Vogue: Inventing the Runway -Μια έκθεση αφιερωμένη στο θέαμα της επίδειξης μόδας διαδραματίζεται στο Λονδίνο
Αλήθεια υπάρχει καταγεγραμμένη η ιστορία της επίδειξης μόδας και η εξέλιξή της;
Αυτό επιχειρεί να μεταδώσει στους επισκέπτες της η έκθεση Vogue: Inventing the Runway. Μια εκ των έσω ματιά στα παρασκήνια μιας μεγάλης επίδειξης, ιχνηλατώντας την εξέλιξη των catwalks που καθόρισαν τον ρου της μόδας σε μεγάλη κλίμακα.
Η εμβυθιστική έκθεση στο project space του Lightroom στην King’s Cross, απέναντι από το Central Saint Martins, φυτώριο των μεγαλύτερων σχεδιαστών μόδας, είναι το πλησιέστερο που μπορεί να φτάσει κανείς σε μια βιωματική εμπειρία μιας μεγάλης επίδειξης μόδας.
Η συμβολική αναπαράσταση των πλέον εμβληματικών επιδείξεων αλλά και των κρυφών παρασκηνιακών μηχανισμών, πριν από το λαμπερό τελικό αποτέλεσμα, είναι κάτι που συναρπάζει…Οι πιο καθοριστικές στιγμές και τα αξεπέραστα fashion shows του 20ου αιώνα, αντάξια με performance τέχνης συμπεριλαμβάνονται σε αυτό το ψηφιακό πανόραμα.
Με εικονογράφηση, βίντεο και μουσική, αποσπάσματα δηλώσεων και πλούσιο υποστηρικτικό υλικό της Vogue, που μετρά πίσω στην πρώτη της έκδοση του 1892, η έκθεση αναδεικνύει το πώς οι επιδείξεις μόδας αποτέλεσαν την απόλυτη ενσάρκωση του οράματος ενός σχεδιαστή, μια κινούμενη αποτύπωση της αισθητικής του ταυτότητας, που επινοείται εκ νέου ανά κάθε σεζόν. Ένας φόρος τιμής στη φαντασία, το πάθος αλλά και την πειθαρχημένη προσπάθεια, που μεταμόρφωσε το πώς αντιλαμβανόμαστε τη μόδα.
Μέσα από έναν κύκλο θεματικών ενοτήτων, η έκθεση “η επινόηση της πασαρέλας” προσφέρει με διαυγή τρόπο και με έναν ζωντανό σχεδιασμό από την εικόνα μέχρι τη μουσική επένδυση και την αφήγηση με την αμίμητη φωνή της Kate Blanchett, έναν οπτικό διάπλου στα σόου που συνετέλεσαν στο να μετατοπιστεί το πολιτιστικό τοπίο προς τα εμπρός.
Με φόντο τους θεόρατους, τετραώροφους τοίχους του Lightroom, οι επισκέπτες καλούνται να ανακαλύψουν και να αλληλεπιδράσουν κατ’ ιδίαν με όλα αυτά τα κομβικά στιγμιότυπα για τη διαμόρφωση των εμβληματικών runways. Στην αφήγηση παρεμβάλλονται βέβαια και ενορχηστρωτές τέτοιων επιδείξεων, όπως σχεδιαστές, μοντέλα και συντάκτες μόδας που εξηγούν το σκεπτικό κάθε επίδειξης.
Για την έκθεση με το αδιαμφισβήτητο νοσταλγικό υπόβαθρο, η, ήδη από το 1988, θρυλική Διευθύντρια της Αμερικανικής Vogue, Anna Wintour εργάστηκε εντατικά με την ομάδα της για 18 μήνες, σχολιάζοντας με ικανοποίηση το αξιοθαύμαστο τελικό αποτέλεσμα:
“Στη Vogue είχαμε την τύχη μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών να παρακολουθήσουμε πολλές επιδείξεις, οι οποίες αφηγούνται την ιστορία της μόδας, από κοινού με τα ενδύματα. Η εμπειρία αυτή είναι μια φανταστική ευκαιρία για πολύ περισσότερους ανθρώπους του να αντιληφθούν σε προσωπικό βαθμό αυτό τον ενθουσιασμό του να παρακολουθείς την ιστορία της μόδας να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου”, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.
