Το Cafe Boheme μετακόμισε στην ταβέρνα του Μπαρμπαγιάννη και υπόσχεται την ίδια ανεπανάληπτη πίτσα
Το Cafe Boheme μεταφέρθηκε στην ταβέρνα του Μπάρμπα-Γιάννη.
Το Cafe Boheme ξεκίνησε να λειτουργεί το 2007 στο Κολωνάκι. Ψυχή του μαγαζιού ο ιδιοκτήτης Μίμης Μανωλάκης, μεγαλωμένος στο Γαλαξίδι, με μεγάλη εμπειρία στην εστίαση και με τον γαστρονομικό του πήχη να φτάνει ψηλά σε απαιτητικούς μεζέδες και σε πιάτα που έκαναν αίσθηση. Δεν είναι τυχαίο ότι η κλασική πίτσα του Cafe Boheme με τη λεπτή τραγανή ζύμη και το λάδι τρούφας ήταν best seller. Ο κόσμος ποικίλος και με τον καιρό έγινε και δημοσιογραφικό στέκι, ειδικά τις Παρασκευές μετά τις πέντε το απόγευμα μαζευόμασταν όλοι χωρίς ραντεβού και τρώγαμε και πίναμε μεχρι αργά το βράδυ και ήταν κάτι σαν ιεροτελεστία αποφόρτισης μέσα στη βδομάδα.
Υπήρχαν δεκάδες βραδιές έντονου ξεσαλώματος, που οι μουσικές από όλο τον κόσμο δυνάμωναν και οι χοροί καλά κρατούσαν. Και ξαφνικά, έρχεται ο κορωνοϊός και οι καραντίνες και το στέκι μας κλείνει και όταν ανοίγουν τα υπόλοιπα εκείνο παραμένει κλειστό και με ζώνουν τα φίδια. Μέχρι που πριν ένα μήνα, επιστήθια φίλη έφερε το καλά μαντάτα: «Το Cafe Boheme άνοιξε μόλις, στο υπέροχο νεοκλασικό στην ιστορική ταβέρνα του Μπαρμπαγιάννη». Τι ανέλπιστη χαρά! Οι δυο αγάπες μου ενώνουν δυνάμεις εξού και το καινούργιο όνομα Cafe Boheme-Mπαρπαγιάννης.
Το concept του παλιού μαγειρείου χώρεσε μέσα στο μεσογειακό μενού του Cafe Boheme με τρόπο περίτεχνο. Νέα άφιξη, λοιπόν, στα αγαπημένα μου Εξάρχεια και κατηφορίζω την Εμμανουήλ Μπενάκη με ενθουσιασμό.
Έκπληξη πρώτη: Το νεοκλασικό που στεγαζόταν ο Μπαρμπαγιάννης έχει γίνει «κούκλα». Μια ανακαίνιση που σεβάστηκε το κτίριο. Πλέον, φρεσκοβαμμένο, είναι το κόσμημα της Εμμανουήλ Μπενάκη.
Έκπληξη δεύτερη: Το ψηλοτάβανο νεοκλασικό, ενώ δεν μοιάζει σε τίποτα με το παλιό μαγαζί, σου αφήνει την ίδια αίσθηση. Εύγε, στον Βααίλη Παφίλη που έκανε την ανακαίνιση και σαν πραγματικός καλλιτέχνης ανέδειξε το νεοκλασικό, αλλά μας άφησε και κάτι από το παλιό boheme. Έξυπνη ιδέα να κράτησαν το παλιό μπαρ και να το μεταφέρουν εδώ. Και μπορεί το ξύλο να έχει τριφτεί και είναι πιο ξανθό, όμως αυτό το ωραίο φαρδύ μπαρ και κάποια στοιχεία, όπως η πέτρα στον τοίχο, είναι γνώριμα από το παλιό μαγαζί. Και αυτό είναι ανακουφιστικό, γιατί αναζητάς την αίσθηση του οικείου σε μέρη που πήγαινες για χρόνια.
Έκπληξη τρίτη: Στο μαγαζί είναι πάντα ο Μίμης αλλά κυρίως το «τρέχει» η Μαρία Μανωλάκη, που ήταν και είναι ήσυχη δύναμη στο μαγαζί και καταπληκτική οικοδέσποινα. Πάντα πρόθυμη να προτείνει κρασιά από την πολύ ενημερωμένη λίστα και να σε βοηθήσει με τα πιάτα ημέρας.
