Συναισθήματα και σκέψεις μιας μαμάς για την πρώτη ημέρα στο σχολείο

Κάποιες φορές, όταν κοιτάω το calendar του κινητού μου αναρωτιέμαι πώς γίνεται να χωράνε τόσες δραστηριότητες σε 7 ημέρες; Σε ένα εικοσιτετράωρο πώς γίνεται ένας άνθρωπος να βρεθεί σε τόσα διαφορετικά μέρη;

Σε περίπτωση που δεν με γνωρίζετε, να συστηθούμε ξανά. Τίνα Σβίγκου, beauty editor στο bovary.gr και μαμά τριών παιδιών. Αυτός είναι ο δεύτερος ρόλος μου για το Bovary, ο πρωταγωνιστικός ωστόσο της ζωής μου.

Ως μαμά, η καθημερινότητά μου απαρτίζεται κυρίως από τις δραστηριότητες των παιδιών μου - δίδυμα τριών ετών και μωρό που σε λίγες ημέρες θα γίνει ενός - και από ραντεβού, beauty events, meetings και deadlines για το bovary.gr. Κάπου ενδιάμεσα υπάρχει το μπαλέτο, το κολυμβητήριο και τα αγγλικά των διδύμων και φυσικά το pilates για εμένα, οι δουλειές του σπιτιού, το ραντεβού στον παιδίατρο, τον οδοντίατρο κλπ κλπ…

Ακριβώς πριν ένα χρόνο, θυμάμαι να στέλνω email στον editor-in-chief Αριστοτέλη Σπηλιωτόπουλο για να συζητήσουμε για μια νέα «μαμαδίστικη» στήλη. Μία στήλη για την οποία δεν ήμουν ποτέ συνεπής, καθώς ο χρόνος είναι περιορισμένος. Φέτος όμως τα πράγματα είναι αλλιώς.

Σαν τώρα θυμάμαι πέρυσι τον Οκτώβριο πόσο κουρασμένη ένιωθα, με τρία μωρά στο σπίτι. Ένα νεογέννητο και δίδυμα δύο ετών που είχαν τόσες απαιτήσεις, τόση ενέργεια, τόση θέληση για παιχνίδια και εξερεύνηση.

Όμως, η ενέργεια και η θέληση δεν ήταν ίδια από τη δική μου πλευρά.

Εκεί εμφανίστηκε στη ζωή μου η Τζωρτζίνα. Η Τζωρτζίνα είναι ειδική παιδαγωγός και η δική μου «βοηθός» στο να είμαι «σωστή μαμά» και να απασχολώ δημιουργικά τα παιδιά μου, όταν είμαστε στο σπίτι.

Από τα πρώτα πράγματα που μου είχε τονίσει ήταν ότι τα δίδυμα πρέπει να πάνε σχολείο. Κάτι που πέρυσι δε συνέβη, καθότι με τον covid αλλά και με τις υπόλοιπες ιώσεις ήταν κάπως επικίνδυνα τα πράγματα για το μικρότερο μέλος της οικογένειας.

Φέτος όμως η χρονιά ξεκίνησε αλλιώς. Ήδη από τις αρχές Σεπτεμβρίου επισκεφθήκαμε την Τζωρτζίνα για να κάνει μία συνεδρία με τα δίδυμα -την Αθανασία, που μιλάει από 15 μηνών και της αρέσει να χορεύει και να τραγουδάει, όχι όμως τόσο να συγκεντρώνεται σε δραστηριότητες όπως ζωγραφική και πλαστελίνες, και τον Μιχάλη, που περπατά από 9 μηνών, είναι γεμάτος ενέργεια, είναι τρομερά προσεκτικός και επιμελής σε ό,τι έχει να κάνει με ζωγραφική και εκπαιδευτικά παιχνίδια, ωστόσο ακόμα δεν έχει κατακτήσει το επιθυμητό επίπεδο στον λόγο.

Μετά τη συνεδρία της Τζωρτζίνας -και αφού η ίδια με καθησύχασε κυρίως για τον Μιχάλη που ακόμα δεν έχει «λυθεί» η γλώσσα του-, μου έδωσε οδηγίες για το πώς μπορώ να περνάω τον χρόνο μου δημιουργικά με τα παιδιά στο σπίτι.