Η αναδρομή ξεκινά με ασπρόμαυρες γκραβούρες από φιγουρίνια του 19ου αιώνα. Και συγκεκριμένα του Charles Frederick Worth, του πρώτου σχεδιαστή, που το 1850 παρουσίασε τις δημιουργίες του σε ζωντανά μοντέλα αλλά και του Paul Poiret, που επένδυσε όσο κανείς στη θεατρικότητα.
Η έκθεση ανατρέχει στα πριβέ σαλόν υψηλής ραπτικής των ‘50s, κεκλεισμένων των θυρών, αποκλειστικά για τις επιφανείς πελάτισσες στην Ευρώπη και κυρίως στην πρωτεύουσα της μόδας, το Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα. Μέσα από το μεταπολεμικό New Look του Christian Dior, αρχίζουμε να μιλάμε για τη διάχυση της μόδας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Σταδιακά η επίδειξη μόδας εκτείνεται μέχρι τη μαζική φρενίτιδα και το extravagant θέαμα της σύγχρονης εποχής, όπου θεατές από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης καλούνται να παρακολουθήσουν ένα σόου-γιορτή σε livestream μετάδοση. Έτσι δημιουργούνται οι συνδέσεις ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, με το βλέμμα στραμμένο πάντα στο μέλλον. Το πλούσιο αρχείο της Vogue σε συνδυασμό με το δίκτυο των συνεργατών της σχηματίζει ένα σύνολο, που ενώνει τις πιο σημαντικές φωνές της βιομηχανίας της μόδας, εξετάζοντας μικροσκοπικά το πώς μια επίδειξη έχει αναχθεί σε πολιτιστικό φαινόμενο.
Όπως δήλωσε στη Guardian ο Mark Guiducci, director των δημιουργικών editorial της Vogue: “Η μόδα είτε βρίσκεται στην πασαρέλα είτε στον δρόμο, αποτελεί πάντα την αντανάκλαση του τι συμβαίνει στον κόσμο από μια ευρύτερη σκοπιά και επομένως και στην κουλτούρα μας”.
Η παράθεση των ονομάτων κάτι περισσότερο από 60 σχεδιαστών, ετερόκλητη και εντυπωσιακή. Από τους κλασικούς Balenciaga, Chanel, Dior, Mary Quant, Halston και Prada μέχρι τους πρωτοπόρους και εμπορικούς Versace, Iris Van Herpen, Marc Jacobs, Thom Browne και Victoria Beckham αλλά και τους αληθινά αιρετικούς οραματιστές, όπως ο Yohji Yamamoto, η Vivienne Westwood, ο John Galliano η Rei Kawakubo των Comme des Garçons, ο Jean-Paul Gaultier και ο Alexander McQueen. Και φυσικά οι ανερχόμενοι, όπως η Βρετανίδα Martine Rose και το tour de force φαινόμενο, Simon Porte Jacquemus. Μέσα από αντιθέσεις η έκθεση αφιερώνει χρόνο τόσο για εκείνους που έρχονται να ταράξουν τα νερά, όπως ο νέος designer του ισπανικού Loewe όσο και για εκείνους που αποχωρούν, όπως ο 65χρονος Βέλγος Dries van Noten, που φέτος μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες παρουσίασε την επίδειξη-κύκνειο άσμα του.
