Ο βιασμός ως τιμωρία αναπαράγει την κουλτούρα του βιασμού
Την εποχή των social media και του δημόσιου διαλόγου μέσω αυτών τα αυτονόητα μας τελείωσαν, ακόμη και όταν μιλάμε για τη σεξουαλική κακοποίηση.
Το συνειδητοποίησα, για ακόμη μια φορά, διαβάζοντας αναρτήσεις και σχόλια που αναφέρονται στο τι περιμένει τον Λιγνάδη στη φυλακή, εφόσον καταδικαστεί.
Η «παράδοση» στις φυλακές λέει ότι οι παιδόφιλοι τιμωρούνται με βιασμό. Και αντί να προσπαθούμε να αποτρέψουμε αυτή την «παράδοση» κάποιοι, πανηγυρίζουν, για την τιμωρία του ενόχου. Ίσως όμως αυτοί οι κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η συγκεκριμένη αντίληψη περί βιασμού είναι κακοποιητική και για τα ήδη υπάρχοντα θύματα του βιαστή.
Ο βιασμός δεν είναι, σε καμία περίπτωση, μια πράξη απονομής δικαιοσύνης. Ο βιασμός δεν είναι μέσο σωφρονισμού εκείνου που δεν σεβάστηκε τους κοινωνικούς κανόνες. Ο βιασμός δεν βάζει κανέναν στη θέση που του αρμόζει, ούτε τον παιδοβιαστή.
Δεν εφαρμόζεις την έλλειψη συναίνεσης στον κακοποιητή για να τον διδάξεις να σέβεται τη συναίνεση.
Εάν πιστεύεις ότι ο βιαστής πρέπει να βιαστεί, ότι ο βιαστής έτσι θα μάθει να σέβεται τότε απλώς αναπαράγεις την αντίληψη ότι ο βιασμός συμβαίνει σε αυτούς που τον προκάλεσαν, που τους αξίζει.
Το ότι ο Δουρής βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του δεν σταμάτησε την εμφάνιση άλλων παιδόφιλων.
Αν δεχτείς ότι ένας παιδοβιαστής αξίζει να βιαστεί στη φυλακή δέχεσαι ότι ο βιασμός είναι η επιβολή εξουσίας πάνω σε έναν άλλον άνθρωπο που δεν μπορεί να αντιδράσει και εάν αυτό, στο δικό σου σύστημα αξιών, είναι επιτρεπτό ισοδυναμεί με το «καλά να πάθει».
Δεν υπερασπίζομαι το παιδοβιαστή ή τον βιαστή. Υπερασπίζομαι όμως την καταδίκη του βιασμού, όπου κι αν συμβαίνει αυτός. Άλλωστε, κακά τα ψέματα, και στη φυλακή δεν συμβαίνει για λόγους «ηθικής αποκατάστασης» αλλά ως ένα παιχνίδι επιβολής εξουσίας μεταξύ των κρατουμένων.
Και είναι τουλάχιστον θλιβερό όταν ένα χρόνο πριν ακούγαμε τον συνδικαλιστή της ΕΛ.ΑΣ. Σταύρο Μπαλάσκα να δηλώνει κατά τη διάρκεια απευθείας μετάδοσης πρωινής τηλεοπτικής εκπομπής για συνάδελφο του που συνελήφθη για κλοπές: «Εγώ πήρα τηλέφωνο και ρώτησα για την εξωτερική του εμφάνιση και μου είπαν ότι είναι όμορφος. Όταν είσαι όμορφος και είσαι και αστυνομικός, να το ακούν και οι συνάδελφοί, περνάς ωραία. Θα περάσει πάρα πολύ ωραία μέσα στη φυλακή. Θα περάσει πάρα πολύ ωραία». Και το πιο θλιβερό είναι ότι μετά από αυτές τις δηλώσεις δεν κουνήθηκε φύλλο.
Δεν άκουσα κανέναν από τους καταγγέλλοντες και τις καταγγέλλουσες είτε στην υπόθεση Λιγνάδη, είτε στις περιπτώσεις Σπυρόπουλου, Χαϊκάλη, Φιλιππίδη να εύχονται οι κακοποιητές τους να πάθουν τα ίδια. Οι άνθρωποι που έχουν ζήσει στο πετσί τους τη σεξουαλική βία και ό,τι συνεπάγεται αυτή (προσπάθεια εκμηδενισμού της αυτοδιάθεσης και της αξιοπρέπειας του θύματος) ξέρουν ότι η εργαλειοποίηση του βιασμού ως μέσου εκδίκησης στην ουσία αναπαράγει την κουλτούρα του βιασμού και δεν συνεισφέρει στη λύτρωση των επιζώντων και επιζήσασων της κακοποίησης, ούτε στην απονομή δικαιοσύνης σε κανένα επίπεδο.