Ποιος σας έδωσε τη μεζούρα και σας είπε να μετρήσετε τις μπουκιές μας; Κανείς
Όταν το 2005, η Έλενα Παπαρίζου γυρνούσε από την Ουκρανία νικήτρια της Eurovision όλοι κάνανε λόγο για την απόλυτη Ελληνίδα «θεά». Υποκλίνονταν στο ελληνικό της ταπεραμέντο, χειροκροτούσαν όρθιοι από τα σπίτια τους και τραγουδούσαν δυνατά το «My Number 1» -που για χρόνια παρέμενε χιτ-, διανθισμένο με τις κλασικές ατάκες περί εθνικής περηφάνιας. Και δίκαια. Άλλωστε ήταν η πρώτη φορά που, ύστερα από πάμπολλες συμμετοχές, η Ελλάδα κατακτούσε την πρώτη θέση.
Και τώρα; Τώρα φαίνεται ότι η πρώτη θέση λίγη σημασία έχει, όταν, ακόμα και εν έτει 2021 το βρίσκουν τρομερά αστείο μερικοί να χλευάσουν έναν άνθρωπο για το σώμα του -επειδή δεν συμβαδίζει με το δικό τους, παλιακό και αναχρονιστικό πρότυπο ομορφιάς, που «με το ζόρι» θέλουν να επιβάλουν. Επειδή τη θεάρα και καλλονή Έλενα Παπαρίζου δεν σήκωσε ένας χορευτής, αλλά δύο, στην εμφάνισή της στον τελικό της Eurovision του Σαββάτου, τα σαχλά memes και τα πικρόχολα σχόλια στο Twitter έδιναν και έπαιρναν. Την ίδια ώρα που, όλη Ευρώπη υποκλινόταν ξανά στη γοητεία και τη λάμψη της και οι πιο έξυπνοι, αντί να αναλώνονται σε κακόγουστα και ανώριμα λογοπαίγνια περί κιλών, φρόντισαν να απολαύσουν μια iconic στιγμή.
Ποιος, την ώρα που βλέπει μια από τις ομορφότερες και πιο γοητευτικές τραγουδίστριες που έχουν περάσει ποτέ από την ελληνική pop δισκογραφία, το πρώτο που πράγμα που σκέφτεται είναι να κριτικάρει αν πήρε ή όχι κιλά από το 2005; Σοβαρά τώρα; Ποιος του έδωσε μεζούρα και του είπε να μετρήσει τις μπουκιές μας; Ποιος αισθάνεται ακόμα άνετα να κάνει body shaming, χωρίς να ιδρώνει το αυτί του γιατί «έλα μωρέ και τι είπαμε, σιγά». Ακόμα και αν έκανες απλά ένα share κάποιο από τα ντροπιαστικά αυτά memes είσαι μέρος τους προβλήματος.
Πότε, επιτέλους θα καταλάβουν όλοι ότι, δεν χρειαζόμαστε δικαστές του πληκτρολογίου και των social media; Οι κακίες που καμουφλάρονται με το περίβλημα του αστείου και του meme -είναι τρομακτικό με τι ταχύτητα γίνονται viral- μας πάνε 100 χρόνια πίσω. Είναι ο λόγος που ακόμα και σήμερα, 33 χρονών, την πρώτη μέρα στην παραλία καθυστερώ να βγάλω την μπλούζα μου. Γιατί τέτοιες κακίες δεν κοιτούν φύλα και ηλικία -βαράνε αλύπητα προς πάσα κατεύθυνση.
Βέβαια, όσοι δείχνουν με το δάχτυλο τη ζυγαριά της Παπαρίζουν ας σκεφτούν ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που βρίσκουν σπαρταριστά αστείο δύο άνδρες να σηκώνουν μια τραγουδίστρια στον αέρα. Όταν, βλέποντας μια γυναικάρα γεμάτη αυτοπεποίθηση να κυριαρχεί πάνω στη σκηνή, με όλα τα βλέμματα να είναι στραμμένα επάνω της, το μόνο που έχουν να πουν σχετικά είναι «ναι, αλλά πάχυνε», τότε αυτό κάτι δείχνει.
Το body shaming δεν έχει θέση σε καμία εποχή και πολύ περισσότερο σε ένα 2021 όπου γίνονται τόσες προσπάθειες περί body inclusivity και diversity. Θέλω να πιστεύω ότι η Έλενα Παπαρίζου ποσώς ενδιαφέρθηκε για τα διάφορα memes και τα τρολ του καναπέ που θέλησαν σόνι και ντε να «σπάσουν πλάκα» με τα κιλά της (όποια και αν είναι αυτά) -πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν άνθρωποι από όλον τον κόσμο την αποθέωναν;
Είναι δική μας άραγε αυτή η φιλοσοφία; Αν είσαι επίκαιρος και μας κάνεις υπερήφανους, δεν μπορεί να σε ακουμπήσει κανείς, αλλά αν ξεχαστεί η νίκη σου, τότε μπορείς άνετα να γίνεις «βορά» κάθε ιντερνετικού σχολιαστή -και μάλιστα χωρίς να πειράζει γιατί «χιούμορ κάνουμε»; Όχι, αυτό δεν είναι χιούμορ, είναι bullying.
Σήμερα ήταν η Παπαρίζου, αύριο μια γυναίκα στο γυμναστήριο, μεθαύριο ένας άνδρας στην παραλία. Έτσι πάνε αυτά και, δυστυχώς, όσο συνεχίζουν τέτοια memes να έχουν «πέραση», η ελπίδα για ένα αύριο χωρίς ταμπέλες και κοινωνικές προκαταλήψεις φαντάζει όλο και περισσότερο θολή και είναι κρίμα.