Γιατί οι τενίστες επιμένουν στο κλασικό λευκό χρώμα

Το τέννις πέρα από το ότι είναι ένα εξαιρετικό άθλημα, συζητιέται συχνά και για τις ενδυματολογικές επιλογές των αθλητών του.

Τα λευκά σύνολα που φορούν οι τενίστριες αποτελούν πλέον παράδοση στο γήπεδο, κάνουν το άθλημα να ξεχωρίζει και σε αυτόν τον τομέα και δημιουργούν τάσεις της μόδας, όπως για παράδειγμα το δημοφιλές trend tenniscore που κυριαρχεί στις πασαρέλες αλλά και στα social media.

Παρόλο που τα περισσότερα από τα μεγάλα τουρνουά έχουν καταργήσει την άχρωμη ομοιομορφία του λευκού, το Γουίμπλεντον παρέμεινε αυστηρό στην πολιτική του, όπως και πολλά άλλα ιδιωτικά κλαμπ σε όλο τον κόσμο.

Το διάσημο πρωτάθλημα κατέρριψε ακόμη και τον κανόνα πριν από μια δεκαετία, απαγορεύοντας τα πολύχρωμα σετ που είχαν γίνει ολοένα και πιο συνηθισμένα- μετά την απαγόρευση των αθλητικών παπουτσιών του Ρότζερ Φέντερερ, το 2013.

Οι κανόνες κάποτε απαιτούσαν ρούχα «κυρίως λευκά», επιτρέποντας σε ορισμένους ανταγωνιστές να παίξουν με χρωματικούς συνδυασμούς, όπως η Serena Williams, το 2010. Αλλά εν τέλει οι διοργανωτές άλλαξαν γνώμη και θέλησαν οι εμφανίσεις των παικτών να είναι λευκές. Συγκεκριμένα ο κανόνας που έπρεπε να τηρούν ήταν ο εξής: «όχι υπόλευκα, χωρίς χρώματα και χωρίς διαφορετικούς χρωματισμούς στα αθλητικά παπούτσια».

Ωστόσο το 2023, οι κανόνες άλλαξαν και επιτράπηκε στις γυναίκες να φορούν σορτς σε σκούρο χρώμα στο γήπεδο, καθώς οι διοργανωτές επικρίθηκαν επειδή οι κανόνες τους δεν ήταν συμπεριληπτικοί με τις γυναίκες οι οποίες είχαν περίοδο.

Τα λευκά σύνολα του τέννις στο Γουίμπλεντον που έγιναν πρότυπο

Γιατί όμως τα λευκά του τένις έγιναν πρότυπο; Οι λόγοι που αναφέρονται συχνά είναι πρακτικοί, από την αντανάκλαση της θερμότητας, μέχρι την κάλυψη του ιδρώτα. Ωστόσο, ο ανώτερος επιμελητής Kevin Jones του μουσείου Fashion Institute of Design & Merchandising (FIDM) στο Λος Άντζελες, ο οποίος διοργάνωσε την πρόσφατη περιοδεύουσα έκθεση «Sporting Fashion: Outdoor Girls 1800 - 1960», μιλώντας στο CNN, εξήγησε ότι ο ενδυματολογικός κανόνας των λευκών σετ οφείλεται σε μια μακρά ιστορία που έχει να κάνει με την κοινωνική θέση.

«Είναι εντελώς ελιτίστικο γιατί τα λευκά ρούχα είναι δύσκολο να συντηρηθούν», είπε σε τηλεφωνική επικοινωνία με το CNN. «Tα είδη των υλικών από τα οποία κατασκευάζονταν αυτά τα φορέματα, τα οποία ήταν βαμβακερά και λινά, τσάκιζαν εύκολα, οπότε το να διατηρούνται όμορφα και φρέσκα ήταν επίσης μια πτυχή αυτής της φροντίδας».

Αμφισβήτηση των κανόνων

Φυσικά, το στυλ του τένις έχει αλλάξει δραστικά σε ενάμιση αιώνα από τότε που έγινε για πρώτη φορά μια ψυχαγωγική αίσθηση. Η πρώιμη ενδυμασία του τένις έμοιαζε περισσότερο με τα είδη αναψυχής του 19ου αιώνα: οι γυναίκες φορούσαν ρούχα με ρίγες και σχέδια με μακριές φούστες, κορσέ και καπέλα με φαρδύ γείσο. ενώ οι άντρες φορούσαν παντελόνια, και πουλόβερ.

«Μάλιστα η μόδα και το τένις ήρθαν αρκετά κοντά τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα διάφορες τάσεις του αθλήματος να έχουν εισχωρήσει και στην ευρύτερη κουλτούρα», δήλωσε ο αθλητικός δημοσιογράφος Ben Rothenberg, συγγραφέας του «Tennis: The Stylish Life».

