«Ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων»: Τελικά μπορούμε να φάμε κάτι που έχει πέσει στο πάτωμα ή μήπως όχι;

Σίγουρα έχετε ακούσει για τον κανόνα των 5 δευτερολέπτων. Μήπως έχετε μπει στον πειρασμό να τον... ακολουθήσετε;

Μύθος ή αλήθεια, ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων φαίνεται πως είναι ο πιο διαδεδομένος κανόνας αναφορικά με το φαγητό που πέφτει στο πάτωμα και αν τελικά επιτρέπεται να το φάμε.

Ο κανόνας μάς λέει ουσιαστικά πως, άπαξ και πέσει το φαγητό μας στο πάτωμα έχουμε 5 δευτερόλεπτα προθεσμία ώστε να το καταναλώσουμε με ασφάλεια.

Με επιστημονικούς όρους, ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων λέει ότι αν φάτε γρήγορα το φαγητό που έπεσε στο πάτωμα, οι μικροοργανισμοί δεν έχουν τον χρόνο να μεταφερθούν.

Είναι όμως αλήθεια ή μήπως αποτελεί έναν ακόμη μύθο αυτός ο κανόνας;

Τελικά μύθος ή αλήθεια ο κανόνας των 5 δευτερολέπτων;

Όπως αναγράφεται στο HealthLine, σκεφτείτε ότι κάθε τρόφιμο που έρχεται σε επαφή με μια επιφάνεια θα πάρει κάποια βακτήρια. Επιπλέον, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζετε τι είδους βακτήρια ή πόσα εισβάλουν στη μπουκιά που έχει πέσει κάτω.

Υπάρχουν, όπως είναι αναμενόμενο, διαφορετικές απόψεις σχετικά με την ασφάλεια της κατανάλωσης τροφίμων από το πάτωμα. Η σύγχυση έγκειται στο γεγονός ότι ορισμένα περιβάλλοντα και επιφάνειες είναι ασφαλέστερα από άλλα.

Ενώ υπάρχουν πολύ λίγες μελέτες σχετικά με αυτό το θέμα, μια ομάδα ερευνητών δοκίμασε τον κανόνα των 5 δευτερολέπτων. Αυτό που ανακάλυψαν είναι εντυπωσιακό.

Οι ερευνητές του Rutgers διαπίστωσαν ότι η υγρασία, ο τύπος της επιφάνειας και ο χρόνος επαφής στο έδαφος όντως παίζουν ρόλο με τον κανόνα τελικά να έχει βάση, υπό συνθήκες όμως.

Σύμφωνα με τη μελέτη, ορισμένα είδη τροφίμων τα πάνε καλύτερα από άλλα όταν πέφτουν στο πάτωμα ενώ και ο τύπος της επιφάνειας έχει επίσης σημασία.

Η υγρασία σε μια τροφή σχετίζεται άμεσα με τη μόλυνση. Για παράδειγμα, η μελέτη εξέτασε το καρπούζι, το οποίο έχει υψηλά επίπεδα υγρασίας. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι είχε περισσότερη μόλυνση από οποιοδήποτε άλλο τρόφιμο.

Όσον αφορά την επιφάνεια, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το χαλί έχει πολύ χαμηλό ρυθμό μεταφοράς. Αντιθέτως, το κεραμίδι, ο ανοξείδωτος χάλυβας και το ξύλο έχουν πολύ υψηλότερα ποσοστά μεταφοράς.

Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, η μεταφορά βακτηρίων μπορεί να ξεκινήσει σε λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο. Η έρευνα δείχνει ότι τα τρόφιμα που είναι υγρά και κολλώδη πιθανότατα θα έχουν περισσότερα βακτήρια προσκολλημένα σε αυτό από ότι τα ξηρά τρόφιμα, όπως ένα μπισκότο.

Επίσης, τα τρόφιμα που πέφτουν στο χαλί πιθανότατα θα έχουν λιγότερη μόλυνση από τα τρόφιμα που πέφτουν σε ξύλινο ή πλακόστρωτο πάτωμα.