Στις πόσες… πίκλες «αγοράζει» κάποιος ανθρωπιά
Από τη μία η κοινωνία που «παλεύει» να διεκδικήσει ίσα δικαιώματα μεταξύ αναπήρων και μη και από την άλλη, άνθρωποι που χρησιμοποιούν την αναπηρία σαν βρισιά, για να μειώσουν, να προσβάλουν, να υποβαθμίσουν ανθρώπους που εργάζονται και κάνουν λάθη, στην προκειμένη περίπτωση, έναν υπάλληλο που ξέχασε να βγάλει τις... πίκλες από το burger πελάτη. Πόσο τραγικό;
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει και ούτε -δυστυχώς- η τελευταία φαντάζομαι, αλλά αφορμή για αυτό το κείμενο γίνεται μια ανάρτηση του Tarantino Burgers Athens που έρχεται να βάλει στη θέση του έναν πελάτη, ο οποίος αποφάσισε να αποκαλέσει έναν υπάλληλο «καθυστερημένο». Γιατί; Διότι ξέχασε να βγάλει τις πίκλες από το burger του.
Ξεκινώντας, ας σταθούμε λίγο στις διαφορές των ανθρώπων και του επιπέδου τους. Από τη μία, ένας πελάτης... αγανακτισμένος -μάλλον από τη ζωή- και από την άλλη ένας εργοδότης/υπεύθυνος που βάζει πιο ψηλά τον άνθρωπο, τον εργαζόμενο, τον συνάδελφό του.
«Αγαπητέ πελάτη που χθες αποκαλέσατε τηλεφωνικά τον εργαζόμενό μας "καθυστερημένο", επειδή ξέχασε να βγάλει τις πίκλες από το μπέργκερ σας, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως αυτός ο άνθρωπος έχει 2 γλυκύτατα παιδιά τα οποία έχουν αυτισμό. Καλό σας βράδυ και να μην επιλέξετε ποτέ ξανά το εστιατόριό μας» έγραψαν στην επίσημη σελίδα του Tarantino Burgers Athens και έκλεισαν τις πόρτες τους μια για πάντα, όχι μόνο στον συγκεκριμένο πελάτη, αλλά και σε κάθε έναν απάνθρωπο τύπο που είχε σκοπό να επισκεφθεί το μαγαζί.
Κι ακόμη κι αν τα παιδιά του υπαλλήλου δεν είχαν αυτισμό, ας συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα. Ο χαρακτηρισμός του πελάτη είναι ανεπίτρεπτος, δεν χωρά αμφιβολία σε αυτό.
Με τι μέσα μπορεί κανείς να εξηγήσει σε κάποιον πως δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τις λέξεις «αυτιστικός», «ΑΜΕΑ» και πολλές ακόμη σαν βρισιές, καθώς αποτελούν κοινωνικές ομάδες, όπως όλες οι υπόλοιπες, που απαιτούν σεβασμό και ίσα δικαιώματα στη ζωή.
Στις πόσες... πίκλες τέλος πάντων «αγοράζει» κάποιος ανθρωπιά, τρόπους και ενσυναίσθηση. Η ικανότητα κάποιου να μπει στα παπούτσια του απέναντι -ή στην περίπτωσή μας να φορέσει την ποδιά του υπαλλήλου-, να σταθεί πίσω από τις κουζίνες και να σκεφτεί αφενός τους προβληματισμούς της καθημερινότητας και αφετέρου την όποια κούρασή του, θέλει τουλάχιστον μια σταλιά ευαισθησίας.
Αναρωτιέμαι πόσο κοστίζει η ανθρωπιά; Το «πληρώνω άρα απαιτώ και μπορώ να σου μιλάω όπως θέλω» αποτελεί αντίληψη πολλών, δυστυχώς. Η άμεση ανταπόκριση των υπευθύνων του Tarantino Burgers Athens, ωστόσο, δείχνει να υπάρχει φως στο τέρμα του τούνελ και τα απομεινάρια αυτής της σάπιας κουλτούρας της δήθεν ανωτερότητας να ξεθωριάσουν.
Υ.Γ: Πίσω από τους πάγκους των καφέ, των εστιατορίων και των καταστημάτων, εργάζονται άνθρωποι, άνθρωποι που φορούν το καλύτερο χαμόγελό τους -παρά τα όσα προβλήματα της καθημερινότητας-, εξυπηρετούν όσο καλύτερα μπορούν, αλλά μπορεί να τύχει να ξεχάσουν, όπως συμβαίνει σε όλους. Είναι άνθρωποι που κάνουν λάθη, δεν είναι μηχανές. Συντηρούν την οικογένειά τους, εργάζονται τίμια και σκληρά. Όταν τους υποτιμάς, τους μειώνεις και τους υποβιβάζεις με αισχρά σχόλια και υφάκι δεν σε κάνει ανώτερο, αλλά πολύ «μικρό».