Αγαπητέ Ερρίκο: Νιώθω ότι ο γάμος μου διαλύεται

Ερρίκο γειά σου, έχω έναν προβληματισμό με την σχέση μου. Ενώ εγώ έχω μιλήσει στους φίλους μου και στους συνάδελφούς μου στο γραφείο για αυτόν, εκείνος δεν έχει πει απολύτως τίποτα σε κανέναν για εμένα. Οταν τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό, μου απάντησε ότι δεν θέλει κανείς να ασχολείται με εκείνον και τα προσωπικά του, ότι δεν θέλει να δίνει δικαιώματα και δεν του αρέσουν οι ερωτήσεις. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι με έναν τρόπο με κρύβει και μου μπαίνουν ανασφάλειες ότι ίσως θέλει να περνάει το μήνυμα ότι είναι single. Με ενοχλεί που δεν γνωρίζει κανείς για την ύπαρξή μου και είμαστε μαζί πάνω από μισό χρόνο.

Απολύτως λογική και εύλογη η ενόχλησή σου. Είναι όντως περίεργη η συμπεριφορά του αγοριού σου. Διότι είναι άλλο κάποιος να είναι κλειστός (έστω και στα όρια της κρυψίνοιας) με την προσωπική του ζωή και άλλο να μην παραδέχεται καν την ύπαρξη ενός ανθρώπου στη ζωή του. Προσπαθώ να μην γίνομαι καχύποπτος και να τηρώ ίσες αποστάσεις όταν διαβάζω τις ερωτήσεις σας αλλά στην περίπτωση σου το πράγμα μου βρωμάει, για το να το πω λαϊκά. Πιθανότατα όντως σε κρύβει, αποκρύπτει την ύπαρξή σου δηλαδή.. το αν αυτό συμβαίνει γιατί θέλει να αφήνει ανοιχτές πόρτες-παράθυρα και τα συναφή ή επειδή κάνει τη διπλή, τριπλή μη σου πω ζωή του Βερόνικου (για να παραφράσω τη γνωστή ταινία), δεν το γνωρίζω. Εσύ πάντως οφείλεις να το γνωρίζεις για να μην σπαταλάς άδικα το χρόνο σου. Και για να το μάθεις, αντιμετώπισέ τον σε μια ήρεμη και ευθεία κουβέντα. Αφενός έκφρασέ του πώς νιώθεις (τι σε κάνει να αισθάνεσαι όλη αυτή η μυστικοπάθεια), αφετέρου ζήτα κάποιες εξηγήσεις. Ελπίζω οι απαντήσεις να σου ξεκαθαρίσουν το τοπίο, έστω κι αν σε πληγώσουν. Καλύτερα άλλωστε να ζεις με τη σιγουριά μιας απογοήτευσης παρά με την αβεβαίοτητα μιας επιτυχίας!

Γεια και Καλή χρονιά να έχεις Ερρίκο. Ξεκίνησα ένα βράδυ να διαβάζω τη στήλη σου και κόλλησα. Έψαχνα όλο το βράδυ να βρω τα άρθρα. Είμαι παντρεμένη από το 2014 με τον άντρα μου. Στην αρχή ήταν όλα αρκετά καλά, φτιάξαμε το σπίτι μας, ήρθε και η κόρη μου στον κόσμο. Όμως καθώς περνούσε ο καιρός, ο άντρας μου άρχισε να έχει πολλά νεύρα και με εμένα και με το παιδί. Μόλις πήγαινα να του πω κάτι άρχιζε να φωνάζει ότι μόνο αυτός δουλεύει και κουράζεται και δεν τον καταλαβαίνω. Όμως τον καταλαβαίνω και δεν του κάνω τη ζωή δύσκολη. Του φέρνω τα πάντα στο χέρι. Δεν κάνει τίποτα από την στιγμή που θα μπει στο σπίτι. Εγώ δεν δουλεύω οπότε είμαι όλη μέρα στο σπίτι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να συνεννοηθώ για τίποτα μαζί του αφού μου μιλάει πάντα απότομα. Τώρα πια δεν μιλάμε για τίποτα, ούτε καν για το παιδί.. Έχω τρελλαθεί, Τι θα κάνω;

