Αγαπητέ Ερρίκο: Το σεξ τελειώνει πάντα όταν «τελειώνει» ο σύντροφός μου

Γεννημένος στην Ελλάδα, ο Ερρίκος Μπους μεγάλωσε σε ένα φωτεινό σπίτι στον Λυκαβηττο με δύο γυναίκες. Τη μητέρα και την αδελφή του. Μετά από ένα πέρασμα από το ιστορικό-αρχαιολογικό, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, πολύ διάβασμα αλλά και αρκετή… dolce vita, σήμερα εργάζεται σε corporate περιβάλλον. Αυτό όμως που τον κάνει χαρούμενο είναι να γράφει. Αυτό κάνει πλέον για τη BOVARY.

Αγαπητέ Ερρίκο, είμαι αρκετό καιρό χωρίς σχέση, συγκεκριμένα 3 χρόνια. Ενώ θέλω, κάτι δεν πάει καλά. Δεν έχω γνωρίσει και κάποιον της «προκοπής» αλλά φαίνεται ότι ο κόσμος δίπλα πλέον μπαίνει σε σχέση. Σκέφτομαι ότι μπορεί να φταίω και εγώ κάπου ή ότι το σκέφτομαι αρκετά και δεν... έρχεται! Συχνά στεναχωριέμαι γι' αυτό και δεν ξέρω τι να κάνω. Να το κυνηγήσω ή να χαλαρώσω και αν είναι θα ερθει μονο του;

Θα με βοήθουσε να ξέρω κάποιες παραπάνω πληροφορίες για σένα. Την ηλικία σου, αν είσαι γυναίκα ή άνδρας. Υποθέτω πως είσαι γυναίκα αφού γράφεις πως δεν έχεις γνωρίσει κάποιον της προκοπής. Αν είσαι γκέη άνδρας με συγχωρείς προκαταβολικά. Σε κάθε περίπτωση δράττομαι της ευκαιρίας να πω δύο πράγματα. Πρώτον γράφετε μου κάποιες πληροφορίες για εσάς (ηλικία, φύλο, σεξουαλική προτίμηση). Με βοηθούν ιδιαίτερα στο να σας απαντώ. Βοήθηστε με να σας βοήθησω! Δεύτερον και σε κάποια αντίθεση με το πρώτο πόιντ μου, επειδή είμαστε όλοι άνθρωποι, αγόρια-κορίτσια, μικροί – μεγάλοι, γκέη – στρέητ – μπάη ή ό,τι άλλο μπορείτε και μπορώ να φανταστώ τελικά οι όποιες συμβουλές μου, είναι για όλους!
Πάμε τώρα στην απάντηση. Μου γράφεις πως είσαι 3 χρόνια χωρίς σχέση και πως θα ήθελες μάλιστα πολύ να είχες. Αρχικά. Μην ετεροπροσδιορίζεσαι. Άσε κατά μέρος το τι κάνουν οι άλλοι. Αν έχουν ή δεν έχουν σχέση, αν βγάζουν τα μάτια τους κάθε βράδυ και με κάποιον άλλο. Επειδή μου γράφεις ότι μπορεί να φταις κι εσύ κάπου..ε φταις! Σε αυτό. Εσύ θα σκέφτεσαι και θα ασχόλεισαι αποκλειστικά με αυτό που εσύ θες, με εκείνο που εσύ επιθυμείς και θα σε κάνει να νιώσεις πλήρης. Όχι με αυτό που οι άλλοι θέλουν για σένα ή προσδοκούν από σένα και φυσικά ούτε με το τι καλύπτει τους ίδιους για τον εαυτό τους. Από εκεί και πέρα μην “δικάζεις” τον εαυτό σου. Είναι λογικό να στενοχωριέσαι. Γιατί από αυτά που μου γράφεις αντιλαμβάνομαι πως αναζητάς μια συντροφική σχέση, μια βαθύτερη σύνδεση με έναν άνθρωπο, άρα πιθανότατα νιώθεις και μοναξιά. Και είναι σαφές πως η μοναξιά πονάει, είναι στενάχωρη. Για όλους μας. Αλλά ξέρεις και κάτι άλλο; πολλές φορές καλύτερα μόνος. Θέλω να πω πως από μια σχέση απόλυτου συμβιβασμού ή απλά διεκπεραιωτική για να μην είμαστε μόνοι, καλύτερα τελικά να είμαστε μόνοι. Μέχρι να προκύψει το κατάλληλο άτομο. Συνεπώς ναι, χαλάρωσε, σταμάτα να αντιλαμβάνεσαι την επιθυμία σου με όρους κυνηγητού και επουδενί λόγω, όυτε κρυφτού από όσα πραγματικά θες.. αν χαλαρώσεις σου λεω και βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι πρωτίστως θα νιώσεις καλύτερα..δεν υπάρχει κάνενας λόγος για έξτρα πίεση και άγχος. Έχουμε τόσα να μας ζορίζουν! Επίσης και αυτό είναι και το πιο σημαντικό θα αφήσεις τη ζωή να κάνει τη δουλειά της. Να συμβεί.. γιατί η ζώη έχει πολύ μεγαλύτερη φαντασία από εμάς και αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα για τα οποία είμαι σίγουρος. Υπάρχει για όλους μας κάποιος εκεί έξω. Όσο τσακισμένοι ή “ελαττωματικοί κι αν είμαστε. Άλλωστε οι άνθρωποι είμαστε σαν κομμάτια από παζλ. Δεν ψάχνουμε το τέλειο, όμορφο, υπέροχο κομμάτι, αλλά εκείνο που ταιριάζει. Για να φτιάξουμε ένα καινούργιο μαζί. Ελπίζοντας να είναι όμορφο και υπέροχο. Όπως η κάθε ένωση.

