Αγαπητέ Ερρίκο: Χωρίσαμε μετά τις διακοπές

Αγαπητέ Ερρίκο, Γιατί κερατώνουν οι άνδρες; Γιατί το περιορίζω στους άνδρες θα μου πεις... Έχω παρατηρήσει (και μου έχει συμβεί να είμαι η «άλλη») ότι πολλοί που έχουν σχέση και είναι μια χαρά σε αυτήν (φαινομενικά ή και επί της ουσίας, αν και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη γι' αυτό), απιστούν κατά... συρροή. Κερατώνουν την κοπέλα ή την σύζυγό τους είτε με μία, είτε με πολλές. Ωστόσο... δεν χωρίζουν σχεδόν ποτέ. Ο λόγος ποιος είναι; Αν δεν την θέλουν πια γιατί μένουν; Υπάρχει κάποιο μοτίβο ή ο καθένας έχει διαφορετικό λόγο; Η γενική πεποίθηση είναι ότι είναι βολεμένοι και δεν θέλουν να χάσουν την ασφάλειά τους! Ισχύει

Φαντάζομαι οτι σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει. Όπως πολλά πράγματα όμως. Θα ξεκινήσω καλώντας σε να σκεφτείς αν η προσωπική σου εμπειρία επιβεβαιώνει αυτή την γενική πεποίθηση όπως αναφέρεις, ή τελικά συμβαίνει το αντίστροφο. Δηλαδή μήπως εσύ έχεις αναγάγει την προσωπική σου εμπειρία, πίκρα και απογοήτευση σε ένα γενικό κανόνα που τελικά τεκμέρεται μόνο από την ίδια την εμπειρία σου; Και επειδή όυτε να σε μπερδέψω θέλω, ούτε να αναλωθώ στις γνωστές (αμπελό)φιλοσοφίες μου θα στο πω απλά. Δεν κερατώνουν μόνο οι άνδρες, ούτε μόνο οι γυναίκες. Όυτε φυσικά περισσότερο ο ένας ή ο άλλος. Μια απλή έρευνα στο google θα σου επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. Κερατώνουν οι άνθρωποι που δεν δουλεύουν για την σχέση τους, που στην πρώτη δυσκολία προτιμούν την εύκολη λύση, κερατώνουν οι άνθρωποι που δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και ούτω καθεξής. Δεν είμαι αυστηρός -αν και ακούγομαι το ξέρω. Όλοι έχουμε πέσει στην παγίδα της απιστίας, όλοι το έχουμε σκεφτεί ακόμα και αν δεν το κάναμε, και στο κάτω κάτω της γραφής η μονογαμία δεν είναι εγγεγραμμένη και στο dna μας. Είναι όμως μια συνειδητή επιλογή. Συνέπεια μιας συντροφικής σχέσης. Το πρόβλημα δυστυχώς είναι η τάση των ανθρώπων να ξεχνούν τις υποχρεώσεις και τις συνέπειες που απορρέουν από μια επιλογή τους. Και πίστεψε με αυτό το κάνουν άνδρες και γυναίκες equally. Σε συμβουλεύω να προσπαθήσεις να μην βγάζεις συλλήβδην συμπεράσματα, να παραμείνεις ψύχραιμη και νηφάλια και να το ψάχνεις λίγο παραπάνω αυτό που σε προβληματίζει. Είμαι σίγουρος πως αυτά τα μικρά πράγματα όσο και αν δεν το πιάνεις στην παρούσα φάση μπορεί και να βελτιώσουν ως δια μαγείας και τις επιλογές σου (για να μην είσαι συχνά η άλλη) αλλά και την σχέση σου με το άλλο φύλο.