Το μεγαλύτερο ερώτημα που θέλω να θέσω ως μαμά είναι «υπάρχει χρόνος στο σπίτι, για μία εργαζόμενη -ή μη- μαμά με τρία παιδιά;». Υπάρχει ενέργεια μέσα στο 24ωρο για να αφιερώσουμε χρόνο στα παιδιά μας και να παίξουμε δημιουργικά μαζί τους, όταν τόσα άλλα πράγματα τρέχουν;

Και ναι ξέρω τα παιδιά είναι πάνω απ’όλα, όμως πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό;

Προσωπικά έχω να σας πω ότι, κάπως ανακουφίστηκα που τα παιδιά μου ξεκίνησαν το σχολείο 5 Σεπτεμβρίου και ξέρω ότι με τις δασκάλες τους κάνουν δημιουργική απασχόληση. 

Δεν ξέρω αν πρέπει να αισθανθώ τύψεις που πολλές φορές -δεν θα πω καν κάποιες- νιώθω κουρασμένη, εξαντλημένη και δεν έχω δύναμη να απασχολήσω τα παιδιά μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώσω τύψεις που κάπου μέσα στο 24ωρο κάνει την εμφάνισή του και το tablet, ώστε να ασχοληθώ με το μωρό ή να κάνω τις δουλειές του σπιτιού μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να αισθανθώ τύψεις που, από τη μια ένιωσα ανακούφιση όταν φύγανε για την πρώτη ημέρα στο σχολείο, από την άλλη δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω την ώρα που μπαίνανε στο σχολικό.

Ξέρετε, είναι σπουδαίο να μπορείς να γράφεις με την ησυχία σου στις 11 το πρωί, όταν το μωρό κοιμάται και τα μεγαλύτερα παιδιά είναι στο σχολείο, και φυσικά δεν τα κάνεις όλα το βράδυ, που θα έχει ησυχία γιατί όλοι είναι στα κρεβάτια τους.

Τι έχει να μου πει η Τζωρτζίνα όμως για όλα τα παραπάνω, ως ειδική παιδαγωγός; Της ζήτησα να μου πει τη δική της άποψη.

Η Τζωρτζίνα λοιπόν απαντά και συμβουλεύει όλες τις μανούλες:

Πρώτη μέρα στο σχολείο! Πρώτη μέρα γενικά σε ένα σχολείο σε μία δομή γεμάτη παιδάκια της ίδιας ηλικίας! Και τώρα τι; Τώρα ανακούφιση από τη μία πλευρά για τον ελεύθερο χρόνο της μαμάς και τύψεις από την άλλη, που τα παιδιά πλέον έχουν μία καθημερινότητα που δεν είναι η ίδια μέσα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη σε αυτή την ηλικία την αίσθηση που δίνει η ανακάλυψη κάτι καινούργιου, που πολλές φορές είναι κάτι πάρα πολύ απλό. Πολλές φορές ένα λευκό χαρτί μαζί με χρώματα, είναι μία πόρτα στη δική τους φαντασία!

Στην ηλικία αυτή τα παιδιά αρχίζουν και ανακαλύπτουν τις δραστηριότητες που προτιμούν, γι’ αυτό και πολλές φορές, εάν πάει η μικρή Αθανασία μπαλέτο και δεν της αρέσει, θα πρέπει να το συζητήσει με τη μαμά της, για να δούμε τι ακριβώς δεν της αρέσει. Δεν της αρέσει ο χορός; Ή μήπως νιώθει ακόμα ότι είναι κάτι πολύ δύσκολο γι' αυτήν οπότε φοβάται να το δοκιμάσει;