Ε.Μ. Είμαι μαζί με κάποιον 1 χρόνο και κάτι. Αυτός 42 εγώ 33. Περνάμε καλά. Με φροντίζει, με προσέχει, έρχεται να με πάρει από τη δουλειά για να με πάει σπίτι, είναι κύριος σε πολλά πράγματα και ειλικρινά δεν θα έγραφα, αλλά υπάρχει μια δυσκολία που θα ήθελα να μου τη λύσει άντρας και όχι γυναίκα. Το σεξ τελειώνει πάντα όταν τελειώνει αυτός. Λες κι εγώ δεν υπάρχω ή λες και παίρνω ευχαρίστηση από τη δική του χαρά. Έχω φρικάρει. Δεν μπορεί να είναι τόσο περιποιητικός σε όλα, αλλά εκεί να μην κάνει τίποτα για μένα. Προσπάθησα να του μιλήσω όμως μου είπε κάτι τύπου θίγω τον ανδρισμό του. Η κουβέντα έκλεισε εκεί. Δεν ξέρω τι να κάνω. Τι άλλο να του πω; Είναι αρνητικός. Έχω δικαίωμα να περνάω καλά στο σεξ. Δεν είμαι πια κοριτσάκι.

Δεν έχεις μόνο το δικαίωμα να περνάς να καλά στο σεξ, έχεις την υποχρέωση να το κάνεις, όπως κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό και τις επιθυμίες της. Είτε αυτή είναι 20 είτε 33 χρονών όπως εσύ. Στέκομαι σε αυτό το δεν είμαι πια κοριτσάκι που στην ερώτησή σου συνδέεται άμεσα με την απόλαυση στο σεξ. Και στέκομαι γιατί έχω την αίσθηση πως αναπαραγάγει άθελά σου ένα κακό στερεότυπο για τη γυναικεία φύση! Και αλίμονο να βάζετε μόνες οι γυναίκες τα χεράκια σας και να βγάζετε τα ματάκια σας. Και για να κλείσω με αυτό , επαναλαμβάνω πως όλες οι γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας έχετε το αναφαίρετο δικαίωμα στην απόλαυση της σεξουαλικής πράξης αλλά κυριότερα την υποχρέωση να το διεκδικείτε. Πάμε τώρα στο πρακτικό κομμάτι της ερώτησής σου. Μου γράφεις πως επιχείρησες να το συζητήσεις μαζί του και έφαγες πόρτα, με κάτι διεκπεραιωτικό ή όχι και τόσο αν το καλοσκεφτείς, του τύπου “θίγεις τον ανδρισμό μου”. Ε λοιπόν όχι. Δεν θίγεις εσύ τον ανδρισμό του. Εκείνος τον θίγει. Πρωτίστως με το να μην μπαίνει στον κόπο να σε ικανοποιήσει και έπειτα με το να μην ακούει καν το τι έχεις να του πεις σχετικά..