Αφήστε τη Νικόλ Κίντμαν να έχει το μπράτσο που θέλει
Στην Guardian διαβάσαμε ότι είναι ντροπιαστικό για τη Νικόλ Κίντμαν να προσπαθεί να μοιάζει νεότερη.
Όταν κυκλοφόρησε η φωτογράφιση της Νικόλ Κίντμαν για το περιοδικό Perfect έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο λόγος; Το γυμνασμένο της σώμα και τα μπράτσα της, τα οποία «φλέξαρε» -όπως λέει η νεολαία σήμερα- μπροστά στον φακό, επιδεικνύοντας τους δικέφαλούς της. Πολλοί ήταν αυτοί που έδωσαν τα συγχαρητήριά τους στην πολυβραβευμένη ηθοποιό για το σώμα που διατηρεί στα 55 της -ή μάλλον για την προσπάθειά που κάνει να διατηρεί το σώμα που αυτή θέλει να έχει στα 55 της. Και της πάει. Δείχνει μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση να ποζάρει στην έκτη δεκαετία της ζωής της, φαίνεται να αγαπά τον εαυτό της, να νιώθει άνετα. Όπως και η Τζένιφερ Λόπεζ στα 53, η υπέροχη Άσλεϊ Γκράχαμ, η αθλητική Σερένα Γουίλιαμς, η γκριζομάλλα Άντι ΜακΝτάουελ, η Έλεν Μίρεν και πολλές ακόμα -όλες θεές.
Υπήρχαν όμως κι εκείνοι που για κάποιον αντιφεμινιστικό και μισογυνιστικό λόγο άρχισαν να «κράζουν» την Κίντμαν επειδή, όπως εκείνοι υποστηρίζουν, δεν μπορεί να δεχτεί με τίποτα το γεγονός ότι μεγαλώνει και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί νέα, με σκληρή γυμναστική -προφανώς-, απαιτητική διατροφή και πολλά ακόμα συστατικά με τα οποία ελπίζει να ανακαλύψει τη «φόρμουλα της νιότης».
Το άρθρο της Yvonne Roberts στην Guardian υποστηρίζει ακριβώς αυτήν την άποψη, χαρακτηρίζοντας υποτιμητική την προσπάθεια της Νικόλ Κίντμαν να δείχνει τα μισά της χρόνια. Κάνει ουσιαστικά fit-shaming.
Η ίδια θεωρεί ότι η Νικόλ Κίντμαν ανήκει στο νέο κίνημα γυναικών που προσπαθούν να παραμείνουν νέες καταφεύγοντας στη σκληρή γυμναστική, οι οποίες είναι άπληστες και ανταγωνιστικές μεταξύ τους και παίζουν το «εγώ δείχνω νεότερη από σένα». Μια ομάδα γυναικών που δε λένε να δεχτούν ότι ο χρόνος περνά και αφήνει πάνω τους τα σημάδια του και «υποτιμούν τον εαυτό τους», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια η συντάκτρια στον τίτλο της, προσπαθώντας να τα καμουφλάρουν. Μάλιστα, χρησιμοποιεί και τη λέξη «αυταπάτη».
Αναφερόμενη μάλιστα και στη Μαντόνα, η οποία συχνά γίνεται αντικείμενο χλευασμού από γυναίκες και άντρες που πιστεύουν ότι κάθε γυναίκα στα 64 θα πρέπει να μάθει πλέξιμο και να ανοίγει φύλλο, να φορά εσάρπα και να κάθεται στο τζάκι χωρίς καν να έχει στο νου της το σεξ (απαπα ντροπή), και στους νεότερους εραστές της, χαρακτηρίζει τις γυναίκες που βάζουν μια προσπάθεια παραπάνω στη φροντίδα του εαυτού τους «Πίτερ Παν».
