Οταν σου δείχνουν τον ουρανό μην κοιτάς το δάχτυλο -Η πατρότητα, τα κραγιόν και τα κοκαλάκια
Περί ομοφοβίας ο λόγος. Ναι, αν κράζεις έναν άνδρα επειδή παίζει με το κοριτσάκι του και φορά κοκαλάκια και μακιγιάζ, είσαι ομοφοβικός. Όχι, δεν έχεις δικαίωμα να εκφράζεις την άποψή σου, όταν αυτή είναι προσβλητική για έναν άλλον άνθρωπο, γιατί αναιρείς την έννοια της δημοκρατίας, που τόσο πληθωρικά χρησιμοποιείς όταν θες να κατηγορήσεις όσους δε συμφωνούν με τη δική σου φιλοσοφία ζωής.
Το μήνυμα της αλυσίδας σούπερ μάρκετ ήταν από τις πιο απελευθερωτικές που είδα τελευταία. Περίμενα, όμως, ότι, δυστυχώς, πολλοί δε θα συμφωνούσαν και θα στέκονταν στην παράλογη και ανεκδιήγητη εξήγηση ότι ο πατέρας που αγκαλιάζει τρυφερά το κοριτσάκι του και φαίνεται ότι περνά τόσο όμορφα μαζί του, είναι προφανώς «ανώμαλος» για να φορά κοκαλάκια και μακιγιάζ. Είναι και αυτοί που απαγορεύουν στους γιους τους να γραφτούν χορό επειδή είναι «για κορίτσια», τους πιέζουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο και τσαντίζονται όταν τους βλέπουν να κλαίνε. Είναι αυτοί που θέλουν την κόρη τους κλεισμένη σπίτι μέχρι τα 18 για να βγει τότε το πρώτο της ραντεβού -αλλά όχι με κανέναν χλεχλέ. Που ελέγχουν τι φοράει πριν βγει από το σπίτι και την πιέζουν να μη σπουδάσει σε άλλη πόλη ή χώρα, γιατί μόνο σπίτι της είναι ασφαλής.
Ας μας πουν λοιπόν όλοι αυτοί σε εμάς, που θέλουμε να προωθήσουμε «το ανώμαλο ως φυσιολογικό», ποιοι είναι για αυτούς οι καθημερινοί ήρωες; Είναι μόνο αυτοί που κουβαλούν όπλα; Είναι μόνο αυτοί που ξημεροβραδιάζονται στις κερκίδες και φωνάζουν συνθήματα για τη μάνα του ενός και του άλλου; Αυτοί είναι οι σωστοί άνδρες;
Και γιατί δεν είναι ένας πατέρας που κάθεται με τεράστια υπομονή, για να του βάλει η κόρη του κοκαλάκια και κραγιόν, επειδή μπορεί να δούλευε 12ωρα και αυτός να είναι ουσιαστικά ο μόνος χρόνος που περνά μαζί της. Επειδή μπορεί να τη μεγαλώνει μόνος του γιατί η μητέρα της δε ζει και ο μόνος που μπορεί να παίξει μαζί της είναι αυτός; Γιατί να μην είναι ο πατέρας που δέχεται τον gay γιο του που αγαπάει τον γιο άνευ όρων, χωρίς να τον νοιάζουν ανούσια πράγματα, όπως η σεξουαλικότητα, η οποία το 2020 θα έπρεπε κανονικά να θεωρείται κάτι τόσο φυσιολογικό, όσο το ύψος;
Φυσικά, υπήρξαν και εξαιρέσεις. Άνθρωποι που λάτρεψαν την καμπάνια και προσπάθησαν να εξηγήσουν τα αυτονόητα, ότι δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα το μη-φυσιολογικό στην εικόνα που βλέπουμε -ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα φύλου του γονιού που αγκαλιάζει την κόρη του. Αμέτρητοι χρήστες τάχθηκαν υπέρ της καμπάνιας και δήλωσαν συγκινημένοι από την τρυφερή εικόνα, κάνοντας χιλιάδες like και σχόλια στις διάφορες αναρτήσεις στα social media.
Ο πατέρας του γνωστού χορευτή Στέφανου Δημούλα είναι ένα από τα λαμπρά παραδείγματα, που απέδειξαν ότι, ευτυχώς, είμαστε τελικά πολλοί εκείνοι που βλέπουμε φως στο τούνελ προς ένα μέλλον αποδοχής, απαντώντας στον Βασίλη Τσιάρτα, ο οποίος βρήκε εντελώς απαξιωτική την εικόνα που προωθούσε η αλυσίδα σούπερ μάρκετ για την πατρική φιγούρα, θεωρώντας μάλλον ότι θα έπρεπε να φορά παραλλαγή και να κρατά ένα καλάσνικοφ ο μπαμπάς της φωτογραφίας.
Ο Νεπτόλεμος Δημούλας, λοιπόν, απάντησε στον Τσιάρτα, δημοσιεύοντας το εξώφυλλο του βρετανικού ΛΟΑΤΚΙ περιοδικού Attitude, που κυκλοφόρησε το 2019, όπου βλέπουμε μπαμπά και γιο, να στέλνουν ένα δυνατό μήνυμα αποδοχής. Στο τέλος της αποστομωτικής απάντησης διαβάζουμε «Η δική μου ανωμαλία συνίσταται στο ότι λατρεύω και τους δυο γιους μου έτσι όπως ακριβώς είναι και είμαι βέβαιος πως κι εκείνοι αισθάνονται το ίδιο για εμένα».
Συγκινημένοι διαβάσαμε και το tweet του Κύπριου ευρωβουλευτή Λουκά Φουρλά, ο οποίος έχασε την 4χρονη κόρη του από καρκίνο του καλοκαίρι του 2017.
Αυτοί οι δύο άνθρωποι, μεταξύ πολλών άλλων, δείχνουν τον δρόμο για ένα μέλλον χωρίς ανόητες προκαταλήψεις και ίσως να βοήθησαν τους (ελπίζουμε) λίγους που θεώρησαν προσβλητική την καμπάνια, ότι δεν υπάρχει τίποτα που δε θα έκανε ένας πατέρας που λατρεύει την κόρη του. Οτι το να παίζεις με καλλυντικά δε σε κάνει λιγότερο πατέρα.