που θα μπορούσε να τον βοηθήσει κιόλας μεταξύ μας.. δυστυχώς αυτή του η άρνηση δείχνει πολλά. Δεν θέλω να είμαι σκληρός και επειδή μου λες πως είναι ιδιαίτερα τρυφερός και περιποιητικός στη σχέση σας θα συμπεράνω πως δεν είναι απλά αδιάφορος ή άντρακλας με όλους τους αρνητικούς συσχετισμούς του όρου. Λογικά κάτι βαθύτερο και απόλυτως προσωπικό του ζήτημα ή σύμπλεγμα κρύβεται εκεί. Μπορεί να μην ξέρει πως να ικανοποιήσει μια γυναίκα γιατί ποτέ δεν του ζήτηθηκε ή δεν προσπάθησε. Μπορεί να μην πιστεύει πως μπορεί να το κάνει. Το ότι είναι 42 δεν μου λέει τίποτα. Έχουν δει πολλά τα μάτια μας.. Κοίτα. Για να μην σε κουράσω άλλο. Πρέπει να επιμείνεις. Πρέπει να ξαναπροσπαθήσεις να κάνεις κουβέντα. Αν σε κόψει, πες του ότι προφανώς και δεν θέλεις να τον θίξεις, αλλά πως θέλεις να μιλήσετε για να είναι το σεξ καλύτερο και για τους δυο σας. Πες του (αν και μεταξύ μας θα όφειλε να το ξέρει) πως ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να ικανοποίηστε κι οι δύο. Όπως και να χει η κουβέντα αυτή πρέπει να γίνει, είναι επιβεβλημένη αν θες να συνεχίσετε να είστε μαζί. Από την αντιδρασή του θα καταλάβεις πολλά. Αν επιμείνεις και συνεχίσει να την αποφεύγει, ξέρεις τι σημαίνει ; Πως δεν μπορεί να σε ικανοποίησει όυτε στα βασικά..όπως εν προκειμένω στο να κάνετε μια κουβέντα σαν άνθρωποι. Πώς να σε ικανοποίησει στο κρεβάτι ;

Γ.Π. Αγαπητέ Ερρίκο, είμαι σε σχέση ένα χρόνο και με το φίλο μου περνάμε καλά. Όμως υπάρχουν φορές που σκέφτομαι τον πρώην μου με τον οποίο χωρίσαμε πριν 3 χρόνια και ήμασταν μαζί από το λύκειο. Ήταν μια σχέση με πολύ πάθος σε κάθε επίπεδο με πολλή ζήλια και από τις δυο πλευρές, αμέτρητους τσακωμούς, χωρισμούς και επιστροφές, κλάμα και δράμα. Μια κάπως αρρωστημένη σχέση που ένιωθα ότι με είχε μεταμορφώσει σε και που δεν μου άρεσε. Από τότε που χωρίσαμε βλέπω και μόνη μου αλλά μου το επισημαίνουν και οι φίλοι πως είμαι πιο καλά από ποτέ. Όπως είπα, εγώ έχω σχέση η οποία καμία σχέση με την προηγούμενη, ο σύντροφος μου είναι πολύ ήπιων τόνων. Οταν σκέφτομαι τον πρώην μου (ο οποίος όπως μαθαίνω δεν έχει προχωρήσει), όμως νιώθω ότι μου λείπει αυτό το πάθος (το καλό) που όλα τα ζούσαμε έντονα και τον θέλω ακόμα. Τι να κάνω;

