Η φανταστική ιστορία της μπαγκέτας και μια πανεύκολη συνταγή για να τη φτιάξεις τώρα κιόλας
Στο άκουσμα της λέξης «Γαλλία» εκτός από τον βαθύ αναστεναγμό που θα σας ξεφύγει, το μυαλό σας θα ταξιδέψει σε ζεστές κρεμμυδόσουπες, αφράτα κρουασάν, ξεροψημένες μπαγκέτες, γεμιστές με καμαμπέρ ή βούτυρο και μαρμελάδα.
Ας κρατήσουμε λοιπόν την τελευταία εικόνα, της αχνιστής, τραγανής απ’ έξω και μαστιχωτής μέσα, μπαγκέτας. Αυτό το μακρύ λεπτό καρβέλι ήταν βασικό κομμάτι της γαλλικής καθημερινότητας από τον 18ο αιώνα.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με την προέλευση της γαλλικής μπαγκέτας: Σύμφωνα με έναν μύθο, ο Ναπολέων Βοναπάρτης αποφάσισε ότι το ψωμί πρέπει να φτιάχνεται σε μακριά λεπτά μπαστούνια ώστε να χωράει στις τσέπες των στρατιωτών.
Ένας άλλος πολύ αγαπητός μύθος λέει ότι όταν ξεκίνησαν οι εργασίες για το Μετρό του Παρισιού το 1898, μεταφέρθηκαν εργάτες από όλη τη Γαλλία προκειμένου να συνδράμουν στο πρωτοποριακό έργο. Λόγω των βίαιων επεισοδίων πολλές φορές μεταξύ ετερόκλητων ομάδων ανδρών, ζητήθηκε από τους αρτοποιούς να δημιουργήσουν ένα ψωμί το οποίο θα μπορούσε εύκολα να σπάσει με το χέρι, αντί να κοπεί, έτσι ώστε τα μαχαίρια να μπορούν να απαγορευτούν.
Λέγεται ότι το εμβληματικό γαλλικό μακρόστενο καρβέλι ήταν και μία από τις αιτίες της Γαλλικής Επανάστασης, καθώς το ψωμί ήταν βασικό αγαθό στη γαλλική διατροφή και οι αγρότες εξεγέρθηκαν καθώς έβλεπαν τους ευγενείς να τρώνε τα τραγανά μπαστούνια ενώ οι ίδιοι ήταν αντιμέτωποι με τον λιμό.
Το 1793 η μετα-επαναστατική κυβέρνηση αποφάσισε: «Ο πλούτος και η φτώχεια πρέπει να εξαφανιστούν από την κυβέρνηση της ισότητας. Δεν θα υπάρχει πλέον ένα ψωμί σιταριού για τους πλούσιους και ένα ψωμί πίτουρου για τους φτωχούς. Όλοι οι αρτοποιοί, υπό την απειλή φυλάκισης, θα πρέπει να φτιάχνουν μόνο ένα είδος ψωμιού: Το Ψωμί της Ισότητας».
Τις επόμενες δεκαετίες, καθώς το σιτάρι έγινε φθηνότερο, οι μπαγκέτες ήταν κοινό θέαμα στο Παρίσι. Πολλές μάλιστα ήταν ιδιαίτερα μακριές κάνοντας εντύπωση στους τουρίστες.
Για τον έλεγχο αυτών των υπερβολών, το 1920 αποφασίστηκε με νόμο, το εμβληματικό καρβέλι να πρέπει να έχει ελάχιστο βάρος 80 γραμμάρια και μέγιστο μήκος 40 εκατοστά. Αυτό το πρώτο κομμάτι της επίσημης «νομοθεσίας της μπαγκέτας» αναγνώρισε τη σημασία της και εδραίωσε τη θέση της ως μέρος του γαλλικού τρόπου ζωής.
Η συνταγή του Γιώργου Τσούλη
ΥΛΙΚΑ
500 γρ. αλεύρι, για ζυμάρι
360 ml νερό, χλιαρό
5 γρ. αλάτι
11 γρ. μαγιά, ξερή
1 κ.γ. μέλι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε ένα μπολ αδειάζουμε το νερό, το μέλι, τη μαγιά, ανακατεύουμε με ένα σύρμα χειρός και αφήνουμε 5 λεπτά το μπολ στην άκρη ώστε να ενεργοποιηθεί η τελευταία.
2Έπειτα, αδειάζουμε το παραπάνω μείγμα στον κάδο του μίξερ μαζί με το αλεύρι και το αλάτι και ζυμώνουμε με το γάντζο σε δυνατή ταχύτητα μέχρι να σχηματιστεί ένα λείο ζυμάρι.
Στη συνέχεια, το μεταφέρουμε σε ένα λαδωμένο μπολ, καλύπτουμε με μεμβράνη και το αφήνουμε να φουσκώσει για 1 ώρα.
Αμέσως μετά, απλώνουμε το ζυμάρι σε μία αλευρωμένη επιφάνεια, το χωρίζουμε σε 3 ίσα μέση και πλάθουμε με τα χέρια μας ένα μακρόστενο μπαστούνι μήκους 30 εκ. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία και για τα άλλα 2 κομμάτια ζύμης.
Κατόπιν, απλώνουμε μία πετσέτα σε ένα ταψί του φούρνου, πασπαλίζουμε με πολύ αλεύρι και την σηκώνουμε ελαφρώς δημιουργώντας δύο διαχωριστικά. Τοποθετούμε τα τρία μπαστούνια στα τρία τμήματα που δημιουργήσαμε, σκεπάζουμε από πάνω με μία άλλη αλευρωμένη πετσέτα και αφήνουμε τα ζυμάρια να φουσκώσουν για 1 ώρα.
Έπειτα, προθερμαίνουμε το φούρνο στους 230°C στον αέρα. Βάζουμε τη σχάρα στο χαμηλότερο σημείο του φούρνου και τοποθετούμε ένα ταψί του φούρνου, έτσι ώστε να πυρώσει.
Στη συνέχεια, κόβουμε 3 φύλλα λαδόκολλας, τα τοποθετούμε στο ταψί, ανασηκώνουμε ελαφρώς την πετσέτα με το ένα χέρι μας, σηκώνουμε το ζυμάρι με το άλλο χέρι και το μεταφέρουμε στο ταψί με τα δύο χέρια μας με πολλή προσοχή. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία και για τα άλλα ζυμάρια.
Ύστερα, ψήνουμε για 20 λεπτά, ραντίζοντας με νερό ανά 5 λεπτά.
Μόλις είναι έτοιμα, αποσύρουμε από το φούρνο, τοποθετούμε τα ψωμιά σε μία σχάρα και τα αφήνουμε να κρυώσουν καλά.
Τέλος, κόβουμε σε κομμάτια και σερβίρουμε.