Στον Μιχάλη θα αρέσει το κολυμβητήριο; Ή μήπως νιώθει εκτεθειμένος μπροστά σε άλλα παιδιά; Θέλει ποδόσφαιρο; Ή μήπως μπάσκετ; Στην ηλικία αυτή, τα παιδιά θα πρέπει να έχουν χρόνο και χώρο στις επιλογές τους -σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι πολύ μικρά για να ξέρουν τι ακριβώς θέλουν, ωστόσο πολλές φορές κρύβουν τις πιο αληθινές απαντήσεις. Οπότε, σχετικά με τις δραστηριότητες των παιδιών αυτής της ηλικίας καλό θα ήταν ένα παιδί να βλέπει μέσα από εικόνες τι είναι το μπαλέτο, τι είναι το κολυμβητήριο, ή ακόμα καλύτερα κάποια βίντεο αθλητών και επαγγελματιών του χώρου, για να μπορεί να έχει μία γενική εικόνα και να επιλέξει αυτό που νιώθει ότι του αρέσει.

Τα παιδιά σ’ αυτή την ηλικία μπορεί να διαλέξουν ένα άθλημα ή ένα χόμπι και μετά να το μετανιώσουν, λέγοντας πως δεν τους αρέσει -από πίσω μπορεί να κρύβεται το άγχος τους μήπως δεν καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του, ότι δεν νιώθουν «ικανά». Μία ακόμα δυσκολία των δραστηριοτήτων των παιδιών είναι η κοινωνικοποίηση τους σε ένα κύκλο παιδιών άγνωστα για αυτούύς.

Οπότε, αν στο μέλλον τα παιδιά σας αρνούνται να συνεχίσουν μια δραστηριότητα, ας γίνει πρώτα μια συζήτηση. «Τι είναι αυτό που σε κάνει να μην θέλεις να πας στο μπαλέτο/ κολυμβητήριο/ ποδόσφαιρο; Μήπως φοβάσαι πως θα είναι δύσκολο να κάνεις τις ασκήσεις που σου λέει η κυρία η ο κύριος; Μήπως φοβάσαι ότι δεν θα γνωρίσεις κάποιο άλλο παιδάκι; Μην φοβάσαι, και εγώ στην ηλικία σου έτσι ήμουν….» 

Το tablet…  

Το tablet σε αυτή την ηλικία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα πολύ όμορφο εργαλείο με διάφορες εφαρμογές/παιχνίδια που μαθησιακά εξελίσσουν τα παιδιά! Ένα παιδί μπορεί να παίξει ένα παιχνίδι μνήμης, πχ βρες τα όμοια, και να διασκεδάσει ταυτόχρονα με τη μάθησή του. Φυσικά, στον αντίποδα θα πρέπει το ωράριο που θα χρησιμοποιεί το tablet να είναι περιορισμένο, ώστε το παιδί να μην εξαρτάται από αυτό, αλλά και εξελίσσεται στις δραστηριότητες του.

Τα παιχνίδια στην ηλικία του Μιχάλη και της Αθανασίας αφορούν στον κόσμο γύρω μας. Μπορεί να είναι ένα επιτραπέζιο με θέμα τα ζώα, ώστε τα παιδιά να κατηγοριοποιούν τα ζώα σε φάρμας, ζούγκλας, της θάλασσας. Ή μπορεί να είναι κατασκευές, παιχνίδια με όμοια ζευγαράκια. Τέλος υπάρχουν πολλά παραμύθια με βάση τη θεματολογία που ενδιαφέρει περισσότερο το εκάστοτε παιδί. Εξίσου όμορφα είναι και τα διαδραστικά παραμύθια, που έχουν ήχους ή βίντεο.

Καλή Σχολική Χρονιά σε όλα τα παιδιά!

H Σιδερίδου Γεωργία, είναι ειδική παιδαγωγός και έχει σπουδάσει στο University of East London με μεταπτυχιακό στο τμήμα special education and teaching. Δουλεύει στον τομέα της ειδικής αγωγής από το 2015 μέχρι σήμερα. Έχει δουλέψει σε δομές σχολείων, ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής και κατ οίκον υπηρεσίες ειδικής διαπαιδαγώγησης. Ασχολείται με την άτυπη και τυπική αξιολόγηση παιδιών καθώς και με το πρόγραμμα παρέμβασης τους. 
Email επικοινωνίας: tzosid77@hotmail.com