Θα σταθώ αναπόφευκτα στη λέξη πάθος. Μου την αναφέρεις βλέπεις δυο - τρεις φορές στην ερώτηση σου και από τα συμφραζόμενα συμπεραίνω πως αφενός υπάρχει λόγος, σχετικός με την σχολική/μετεφηβική σου σχέση, αφέτερου πως αναζητάς το πάθος στη ζώη σου. Είναι σημαντικό για σένα και αυτό σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον δεν είναι καθόλου μα καθόλου κατακριτέο. Κάποιοι άνθρωποι (μεταξύ αυτών κι εγώ ο ίδιος) ή και όλοι τελικά, έχουμε την ανάγκη κάτι να μας συνταράξει, κάτι να μας συνεπάρει. Ακριβώς γιατί όταν αυτό έρχεται στη ζωή μας, το αναπάντεχο, το συνταρακτικό νιώθουμε στα αλήθεια ζωντανοί. Έτοιμοι να κατακτήσουμε τον κόσμο, ανίκητοι. Θέλει όμως προσοχή! Όπως γράφει και ο σπουδαίος αρχαίος ιστορικός Πλούταρχος “Των παθών κρίσει και ασκήσει περιγενόμεθα.” Όπερ σημαίνει πως (οφείλουμε) να αντιμετωπίζουμε τα πάθη μας με τη λογίκη μας και με την άσκηση. Πάμε τώρα και στο πρακτικό της περίπτωσης σου. Μου αναφέρεις πως η προηγούμενη παθιασμένη σχέση για την οποία μιλάς ξεκίνησε στο λύκειο. Αυτό με κάνει να θέλω να σου υπενθυμίσω πως εκείνες οι ηλικίες λειτούργουν κατά κάποιον τρόπο σαν μεγεθυντικός φακός. Η εφήβεια ή η μετεφηβεία αν προτιμάς εντείνουν τα πάντα. Τα αρνητικά, το δράμα, αλλά και τα θετικά. Το δέσιμο μας με τους φίλους μας αλλά φυσικά και τα όποια ερωτικά ή ρομαντικά συναισθήματα. Αυτό κράτα το στο μυαλό σου γιατί ενδεχομένως μπορεί να ξεδιαλύνει το γιατί η ανάμνηση αυτής της σχέσης είναι τόσο έντονη και δυνατή. Ξέρεις όσο πιο έντονο και “βαρύ” το βήμα τόσο πιο έντονο το ίχνος που αφήνει στην άμμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αναμνήσεις μας. Κι είναι λογικό ένας εφηβικός έρωτας που πιθανότατα να ήταν κι ο πρώτος να σου έχει χαραχτεί στο μυαλό. Έχει συμβεί σε όλους μας και ελπίζω ως αρκετά ρομαντικός, να συνεχίσει να συμβαίνει. Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να θολώνουν την κρίση σου σχετικά με όλα τα αρνητικά που μου περιγράφεις, τις εντάσεις, τα κλάματα, τα πίσω-μπρος, το συνεχές δράμα. Εννοώ καλό το πάθος αλλά δεν βγαίνει έτσι η ζωή. Καταλαβαίνω ότι τον θες ακόμα. Προσπάθησε εντούτοις να ξεκαθαρίσεις γιατί τον θες ακόμα. Είναι μονάχα η απουσία του πάθους από τη ζωή σου που σε γυρνάει εκεί; είναι μήπως το γεγονός του ότι ο τωρινός σου σύντροφος είναι ήπιων τόνων, αυτό που θα λέγαμε καλό παιδί, αλλά συνεπώς και λίγο βαρετός; σου λείπει εκείνος τελικά (ο πρώην) ή η βαβούρα, το δράμα και όλα τα παρελκόμενα; δώσε απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και μετά πάρε τις αποφάσεις σου. Πίστεψε με, δεν μειώνω καθόλου τα συναισθήματα σου για το συγκεκριμένο πρόσωπο, ίσα – ίσα , προσπαθώ απλά να σε βοηθήσω να τα αναλύσεις αποτελεσματικά. Γιατί καλό το πάθος αλλά χρειάζεται και η ανάλυση και η ενδοσκόπηση καμιά φορά. Κάτι τελευταίο. Αφού μου γράφεις πως εκείνος δεν έχει προχωρήσει, γιατί δεν σκέφτηκες πως αυτό οφείλεται στο ότι είναι ενας δύσκολος, ασταθής χαρακτήρας (χαρακτήρισες τη σχέση σας αρρωστημένη), μέσα στις εντάσεις και το δράμα; είσαι σίγουρη πως τώρα που δεν είσαι πια στο λύκειο και οι προτεραιότητες αλλάζουν και ο χρόνος σου δεν είναι πια απεριόριστος θες κάτι τέτοιο στη ζωή σου;

Διαβάστε ακόμη: Αγαπητέ Ερρίκο: Zηλεύω την καλύτερή του φίλη

*Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο info@bovary.gr

Οι ερωτήσεις θα δημοσιεύονται με χρονολογική σειρά