Αυτό ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές τους τελευταίους μήνες, καθώς η Zendaya εμφανίστηκε στο κόκκινο χαλί με ενδύματα εμπνευσμένα από το τένις, λόγω της ταινίας «Challengers» όπου πρωταγωνιστούσε. Μάλιστα μέσω του τένις αναδείχθηκαν και άλλα brand όπως οι Lacoste, Fred Perry αλλά και η Elsa Schiaparelli που ντύνει την Ισπανίδα Lilí de Álvarez με culottes.

Όπως και με τον De Álvarez, οι ενδυματολογικοί κώδικες στο τένις έχουν αλλάξει μετά από το πρώτο σκάνδαλο. Η Γαλλίδα παίκτρια Suzanne Lenglen ήταν μια από τις πρώτες και πιο αξιομνημόνευτες περιπτώσεις, όταν κατάργησε τα πολυεπίπεδα, μακριά φορέματα και φόρεσε μια πιο αέρινη φούστα μέχρι τη γάμπα και πιο κοντά μανίκια στο Wimbledon το 1919. Μούσα του σχεδιαστή Jean Patou, Lenglen έγινε το πρώτο fashion icon του τένις με τη χαρακτηριστική μαντίλα της και τα προκλητικά πιο κοντά στριφώματα.

Πιο πρόσφατα, το κιτ Nike της Serena Williams έγινε το θέμα συζήτησης στο French Open του 2018, όταν επέλεξε ένα μαύρο κολάν που δεν περιλάμβανε την υποχρεωτική φούστα του τένις, ωστόσο όπως εξήγησε η ίδια φόρεσε το κολάν και όχι την φούστα λόγω της σοβαρής θρόμβωσης που είχε πάθει μετά την γέννηση του παιδιού της με το Γαλλικό Όπεν να επιμένει πως θα απαγορεύσει το συγκεκριμένο στιλ στο μέλλον.

Ωστόσο, η Γυναικεία Ένωση Αντισφαίρισης το επέτρεψε επίσημα και η Γουίλιαμς συνέχισε να φοράει παρόμοια ενδύματα στα Australian Opens του 2019 και του 2021.

«Μου αρέσει να φοράω φούστες», είπε στο CNN τον Απρίλιο, ενώ σκεφτόταν τη διαμάχη. «Αλλά με ενδιέφερε επίσης και η υγεία μου. Επομένως, νομίζω ότι θα έπρεπε να υπήρχε κατανόηση γύρω από την επιλογή μου», πρόσθεσε.

Διακρίσεις μάρκας

Τα περισσότερα από τα τουρνουά Grand Slam απέρριψαν τους κανόνες για τα λευκά πριν από δεκαετίες, πιθανότατα σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν περισσότερους τηλεθεατές και διαφημιστές σε μια εποχή αυξημένης προβολής για το άθλημα.

«Το χρώμα είναι ζωτικής σημασίας για να τραβήξει τα βλέμματα και ειδικά για αυτές τις αθλητικές εταιρείες να μπορούν να διαφημίζουν τα λογότυπά τους και τα χρώματά τους», εξήγησε ο James.

Τα σπορ και οι επωνυμίες πολυτελείας διαφημίζονται μέσω της μόδας με πολλούς τρόπους, από το να ντύνουν τους παίκτες σταρ με custom statement κομμάτια μέχρι την προώθηση εμπορευματοποιημένων σχεδίων σε ανταγωνιστές.

Οι περιοριστικοί κανόνες του Γουίμπλεντον είναι «απογοητευτικοί» για τις μάρκες που προσπαθούν να πουλήσουν τις συλλογές τους στα τουρνουά, είπε ο Rothenberg. Όταν η Fila παρουσίασε τις φανέλες του Bjorn Borg το 2001, αναπαράγοντας αυτό που φορούσε ο σταρ του τένις κατά τη διάρκεια του σερί πέντε νικών του Γουίμπλεντον από το 1976 έως το 1980, οι αξιωματούχοι του
Γουίμπλεντον είπαν ότι δεν τηρούσαν πλέον τους κανόνες.

Για τους παίκτες, οι μικρότερες παραβάσεις έχουν αποδειχθεί αμφιλεγόμενες και ορισμένοι παίκτες αρνήθηκαν κατηγορηματικά να παίξουν, όπως έκανε ο Αντρέ Αγκάσι από το 1988-90 όταν μποϊκόταρε εντελώς το Γουίμπλεντον και πρόσφατα η Sabine Lisicki δήλωσε πως πρέπει να επιλέγουν σουτιέν στο χρώμα του δέρματος.

Αλλά ο Rothenberg δεν βλέπει να υπάρχει περισσότερη επιείκεια σύντομα από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων του Wimbledon.

«Νομίζω ότι το Wimbledon βλέπει τους αναχρονισμούς του ως μεγάλο μέρος της επωνυμίας του και της αξίας του», εξήγησε. «Το Wimbledon έχει προσκολληθεί σε αυτό ως ένας τρόπος για να ξεχωρίζει - και νομίζω ότι ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένο. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο τουρνουά».