Καταρχάς θα ξεκινήσεις να σέβεσαι τον εαυτό σου. Διακρίνω μια τρομερή ηττοπάθεια και ανασφάλεια, κάπου ανάμεσα στις λέξεις σου. Τι θα πει του τα φέρνω όλα στο χέρι; Να κουνήσει το «ξερό» του να πάει να τα πάρει. Επίσης τι θα πει δεν του μιλάς και του κάνεις τη ζωή εύκολη επειδή είναι κουρασμένος; Εσύ δεν είσαι μεγαλώνοντας την κόρη σας; Δυστυχώς η συνθήκη που μου περιγράφεις δεν είναι πρωτάκουστη. Μου περιγράφεις έναν άνδρα προσκολλημένο στο 1960, του οποίου δεν του μιλάμε αν δεν μας απευθύνει το λόγο, του φέρνουμε τις παντόφλες, του μεγαλώνουμε το παιδί. Είναι απόλυτα στερεοτυπική η συμπεριφορά του αλλά και οι μεταξύ σας ισορροπίες. Αλλά ξέρεις δεν πρόκειται για καλό ή έστω ουδέτερο στερεότυπο. Αντιθέτως πρόκειται για μια τοξική συνθήκη που οφείλεις να ανατρέψεις. Δεν γνωρίζω αν ο σύζυγος σου έχει πρόθεση ή ενσυναίσθηση των πράξεων του και της συμπεριφοράς του ή αν απλά του βγαίνει φυσικά γιατί έτσι μεγάλωσε κι αποτελεί μια γραφική μίμηση ή απομίμηση του μπαμπά του; Σε κάθε περίπτωση πρέπει να διεκδικήσεις τον χώρο σου και την αξιοπρέπειά σου. Θα του μιλήσεις ανοιχτά για όσα σε βασανίζουν και σε ενοχλούν, ακόμα και αν αντιδράσει με το συνήθη τρόπο του. Θα απαιτήσεις να ακουστείς και θα ακουστείς. Θα προσπαθήσεις να τον κάνεις να καταλάβει σε τι συνίσταται η συμπεριφορά του στο σπίτι και τι προκαλεί. Και θα περιμένεις αλλαγή, ουσιώδη διαφοροποίηση στον τρόπο του. Δεν μπορείς και δεν πρέπει να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ζει τη ζωή του έτσι. Είναι 2020 πια, υπογραμμισμένο και bold. Ορισμένα πράγματα πρέπει να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να παραμείνουν εκεί. Συγχώρεσέ μου την αυστηρότητα, αλλά δεν μπορώ άλλο να ακούω γυναίκες αδύναμες, φοβισμένες, να μην διεκδικούν ούτε τα στοιχειώδη για τον εαυτό τους και να υποκύπτουν στις διαθέσεις του άνδρα πασά… σου εύχομαι καλή τύχη και ελπίζω να βρεις τη δύναμη να διεκδικήσεις όσα σου αναλογούν.

Ερρίκο μου, γεια σου. Δυστυχώς, παρά τα resolutions για ένα ξένοιαστο 2020, τα ερωτικά μου δε με αφήνουν να το χαρώ όσο θέλω και με προβληματίζουν όλο και περισσότερο. Είμαι με κάποιον εδώ και λίγο καιρό, τα πάμε καλά, αλλά δεν υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα. Πριν λίγο καιρό, γνώρισα έναν φίλο του και αμέσως συνδεθήκαμε. Όχι ερωτικά, βέβαια, αλλά μιλάμε πολύ συχνά και υπάρχει τρομερή σύνδεση -νιώθω ότι θα μπορούσα να μιλάω μαζί του για ώρες. Δεν υπάρχει ακόμη ούτε καν υποψία ενδιαφέροντος, αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να κόψω τα πολλά πολλά για να μην πάρει άλλη τροπή; Συμβούλεψέ με ώστε να έχω μια ήρεμη χρονιά! Σε ευχαριστώ πολύ!

Κόψε τα πολλά πολλά με τον «όχι κοινά ενδιαφέροντα» και όρμα στο φίλο! Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή που λέει κι ένα τραγούδι. Επίσης άνοιξε τα μάτια σου. Μιλάτε πολύ συχνά, νιώθεις οτι θα μπορούσες να μιλάς μαζί του για ώρες, υπάρχει τρομερή σύνδεση. Όλα αυτά λέγονται βεβαιότητα ενδιαφέροντος, όχι απλά υποψία! Μην προβείς σε οποιαδήποτε ενέργεια όμως, ξεκάθαρισε το τοπίο με το «αγόρι» σου. Δεν σου ταιριάζει ρε παιδί μου, μέσα στη ζωή είναι όλα! Βουρ για τον φίλο του λοιπόν αλλά με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια. Για ένα όνομα ζούμε άλλωστε!