Ερρίκο ήμουν ένα χρόνο με τον φίλο μου και όταν βρισκόμασταν ήμασταν σε πολύ χαλαρό mood. Βλέπαμε ταινίες στην τηλεόραση, πηγαίναμε καμιά βόλτα και από σεξ λίγα πράγματα. Εγώ ήθελα μεγαλύτερο πάθος, περισσότερο σεξ και όχι τόσο μέτρια κατάσταση. Τον ήθελα όμως πολύ και δεν ήθελα να χωρίσω. Του το είχα συζητήσει αυτό και μου έλεγε ότι πρέπει να κουλάρω και να μην αναλύω τόσο πολύ τα πράγματα. Αυτός πιέστηκε πολύ από αυτό γιατί εγώ ήθελα σεξ, εκείνος πολύ λίγο. Τις περισσότερες φορές γινόταν επειδή εγώ το ζητούσα. Σαν να τον κυνηγάω. Προχθές μου ζήτησε να χωρίσουμε γιατί πιέστηκε. Μου είπε ότι δεν είμαστε συμβατοί χαρακτήρες και ότι στρεσάρεται μαζί μου. Οτι δεν είμαι χαλαρή και ότι δεν μπορεί αυτό να συνεχιστεί έτσι. Είναι ανένδοτος και δεν θέλει να το συνεχίσουμε. Εγώ γιατί νιώθω τόσο χάλια; Μέχρι που σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να κάνω λίγο πίσω με τις επιθυμίες μου ώστε να είμαστε ξανά μαζί. Αφού δεν ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη επειδή δεν μου έδειχνε ότι με ήθελε ερωτικά, γιατί πονάω τόσο πολύ;

Φαντάζομαι γιατί δεν είχες αυτό που ήθελες ακριβώς όπως το ήθελες. Επίσης οφείλω να πω, πως από την περιγραφή της σχέσης και της επικοινωνίας σας, το συμπέρασμα του πρώην σου μου μοιάζει αρκετά λογικό ή λογικοφανές τέλος πάντων. Πιθανότατα όντως δεν είστε συμβατοί. Και ξέρεις κανείς δεν είναι συμβατός με κανέναν λέω εγώ, αλλά αυτό είναι πρόβλημα μόνο αν τα δύο μέλη της εκάστοτε σχέσης, δεν έχουν καμία διάθεση να γίνουν συμβατά. Εσύ νομίζω την έχεις αναδρομικά επείδη τον έχασες και εκείνος όυτε φαίνεται να την είχε, ούτε φαίνεται να την απέκτησε. Θα πρότεινα να αφήσεις τον χρόνο να δουλέψει υπέρ σου. Δεν έχασες και κάτι ειδυλλιακό, τουλάχιστον έτσι μοιάζει από την περιγραφή σου.

Ερρίκο, γεια σου. Αν θυμάσαι σου είχα στείλει πριν από 8 μήνες και σου είχα μιλήσει για την «φίλη» του συντρόφου μου. Εκεινος μου ελεγε ότι ειναι μόνο φίλοι, αλλά εγώ είχα αισθανθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τσακωνόμασταν πολλές φορές για αυτήν και με έβγαζε ο φίλος μου τρελή και κτητική. Με χρέωνε ότι η συμπεριφορά μου ήταν προβληματική και ότι ήταν απλώς φίλοι. Εγώ κατάλαβα ότι αυτή τον ήθελε, αλλά εκείνος δεν το δεχόταν με τίποτα. Μάλιστα ήθελε να μου την γνωρίσει για να μου φύγει αυτή η και καλά εμμονή μαζί της. Αυτή πάνω από 5 φορές το ακύρωνε και δεν εμφανιζόταν στο ραντεβού μας που θα βρισκόμασταν οι 3 μας και μου φαινόταν όλο αυτό περίεργο. Το αποτέλεσμα; Ο φιλος μου με χώρισε μετά τις διακοπές μας (πριν από 10 μέρες). Μάλιστα δεν είχε ουτε τα άντερα να με αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο και να μου πει τον λόγο. Χθες, μόλις μου είπαν οτι τους είδαν μαζί να περπατάνε χέρι χέρι στο δρόμο. Είναι μαζί. Εγώ τώρα Ερρίκο πώς μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό; Την κοροϊδία; Τον άθλιο τρόπο; Το τι με χρέωνε τόσο καιρό ότι ήμουν μια τρελή; Το ότι με χώρισε μετά τις διακοπές που περάσαμε πολύ ωραία; Το ότι τελικά εγώ ήμουν το δόλωμα για να ζηλέψει εκείνη; Γιατί προφανώς αυτοί οι δύο ήταν μαζί πριν τον γνωρίσω και το γυρίσανε στο φιλικό-ερωτικό. Και τώρα είναι μαζί της. Και γω νιώθω εξαπατημένη, προδομένη και αηδιασμένη.

