Νησί Μονή: Το πιο όμορφο μυστικό της Αίγινας
Ένα μικρό, βραχώδες, ακατοίκητο και πανέμορφο νησάκι στη νοτιοδυτική ακτή της Αίγινας.
Ένα βαρκάκι προσεγγίζει το λιμάνι της Αίγινας και χωρίς να γίνουν πολλές συνεννοήσεις το βλέπεις να γεμίζει από ένα αρκετά ετερόκλητο πλήθος. Άλλοι με εκδρομική αμφίεση και παπούτσια που θυμίζουν ορειβατικά, οι περισσότεροι όμως με σαγιονάρες και μαγιό, έτοιμοι για την επόμενη βουτιά. «Πού πηγαίνετε;» «Στη Μονή», αποκρίνονται χαμογελώντας και χωρίς δεύτερη σκέψη τους ακολουθούμε. Το δρομολόγιο δεν κρατάει πάνω από 15’ και πριν καλά το καταλάβουμε αντικρίζουμε το πιο μαγευτικό θέαμα: Μια πανέμορφη και οργανωμένη παραλία, που έρχεται σε πλήρη αρμονία με το άγριο, βραχώδες -και σε άλλες πλευρές πευκοκατοικημένο- τοπίο της.
Το Moni beach bar είναι το μοναδικό μαγαζί του νησιού και δεν χρειάζεται να το ψάξετε, καθώς οι φιλόξενες ξαπλώστρες και οι ομπρέλες του είναι το πρώτο πράγμα που συναντάει κανείς με το που πατάει το πόδι του στο νησί. Το δεύτερο είναι τα παγώνια, τα οποία είναι πλήρως εξοικειωμένα με τον κόσμο και κάνουν βόλτες ανάμεσα στις ξαπλώστρες, ή αποζητούν την ησυχία τους και απομακρύνονται στην περιοχή με τα πεύκα που ξεκινάει ακριβώς πίσω από το μπαρ. Αν τα ακολουθήσετε και περπατήσετε προς την κορυφή του νησιού μπορείτε να συναντήσετε και ελάφια, τα οποία επίσης είναι εξοικειωμένα με την ανθρώπινη παρουσία.
Αφού λοιπόν κάνετε την πρώτη σας βουτιά έχετε δύο επιλογές: είτε να περπατήσετε στα στενά μονοπάτια προς την άλλη πλευρά του νησιού ή να κατευθυνθείτε προς την κορυφή του λόφου. Το νησί ενδείκνυται για πεζοπορία, αρκεί κανείς να σκεφτεί πως από το 1960 έως το 1990 η Μονή ανήκε στην Ελληνική Περιηγητική Λέσχη –υπάρχουν άλλωστε μέχρι και σήμερα “απομεινάρια” του οργανωμένου κάμπινγκ που λειτουργούσε εκείνες τις δεκαετίες.
Αν αποφασίσετε λοιπόν να κάνετε πεζοπορία έχετε υπόψιν σας πως θα χρειαστείτε κλειστά παπούτσια, ή έστω σανδάλια πεζοπορίας. Ακολουθήστε τα μονοπάτια μέσα από τα πεύκα και κάντε συχνά διαλείμματα για να θαυμάσετε το μαγευτικό τοπίο που ξετυλίγεται μπροστά σας, καθώς η κάθε στροφή αποκαλύπτει και ένα νέο μαγευτικό καρέ. Τα δεκάδες λευκά σκάφη που επισκέπτονται τις παραλίες δημιουργούν την πλήρη αντίθεση με τις αμέτρητες αποχρώσεις του μπλε της θάλασσας, που άλλες φορές μοιάζουν σμαραγδένιες και άλλες τιρκουάζ. Αν φτάσετε στην κορυφή θα βρεθείτε στο παρατηρητήριο που είχαν στήσει οι Γερμανοί και θα απολαύσετε τη μαγευτική θέα στον Αργοσαρωνικό.
Εάν δεν θέλετε να κάνετε ολόκληρη τη διαδρομή, μπορείτε μέσα σε λίγα λεπτά να κατεβείτε στον όρμο στην απέναντι πλευρά της αμμώδους παραλίας.
Αυτό είναι το τέλειο μέρος είτε για να κάνετε ηλιοθεραπεία, είτε για να κολυμπήσετε, έχοντας παράλληλα και μια σχετική απομόνωση –εξαρτάται φυσικά και από τη μέρα και την περίοδο της επίσκεψής σας. Οι υπόλοιποι όρμοι και παραλίες του νησιού είναι στην πλειοψηφία τους βραχώδεις, αλλά αν έχετε τον κατάλληλο εξοπλισμό είναι εξίσου φιλόξενοι.
Οι αποστάσεις επίσης είναι πολύ μικρές, οπότε αν χρειαστείτε κάτι από το beach bar μπορείτε να το προμηθευτείτε μέσα σε λίγα λεπτά –αν και το καλύτερο θα ήταν να έχετε διαρκώς μαζί σας πόσιμο νερό. Αν φυσικά αποφασίσετε να μην μετακινηθείτε από την ξαπλώστρα σας μπορείτε πολύ απλά να χαλαρώσετε στην παραλία του beach bar και να παρακολουθείτε τα καραβάκια που πηγαινοέρχονται, φέρνοντας δεκάδες επισκέπτες.
Η πρόσβασή στη Μονή, αν δεν έχετε δικό σας σκάφος, γίνεται με δύο τρόπους: είτε με καραβάκι από την Πέρδικα, είτε με καραβάκι από το Λιμάνι της Αίγινας. Όταν βγάζετε το εισιτήριο σας πρέπει να αποφασίσετε και την ώρα της επιστροφής σας.
Τα δρομολόγια είναι πολύ τακτικά, μέχρι τη δύση του ήλιου. Αν και η Μονή βρίσκεται ανάμεσα στην Αίγινα και το Αγκίστρι δεν υπάρχει απευθείας σύνδεση με το Αγκίστρι. Το νησί άλλωστε ανήκει στην Ιερά Μονή Χρυσολεόντισσας της Αίγινας. Αν και στην πραγματικότητα το νησί μοιάζει να ανήκει στους «κατοίκους» του, τα παγώνια δηλαδή και τα ελάφια που είναι και οι μοναδικοί που έχουν το δικαίωμα διανυκτέρευσης σε αυτό το μαγικό μέρος.
