική εκκλησία, που ήδη είχε καθυστερήσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των εκατομμυρίων φεμινιστριών πιστών της. Όλα όσα δεν έγιναν τις δυο τελευταίες χιλιετίες φαίνεται να αρχίζουν αργά αλλά σταδιακά να πραγματοποιούνται -έστω και με καθυστέρηση αιώνων. Και μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν τοποθετηθεί ορισμένες γυναίκες σε κομβικά πόστα, ωστόσο η ανάθεση μιας τόσο σημαντικής θέσης στην 52 ετών Πετρίνι, που προέρχεται από Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών, αποτελεί μεγάλο βήμα για τη συμμετοχή των γυναικών στα τεκταινόμενα της καθολικής εκκλησίας.
Η Πετρίνι γεννήθηκε στην Ρώμη το 1969, όπου και σπούδασε Πολιτικές επιστήμες, ενώ στη συνέχεια απέκτησε ένα διδακτορικό από το Παπικό Πανεπιστήμιο του Αγίου Θωμά Ακινάτη. Το μοναχικό σχήμα δεν την εμπόδισε να γίνει καθηγήτρια στο ίδιο πανεπιστήμιο. Πλέον, ως γενική γραμματέας της κυβέρνησης θα είναι υπεύθυνη για την εποπτεία των διοικητικών επιχειρήσεων, κυρίως στα μουσεία του Βατικανού, το ταχυδρομείο και την αστυνομία. Σύμφωνα με την ηλεκτρονική εφημερίδα National Catholic Reporter, τη θέση αυτή καταλαμβάνει κατά παράδοση επίσκοπος. Η ανάθεση ενός τόσο υψηλού αξιώματος στην Πετρίνι εντάσσεται σε μια σειρά από βήματα εκ μέρους της καθολικής εκκλησίας να συμπεριλάβει γυναίκες στην διοίκησή της, αφού προς το παρόν δεν μπορεί να γίνει λόγος για ένταξή τους στην ιεραρχία του κλήρου, αν και τον Ιανουάριο, ο Πάπας τροποποίησε τον νόμο για να επιτρέπει στις γυναίκες να υπηρετούν κατά τη διάρκεια της λειτουργίας.
Οι φεμινιστικές οργανώσεις διαμαρτύρονται λοιπόν ότι οι θέσεις στις οποίες τοποθετούνται οι γυναίκες είναι κατά κάποιον τρόπο «διακοσμητικές». Πράγματι, η καθολική εκκλησία είναι ένα ανδροκρατούμενο φρούριο όπου οι γυναίκες που καλούνται να συμμετάσχουν συχνά καταλαμβάνουν θέσεις δίχως καίρια σημασία. Η χαμηλή εκπροσώπηση των γυναικών σε διοικητικές θέσεις αναδεικνύει το πόσο μικρά είναι τα βήματα που γίνονται, σε ένα Βατικανό που μην ξεχνάμε ότι έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια από καταγγελίες και σκάνδαλα. Μόλις πριν 2 χρόνια, το 2019, ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε συγχώρεση από τους πιστούς του, ενώ το 2000, σε μια μνημειώδη ομιλία του ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος Β΄ είχε ταπεινά απολογηθεί, μετανιωμένος για τα αμαρτήματα της Καθολικής εκκλησίας ήδη από την ίδρυσή της.
Όσον αφορά όμως το σήμερα, η καθυστέρηση στην ένταξη των γυναικών σε ισχυρά πόστα είναι μια πραγματικότητα και οι φωνές διαμαρτυρίας έρχονται κυρίως από ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Γερμανία, όπου πλέον συζητιέται ανοιχτά η άρση της αγαμίας, η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας -και φυσικά η δυνατότητα εισδοχής γυναικών ιερέων στο σώμα της καθολικής εκκλησίας.
Αυτό βέβαια θα ήταν το τελευταίο προπύργιο και ο 84χρονος Πάπας Φραγκίσκος έχει δηλώσει ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, επικαλούμενος τα πορίσματα μιας επιτροπής που εξέτασε τη θέση της γυναίκας στην εκκλησία κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. Παράλληλα, βέβαια, ισχυρίζεται ότι δεν βλέπει τον λόγο γιατί μια γυναίκα δεν πρέπει να κατέχει μια οποιαδήποτε άλλη κορυφαία θέση.
Μπορεί, λοιπόν, η ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας του Εμμανουήλ Ροΐδη να προέρχεται μέσα από μεσαιωνικούς θρύλους και να μην υπήρξε ποτέ, τουλάχιστον, όμως, η ιστορία της Ραφαέλας Πετρίνι συνέβη μόλις πριν λίγες μέρες και είναι ολότελα πραγματική.