Δεν καταλαβαίνω, ωστόσο, γιατί κανείς να πρέπει να μπει στη διαδικασία να γράψει ένα τόσο καταγγελτικό άρθρο για τις 50άρες που θέλουν να δείχνουν 20άρες. Γιατί είναι υγιές να αγκαλιάζουμε τις ρυτίδες και τα γκρίζα μαλλιά και όχι τα μπότοξ και τις βαφές; Γιατί να πρέπει να κατακρίνουμε με στόμφο και κόμπλεξ μια γυναίκα που θέλει να έχει κοιλιακούς στα 55 της; Είναι κατώτερη από εκείνη που δεν γυμνάζεται ποτέ ή που δεν έχει κοιλιακούς; Τι είναι δηλαδή πρέπον για μια 55άρα σήμερα; Ποιο είναι το πρότυπο;
Η πιο μεγάλη ανακούφιση για την Roberts είναι από μια ηλικία και μετά να αφεθείς, όπως αναφέρει στο άρθρο της. Για εκείνη μπορεί να είναι -και μαγκιά της. Αν θέλει στα 60 της να μην τη νοιάζει αυτό που βλέπει στον καθρέφτη, να τρώει ό,τι βρίσκει μπροστά της και να μη σηκώνεται από τον καναπέ ούτε για να πετάξει τα σκουπίδια της, είναι ελεύθερη να το κάνει. Αλλά κανείς δε χρειάζεται ακόμα έναν κριτή του καναπέ, που θεωρεί όποια γυναίκα γυμνάζεται και προσέχει τον εαυτό της μια ανταγωνιστική και αφελής ονειροπόλα χωρίς περιεχόμενο, που τη νοιάζει μόνο να φαίνεται νέα.
Πρότυπο δεν είναι μόνο εκείνες που δεν τους αρέσει η μόδα, αλλά κι εκείνες που λατρεύουν τα Jimmy Choo. Φορούν 12ποντα ή μόνο φλατ. Ροζ, εμπριμέ, μίνι, φόρμες, φορέματα με σκίσιμο, μαύρο τζιν και αρβιλάκια. Είναι κι εκείνες που χορεύουν τσιφτετέλι πάνω στα τραπέζια ή ζεϊμπέκικο όταν έχουν τον νταλκά τους. Είναι κι εκείνες που δε χάνουν πορεία για πορεία, αλλά κι εκείνες που δε χάνουν επεισόδιο του Grey’s Anatomy (αλήθεια, το βλέπει ακόμα κανείς ή μόνο εγώ έμεινα;). Οι αγωνίστριες δεν έρχονται σε ένα μέγεθος, πάνε κομμωτήριο ή και όχι, κάνουν μανικιούρ κάθε βδομάδα ή κόβουν μόνες τους τα νύχια επειδή τα τρώνε. Θέλουν να τους ανοίγουν την πόρτα όταν βγαίνουν ραντεβού ή να τους κερνούν ή δεν δέχονται να πληρώσει άλλος αυτά που θα παραγγείλουν. Αγαπούν κάθε φύλο, ανήκουν σε κάθε φύλο. Έχουν ρυτίδες ή κάνουν μπότοξ γιατί δεν θέλουν να έχουν ρυτίδες.
Ας μη γυρίσουμε στην εποχή που οι όμορφες θεωρούνταν bimbos. Στην εποχή που το μίνι ήταν προνόμιο μόνο της 20άρας και οι 50άρες έπρεπε να είναι σπίτι-παιδιά-μαγειρική και συζυγικές υποχρεώσεις. Το ότι μια γυναίκα θέλει να μοιάζει με τη Νικόλ Κίντμαν δεν είναι ντροπιαστικό ούτε σημαίνει ότι έχει αυταπάτες. Σημαίνει απλά ότι έτσι γουστάρει να είναι.
Φυσικά, πίσω από το κορμί της Νικόλ Κίντμαν υπάρχουν πολλά λεφτά, ο μισθός μιας χολιγουντιανής σταρ, οι καλύτεροι personal trainers και οι καλύτεροι διατροφολόγοι. Εννοείται. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να της κουνήσουμε αυστηρά το δάχτυλο και να χρησιμοποιούμε λέξεις όπως υποτιμητικό και ντροπιαστικό, για μια γυναίκα που ζει τη ζωή της όπως θέλει. Ούτε πρέπει να κρίνουμε όποια γυναίκα προσπαθεί με όσα μέσα διαθέτει να μη μοιάζει στην ηλικία της, αν αυτό θέλει. Γενικά, don't judge. Δεν είναι cool. Ακόμα και αν δουλεύεις στην Guardian.