Εξαιρετικά προσεγμένο το μενού, το υπογράφει ο σεφ Άλκης Καρό που μας έχει συνηθίσει σε φίνες γεύσεις και εδώ δίνει για ακόμα μια φορά τον καλύτερό του εαυτό. Ειδική μνεία στην τραγανή με πολύ λεπτή ζύμη πίτσα (που ούτε στην Ιταλία δεν έχω φάει όμοια). Ειδικά για την πίτσα με λάδι τρούφας μπορεί να χυθεί πολύ ποιητικό μελάνι. Είναι υπέροχη, ακριβώς όπως ήταν πάντα. Και μια γεύση που για μένα λειτουργεί καθησυχαστικά. Βέβαια, ό,τι και αν δοκίμασα από το μενού ήταν νόστιμο και καλομαγειρεμένο.
Από τις σαλάτες προτιμώ αυτή με τα ρεβίθια, το σπανάκι, τις πιπεριές Φλωρίνης και άγριο ράπανο. Ποιητικές οι μελιτζάνες στον φούρνο. Φίνο το γιουβέτσι με θαλασσινά. Ισορροπημένο και σωστά αλατισμένο. Τα «κλασικά» του πλέον μπιφτέκια είναι ζουμερά, αφράτα κ πεντανοστιμα και πάντα αναρωτιέμαι τι βάζει μέσα. Από τα μαγειρευτά τα σουτζουκάκια του Άλκη είναι μπουκιά και συχώριο -ακόμα πιο νόστιμα και από της Σμυρνιάς γιαγιάς μου.
Μιλάμε με το Μίμη Μανωλάκη και μου λέει ότι θα δημιουργήσει και ένα επισκέψιμο κελάρι, γιατί υπάρχει ήδη ο χώρος. Εκεί, θα μπορούμε να δοκιμάζουμε κρασιά και να γίνονται και ειδικές μέρες οινογνωσίας. Ο πάνω χώρος του μαγαζιού -δηλαδή το πατάρι- μέσα στους επόμενους μήνες θα φιλοξενεί εκθέσεις και εκδηλώσεις. Σύντομα, θα γίνονται και live στο μαγαζί.
Τον ρωτάω γιατί έφυγε από το Kολωνάκι και επένδυσε στα Εξάρχεια αν είναι ρίσκο: «Όλα στη ζωή ενέχουν ρίσκο, με ενέπνευσε το μαγαζί. Μ' άρεσε πάντα αυτή η ταβέρνα, είναι υπέροχο το νεοκλασικό, έχει χώρο να κάτσεις και έξω και μετά την πανδημία έψαχνα χώρους που μπορείς να επενδύσεις στο "έξω" τους. Πάντα αγαπούσα τα Εξάρχεια, ο κόσμος εδώ είναι πιο πολυσυλλεκτικός, πιο στις επάλξεις, πιο ζωντανός. Έρχονται από όλη την Ευρώπη άνθρωποι που το γνωρίζουν από παλιά το μαγαζί και μου λένε πόσο τους αρέσει έτσι που ανανεώθηκε. Μ' αρέσουν οι προκλήσεις, αγαπώ όμως και τις σταθερές -γι' αυτό κράτησα το ίδιο κόνσεπτ, τους ίδιους ανθρώπους, ακόμα και το ίδιο μπαρ». Φεύγοντας νιώθω ένα αίσθημα αγαλλίασης. Όσο υπάρχει το Cafe Boheme-Μπαρμπαγιάννης στην Αθήνα, εγώ έχω τις χειρολαβές ασφαλείας που χρειάζομαι και ένα στέκι που μπορώ να πηγαίνω ακόμα και μόνη μου.
Στις 27/10 το βράδυ θα γίνει ένα ανοιχτό πάρτι για όλους τους φίλους του Cafe Boheme-Μπαρμπαγιάννης και τους καινούργιους θαμώνες του. Με μουσικές από όλο τον κόσμο.
Cafe Boheme-Μπαρμπαγιάννης, Μπενάκη 94