Οκ τους είδαν χέρι χέρι, προφανώς κάτι τρέχει μεταξύ τους και οφείλεις να το αποδεχτείς. Κατανοώ τα συναισθήματα σου, την αήδια, την προδοσία και την εξαπάτηση. Πρέπει όμως να σου πω, πως δεν είναι απαραίτητο να είχαν κάτι πριν χωρίσετε. Μπορεί εκείνη να τον φλέρταρε, δε λέω, και να έδειχνε με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον της προς εκείνον. Αυτό δε σημαίνει πως εκείνος ενέδωσε όσο ήσασταν μαζί. Σίγουρα μπορεί να του είχε περάσει από το μυαλό και δυστυχώς η ζήλια και η εμμονή σου με τη συγκεκριμένη γυναίκα δεν βοήθησαν. Δεν σου επιρρίπτω ευθύνες, αλλά ξέρεις καμιά φορά αρκεί να βάλουμε στο μυάλο κάποιου (πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για τον ερωτικό μας σύντροφο) μια ιδέα. Και ξέρεις οι ιδέες έχουν την τάση να ριζώνουν. Το μόνο βέβαιο είναι πως κάτι δεν πήγαινε καλά στην σχέση σου με αυτό τον άνθρωπο, σε επίπεδο επικοινωνίας, αμοιβαιότητας συναισθημάτων, εμπιστοσύνης. Στα είχα επισημάνει και τότε, εννοώ στην πρώτη ερώτησή σου. Δεν υποστηρίζω ότι αυτά τον έριξαν στην αγκαλιά της, αλλά δεν βοήθησαν, το επαναλαμβάνω. Είναι επίσης βέβαιο πως από κάποιο σημείο και έπειτα ο πρώην σου δεν σου έλεγε την απόλυτη αλήθεια σχετικά με εκείνη. Ενδεχομένως γιατί άρχισε να αναπτύσσει για εκείνη συναισθήματα όχι αποκλειστικά φιλικά. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι έγινε έγινε. Ξέρεις καμιά φορά όλοι μας και εγώ ο ίδιος από εδώ μπαίνουμε στην διαδικασία να αναζητούμε απαντήσεις, αναλύοντας ξανά και ξανά τα δεδομένα. Ενώ η απάντηση είναι προφανής, κάποιοι άνθρωποι είναι μαλ...ες. Σαν τον πρώην σου καλή ώρα. Και τον χαρακτηρίζω έτσι όχι γιατί σε χώρισε, όυτε γιατί είναι μαζί της τώρα. Αλλά για την ενδεχόμενη κοροιδία, αλλά και την έλλειψη του στοιχειώδους θάρρους να παραδεχτεί και να σου εκφράσει την αλήθεια. Και λυπάμαι αν δεν το κατάλαβα την πρώτη φορά που μου έστειλες ή αν δεν σε βοήθησα τότε. Τώρα λοιπόν σου λέω και όχι για να σου χρυσώσω το χάπι, πως πρέπει να προσπαθήσεις να κοιτάξεις μπροστά. Ο πόνος και η απογοήτευση θα φθίνουν σιγά σιγά. Αυτό που δεν πρέπει να φθίνει είναι η ευαισθησία σου, η ειλικρίνεια σου και η πίστη σου στις ανθρώπινες σχέσεις. Ένας ασόβαρος δεν μας κάνει όλους ασόβαρους. Καλό κουράγιο λοιπόν και ψυχραιμία και όλα θα πάνε καλά !