Μαουρίτσιο θυμάσαι; Γράμμα στον γάτο που μου άλλαξε τη ζωή
Μαουρίτσιο, θυμάσαι;
Συστηθήκαμε για πρώτη φορά στο σπίτι μιας (Άγιας) γυναίκας από τη φιλοζωική Ηλιουπόλεως, το οποίο είχε διαθέσει προς φιλοξενία σε αδεσποτάκια της περιοχής. Ήσουν ο 4ος -ή μήπως 5ος;- αδελφός μιας πολυπληθούς και ετερόκλητης οικογένειας, την οποία συνάντησα όταν αποφάσισα να μοιραστώ τα μόλις 60 τετραγωνικά μου με μία ζεστή, χνουδωτή μπάλα.
Σε μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν σου, έμαθα ότι δεν είχες περάσει πολύ όμορφα ως πιτσιρίκος. Ζούσες μαζί με τα αδέλφια σου λέει σε ένα γκαράζ αυτοκινήτων από το οποίο σας έδιωχναν κάθε βράδυ για να επιστρέψετε ξανά, το επόμενο πρωί, ακόμα πιο πεινασμένοι, ακόμα πιο αποφασισμένοι. Η συμμορία με τα πράσινα μάτια (το μόνο κοινό χαρακτηριστικό σε όλα τα αδέλφια) που μύριζε βενζίνη και γράσο από μακριά. Γι’ αυτό μάλλον δεν αργήσατε να τραβήξετε την προσοχή των φιλόζωων. Αν δεν βρίσκατε σπίτι ήταν θέμα χρόνου να εξαφανιστείτε όπως χιλιάδες άλλα αδέσποτα.
Θυμάσαι που έπεσα αμέσως θύμα της γοητείας και του πουρπουρίσματός σου; Η δραστήρια ουρά σου με υιοθέτησε στο τσακ μπαμ και έκτοτε μου επιτρέπεις να μένω μαζί σου, να σε φροντίζω, να σε ταΐζω και να σου κάνω τα θελήματα -λένε ότι όταν πάρεις ένα ζώο, κάποια στιγμή βρίσκεις τα κουμπιά του. Με τα αιλουροειδή συμβαίνει το αντίθετο. Βρίσκουν αυτά τα κουμπιά σου και σε χειρίζονται κατά το δοκούν.
Είστε παράξενα ζώα οι γάτες Μαουρίτσιο. Έρχεστε με την τελειότητά σας και συμπληρώνετε τον ατελή άνθρωπο. Με ένα πουρπούρισμα του δίνετε κουράγιο. Με ένα βλέμμα τον υποτάσσετε. Με μερικά πατουσάκια τον εξουσιάζετε.
Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αλλά στη γειτονιά είσαι γνωστός και ως «κύριος Μαουρίτσιο». Κύριος με Κ κεφαλαίο, αφού τα πέντε χρόνια που ζούμε στην πολυκατοικία, δεν έχεις δώσει ποτέ δικαίωμα (που θα έλεγαν και στο δελτίο των 8). Βγαίνεις στο μπαλκόνι τα πρωινά για καθαρισμό και λείανση γούνας, κατεβαίνεις λίγο στον κήπο το απόγευμα για μανικιούρ-πετικιούρ (στους κορμούς των δέντρων) και χαλαρό άραγμα με τη χελώνα, και επιστρέφεις πάντα στις 9 το βράδυ για το τελευταίο γεύμα σου.
Πέντε χρόνια αγάπης άνευ όρων, πέντε χρόνια συμπόρευσης στη ζωή, πέντε χρόνια..πότε πέρασαν; Θυμάσαι Μαουρίτσιο; Που ήρθες για πρώτη φορά στο σπίτι, μικρός και τρομαγμένος; Που ήθελες να εξαφανιστείς και δεν μπορούσες; Που στριμωχνόσουν όπως-όπως κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού μέχρι να συνηθίσεις τη μυρωδιά μου; Μέχρι να νιώσεις ασφαλής, τόσο, ώστε να κοιμάσαι με την κοιλίτσα εκτεθειμένη;
Χωρίς εσένα δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα. Δεν θα ήμουν τόσο δοτική, τόσο ήρεμη, τόσο δυνατή -ούτε βέβαια θα καθάριζα τόσο καλά μέχρι να φύγει και η τελευταία τρίχα από τα μαξιλάρια του καναπέ.
Σου χρωστάω πολλά. Την ψυχική μου ισορροπία και την πνευματική μου ηρεμία. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω κάποια στιγμή να σου τα ξεπληρώσω. Ξέρω όμως πως θα σου ανοίγω όσες PURINA Gourmet μπορώ για να είσαι ευτυχισμένος. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για σένα. Και για μένα.
Τρελαίνομαι όταν σε βλέπω να ανακαλύπτεις την έκπληξη στην «Καρδιά της γεύσης». Τις λαχταριστές μους με βοδινό, κοτόπουλο, σολομό και άλλες γεύσεις, που κρύβουν μια νόστιμη, ζουμερή σάλτσα στο εσωτερικό τους. Ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι στο φαγητό σου, η ευγνωμοσύνη που δείχνεις μετά από κάθε γεύμα -αλλά και η γκρίνια σου για "λίγο ακόμιααααου" είναι μοναδικά.
Γελάω με τις αντιδράσεις σου όταν ακούς τον ήχο μιας «Nature's Creations» να ανοίγει. Και γελάω ακόμα περισσότερο όταν σε παιδεύω για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι να φτάνουν στο πιάτο σου σιγομαγειρεμένα μίνι φιλετάκια από κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρια του ωκεανού ή τόνο, βοδινό και αρνί χωρίς χρωστικές και πρόσθετες αρωματικές ύλες ή συντηρητικά.
Πιο πολύ όμως χαίρομαι που είσαι υγιής κι ευτυχισμένος. Αυτό είναι το δώρο μου σε σένα. Μια ζωή όπως σου αξίζει, με σωστή διατροφή και πολλά πεταχτά φιλιά στη μουσούδα κάθε φορά που νιώθω πως χρειάζεσαι αγάπη.