Η Βίκυ Σταυροπούλου νεαρή μαμά κρατά την κόρη της στην αγκαλιά της –Το συγκινητικό κείμενο της Δανάης Μπάρκα
Αρχές της δεκαετίας του 90’. Μια νεαρή γυναίκα φωτογραφίζεται την στιγμή που αφήνεται στα χάδια του μωρού της.
Τα χρόνια περνούν και μητέρα και κόρη χτίζουν μια σχέση που δίνει δύναμη και στις δύο. Ακολουθούν τον ίδιο επαγγελματικό δρόμο και αγαπούν την ζωή με τον ίδιο τρόπο. Με πάθος.
Η Δάναη Μπάρκα, μέσω ενός μακροσκελούς κειμένου που έγραψε και μοιράστηκε στους λογαριασμούς της στα social media, με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας, μάς «συστήνει» ξανά την Βίκυ Σταυροπούλου. Την Βίκυ, όταν σβήνουν τα φώτα της σκηνής και κλείνει η τηλεοπτική κάμερα.
Μαζί με το κείμενο, μοιράστηκε μια συλλεκτική φωτογραφία από το παρελθόν.
Η Δανάη Μπάρκα γράφει:
Μια μαμά συνήθως είναι «κανονική». Σταματάει να δουλεύει όταν μένει έγκυος, αφιερώνει αρκετό χρόνο στα παιδιά της, δουλεύει πρωινά, ξυπνάει πάει τα παιδιά σχολείο, μαγειρεύει, τρώνε όλοι μαζί, τα ντύνει, τα ταΐζει, τα κοιμίζει κλπ. H δίκη μου μαμά δεν έκανε ποτέ τίποτα από τα παραπάνω-ούτε από τα «κανονικά» μιας μαμάς. Άρχισε να πηγαίνει στη δραματική σχολή όταν ήμουν 5-έλειπε όλη μέρα, διάβαζε όλη νύχτα-με έπαιρνε μαζί της στα μαθήματα, δεν επαιζα κάθε μέρα στη πλατεία γιατί πήγαινα στη σχολή της πολλές ώρες και διάβαζα εκεί και έπαιζα εκεί αντί με τους φίλους μου. Μετά άρχισε να δουλεύει όλη μέρα κι όλη νύχτα-άρχισε γυρίσματα, θέατρο, εκπομπές. Δε την έβλεπα συχνά-την έβλεπα όταν μ’έπαιρνε μαζί της στις δουλειές. Έβλεπα τον κόσμο να ουρλιάζει στους δρόμους και να μη μπορούμε να πάμε βόλτα. Συχνά μου έλεγε «δυστυχώς δε μπορούμε να πάμε εκεί τελικά γιατί προέκυψε δουλειά». Η ίδια όταν της τα θυμίζω αισθάνεται ενοχικά, εγώ αισθάνομαι υπέροχα. Γιατί η μαμά μου με έμαθε να φέρνω τον κόσμο ανάποδα για να κυνηγήσω τα όνειρά μου-όπως εκείνη. Με έμαθε να προσπαθώ μέχρι τελικής πτώσης όπως εκείνη. Με έμαθε να αγαπάω τον εαυτό μου όπως εκείνη. Με έμαθε να είμαι ανεξάρτητη από μικρή όπως εκείνη. Με έμαθε να μην ακολουθώ τα «κανονικά» όπως εκείνη. Με έμαθε πως μπορείς να αγαπάς κάποιον με πολλούς τρόπους, όπως εκείνη. Με έμαθε να δουλεύω σκληρά αν θέλω να πετύχω κάτι, όπως εκείνη. Με έμαθε να είμαι δίκαιη, όπως εκείνη. Με έμαθε να κρατάω μυστικά, όπως εκείνη. Με έμαθε να πιστεύω στον εαυτό μου, όπως εκείνη. Με έμαθε να μην τα βάζω κάτω όταν με πληγώνουν-ή μου βάζουν ταμπέλες-, όπως εκείνη. Μου λέει συχνά ποσό περήφανη νιώθει για μένα και ποσό με θαυμάζει σαν άνθρωπο. Αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι ότι με έκανε έτσι, ΕΚΕΙΝΗ. Μου εύχομαι όταν γίνω μαμά, να γίνω σαν ΕΚΕΙΝΗ.(εντάξει όχι σε όλα, χαχά)
Μαμά, αν ένα πράγμα δε θα άλλαζα στη ζωή μου, είσαι εσύ. Κι αν ένα πράγμα δεν θα άλλαζα στην παιδική μου ηλικία είναι ο τρόπος που με μεγάλωσες. Σ’ευχαριστώ που με έκανες αυτό που είμαι..Σ’ευχαριστώ που είσαι αυτό που είσαι. Γιατί για μένα-είσαι υπέροχη!
