Αγαπητέ Ερρίκο: Με φλερτάρει το αφεντικό μου
Γεια και χαρά. Είμαι 36 ετών, ζω στη Αθήνα και εργάζομαι σε μια εταιρεία στο κέντρο. Πρόσφατα σε ένα after office drink ένιωσα ότι το αφεντικό μου με φλέρταρε. Και το χειρότερο είναι ότι εγώ ενέδωσα στο φλερτ του θες γιατί είχα πιει, θες γιατί είμαι 4 χρόνια παντρεμένη και έχω αρχίσει να βαριέμαι; Δεν έγινε όμως τίποτα, έφυγα εγώ για το σπίτι στο τέλος της βραδιάς και αυτός για το δικό του. Την επόμενη μέρα που πήγα στο γραφείο, τον είδα και ένιωσα πολύ ερωτικά απέναντι του όπως κι αυτός με μένα. Το ένιωσα αμέσως, κοιταζόμαστε πλέον λες και είμαστε παθιασμένοι εραστές. Αυτός είναι επίσης παντρεμένος και από όσο γνώριζα μια χαρά με τη γυναίκα του. Νιώθω ότι κάποια στιγμή θα μου πει να βρεθούμε μόνοι και θα γίνει το αναπόφευκτο. Το θέλω πολύ αλλά ξέρω ότι είναι λάθος. Δεν μπορώ όμως να αλλάξω όσα αισθάνομαι. Σε ευχαριστώ.
Οι κακές σχέσεις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε κακές επιλογές. Κι επειδή δεν μπορείς να αλλάξεις όσα αισθάνεσαι όπως μου λες, μπορείς να προσπαθήσεις να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι για όσα αισθάνεσαι. Δε λέω πως είναι εύκολο, αλλά αξίζει μια προσπάθεια. Είσαι και 36 πια, δεν είσαι μωρό.. και αυτό το 36 έχει διττή σημασία. Είσαι αρκετά μεγάλη για να μη φέρεσαι ανώριμα, παρορμητικά, ενδεχομένως και προδοτικά απέναντι σε κάποιους ανθρώπους (φερειπείν στο σύζυγό σου) αλλά και αρκετά μικρή για να έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου. Μα για να γίνεις καλύτερη φυσικά, τί άλλο σου πέρασε από το μυαλό;
Συγχαρητήρια για τη στήλη σου και σ ´ευχαριστούμε που δίνεις λύσεις σε προβλήματα που μας απασχολούν. Το πρόβλημα μου είναι ότι έχω φάει τρελό κόλλημα με ένα συνάδελφο μου. Είναι 47 παντρεμένος και είμαι 33 σε σχέση. Με τράβηξαν πολλά πράγματα σ ‘εκείνον καταρχάς είναι ήρεμη δύναμη και παρά πολύ ευγενικός (αυτό νομίζω ότι με τράβηξε περισσότερο). Πριν έξι μήνες, ενώ είχαμε καθημερινή επικοινωνία, λόγω του ότι ήταν υπεύθυνος σε ένα υποκατάστημα της εταιρίας, αποφάσισε να φύγει απ’ αυτό το γραφείο και να αναλάβει άλλο πόστο. Έπαθα ένα σοκ, δεν ήξερα πως να το χειριστώ…γιατί ήξερα ότι δεν θα τον άκουγα κάθε μέρα.., στην αρχή θύμωσα! Προχθές λοιπόν έμαθα ότι θα φύγει από τη δουλειά…. τρελάθηκα! Δεν ήξερα τι να κάνω;;; Και χθες με πήρε τηλέφωνο να με αποχαιρετήσει. Μου είπε ότι χάρηκε παρά πολύ για την συνεργασία, καλή δύναμη, να περνάω καλά και αλλά τέτοια. Γενικά είχα πάθει σοκ δεν είπαμε πολλά. Ήθελα απεγνωσμένα να του πω πως νιώθω. Και πήρα την μεγάλη απόφαση και του στέλνω μήνυμα και του είπα ότι δεν θέλω να χαθούμε, θέλω να με παίρνει τηλέφωνο όποτε θέλει και ότι εγώ έχω ενδοιασμούς λόγω της οικογένειας του. Με πήρε πάλι σήμερα και μου είπε θέλω να με παίρνεις όποτε θες… Τί να κάνω; θέλω να τον ξαναπάρω αλλά νομίζω ότι θα φανώ υπερβολική!