Σε έναν χώρο που θυμίζει το επιμελητικό εύρημα του λευκού κύβου, οι θεατές βομβαρδίζονται από ενσταντανέ ασύλληπτης δημιουργικότητας στους τοίχους, στην οροφή, στο πάτωμα. Η ιστορική επίδειξη Voss του Alexander McQueen για την άνοιξη/καλοκαίρι του 2001 ξεκινά ενώ close-ups κάθε δημιουργίας πλαισιώνουν την έκθεση εκατέρωθεν, δημιουργώντας ένα τρίπτυχο. Η έκθεση που λειτουργεί ως ένα πολυαισθητηριακό, ντοκιμαντέρ 50 λεπτών δεν έχει χρονολογική σειρά, επιτρέποντας το να εισχωρεί κανείς από διαφορετικά σημεία εισόδου, χωρίς να χάνει το νόημα. Μια διαρρύθμιση που θυμίζει τα rows των επιδείξεων στο πίσω μέρος της αίθουσας ή διάσπαρτες άνετες πολυθρόνες με μαξιλάρες για μια πιο χαλαρή περιήγηση δίνουν την επιλογή να ζήσεις την ατμόσφαιρα μιας επίδειξης με τον τρόπο που θες.
Μοναδικό τρισδιάστατο σκηνικό ο χώρος backstage με καθρέφτες και μηνύματα από κραγιόν πάνω τους. Η κολλητική ταινία στο πάτωμα οριοθετεί τον χώρο για τις γαζέλες Naomie, Kate, Cindy ενώ ένα πόστερ στον τοίχο λειτουργεί ως το καλύτερο pep talk με το μήνυμα “Μοντέλα, να είστε ο εαυτός σας”.
Τα highlights πραγματικά αναρίθμητα. Τα σούπερμοντελ Linda Evangelista, Christy Turlington, Naomi Campbell και Cindy Crawford να τραγουδούν το Freedom του George Michael, βαδίζοντας λικνιστά με τα μίνι baby doll φορέματά τους για τη συλλογή Φθινόπωρπ/Χειμώνας 1991 του Versace. Η ιστορική επίδειξη του Thierry Mugler’s που προβλήθηκε στην τηλεόραση το 1995. Το Alexander McQueen φόρεμα-καμβάς του 1999 ψεκασμένο από μηχανικά ρομπότ, ο πύραυλος της Chanel που απογειώθηκε μέσα στο Grand Palais, το σόου του Tom Ford από την Άνοιξη/Καλοκαίρι του 2011 με τις Beyoncé και Julianne Moore ως μοντέλα…
Πλάνα από την πρώτη έκθεση μόδας στην Αβάνα της Κούβας από τη Chanel, η επίδειξη του οίκου Fendi στο Σινικό Τείχος το 2007 αλλά και το catwalk του Louis Vuitton στο Ρίο Ντε Τζανέιρο αποδεικνύουν ότι στην εποχή των social media, αντικείμενο συζήτησης γίνονται οι παραγωγές με υψηλές προδιαγραφές.
“Κάποιες φορές η τοποθεσία δεν είναι ένας λαμπερός προορισμός αλλά το σημείο που μας μεταφέρει σε ένα μέρος με ιδιαίτερη συναισθηματική σημασία”, αντηχεί με τη φωνή της Blanchett και ο χώρος μεταμορφώνεται σε αγρούς γεμάτους λεβάντες από τη γαλλική εξοχή των παιδικών χρόνων του Jacquemus, που επέλεξε ως σκηνικό για την επίδειξή του για την άνοιξη/καλοκαίρι του 2020. Και φτάνουμε στο σήμερα με την πρώτη συλλογή του Pharrell για τον οίκο Louis Vuitton το 2024 στη γέφυρα του Pont Neuf και τη συλλογή του Maison Margiela’s για την Άνοιξη/Καλοκαίρι του ‘24 με τα μοντέλα, όμοια με γλασαριστά ντόνατ.
Αν και ο χώρος του Lightroom ήταν αφιερωμένος σε συνεργασίες από τον χώρο της τέχνης, της μουσικής, του σινεμά και της επιστήμης, εγκαινίασε μια αφιερωματική έκθεση στη μόδα, προβάλλοντας τη συνάντηση του μεγαλεπήβολου πολιτιστικού φαινομένου με αυτή τη σύντομη αλλά καθοριστική στιγμή που μπορεί να είναι μια επίδειξη. Και τα κατάφερε.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 29 Ιουνίου.