Παιδί μου πάρτον τηλέφωνο.. άκου θα φανείς υπερβολική.. Υπερβολές!!!
Γεια Ερρίκο. Παίρνω το θάρρος να σου γράψω γιατί με ενδιαφέρει πολύ η ματιά ενός άνδρα πάνω στο ζήτημα που με βασανίζει. Εδώ και κάποια χρόνια, περίπου τέσσερα είμαι με κάποιον. Περνάμε καλά, είναι ευγενής, γλυκός και το σεξ αρκετά καλό. Πρόσφατα του έκανα μια συζήτηση για παιδί και συνάντησα αντίσταση. Μου είπε ότι έχει πολλά πράγματα να κάνει στη ζωή του και αυτό δεν είναι το κατάλληλο τάιμινγκ για παιδί καθώς και ότι μπορούμε να το καθυστερήσουμε και να δοκιμάσουμε όταν θα είναι έτοιμος (!) εξωσωματική ή υιοθεσία. Αντέδρασα να ξέρεις, έκλαψα, ανέφερα όλα όσα σκέφτομαι (το θέλω πολύ) αλλά τίποτα. Δεν ξέρω πώς, αλλά το θέμα κουκουλώθηκε και τώρα συμπεριφέρεται σαν να μην του το είπα ποτέ. Αισθάνομαι ότι όλο αυτόν τον καιρό ήμασταν σε άλλο μήκος κύματος. Και έχω αρχίσει να αναθεωρώ πολλά πράγματα. Δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση, κάθε βοήθεια πολύτιμη..
Ελπίζω να κατανοείς πως ένα παιδί δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε αποκλειστικός προορισμός μιας ερωτικής σχέσης. Δεν συμφωνώ με την άποψη που επιμένει σε αφηγήματα περί φυσικής εξέλιξης, βιολογικής προδιάθεσης κ.ο.κ . Θα σταθώ όμως στο δικό σου, εντός παρένθεσης, “ το θέλω πολύ ”. Γιατί αυτό αρκεί.. για την όποια συμβουλή ή συμβολή δική μου στο ερώτημα που σε βασανίζει. Και αυτό το δικό σου “ το θέλω πολύ ” επιτείνεται από το πόσο καθόλου φαίνεται να το θέλει ο σύντροφός σου. Αφού πρώτα σου έθεσε τους όρους σχετικά με το θέμα, δείχνοντάς σου μια τελείως διαφορετική προτεραιοποίηση αναγκών και επιθυμιών, πλέον συμπεριφέρεται σαν μην έγινε κουβέντα ποτέ, όπως χαρακτηριστικά μου γράφεις. Θα σου πρότεινα λοιπόν, να θέσεις κι εσύ τους δικούς σου όρους στο τραπέζι, εκφράζοντας κι εσύ με τη σειρά σου τις δικές σου προτεραιότητες.
Αλλά όχι όπως την προηγούμενη φορά, δηλαδή ούτε στο πόδι αλλά ούτε και φοβικά ή ενοχικά. Αυτό θέλεις και δεν θα απολογηθείς σε κανένα. Θέλεις ένα παιδί, αλλά είσαι σίγουρη πως θες ένα παιδί με κάποιον που αφενός συμπεριφέρεται εγωκεντρικά και αφετέρου αγνοεί επιδεικτικά τις επιθυμίες σου; δεν ακούγεται καλή ιδέα λέω εγώ. Συνεπώς, ξανακάνε κουβέντα, ξαναθέσε το θέμα στο τραπέζι αλλά μέχρι εκεί. Αν η άρνηση του συντρόφου σου συνεχίσει με την ίδια ένταση κι αν φυσικά συνεχίσει κι η απροθυμία του για οποιαδήποτε προσέγγιση, τότε ίσως πρέπει να σκεφτείς σοβαρά το ενδεχόμενο του να πρέπει να φύγεις από την εν λόγω σχέση. Γιατί σου υπενθυμίζω πως θέλεις να κάνεις ένα παιδί, όχι να είσαι σε σχέση με ένα παιδί..