Από το ατελιέ της Coco στο μέλλον της μόδας -Η συλλογή Chanel Metiers d’Art ‘19-’20 μηδενίζει τις αποστάσεις

Πόσο σύγχρονο μπορεί να είναι ένα ρούχο που κατασκευάστηκε πριν 100 χρόνια; Το show Metiers d’Art ‘19-’20 του οίκου Chanel άνοιξε ένα φάσμα πολλών διαφορετικών απαντήσεων στο ερώτημα, με κοινό παρονομαστή το στιλ.

Ναι, τα ρούχα δεν κατασκευάζονται πλέον με τον ίδιο τρόπο, ούτε καν στην περίπτωση που προέρχονται από το ίδιο ατελιέ -μικρές λεπτομέρειες όπως τα φερμουάρ και οι ραφές αλλάζουν, ακόμα και αν η τεχνοτροπία είναι η ίδια.

Το σχέδιο, όμως, είναι το θέμα -εκεί βρίσκεται η πραγματική ιδιοφυΐα των σχεδιαστών που έγραψαν ιστορία.

Ονομάζοντας τη συλλογή “Paris-31 rue Cambon” και αποτίοντας φόρο τιμής στο θρυλικό ατελιέ της Coco Chanel, η καλλιτεχνική διευθύντρια του οίκου Virginie Viard στην πρώτη της solo Pre Fall συλλογή μετέτρεψε το εσωτερικό του Grand Palais σε ρέπλικα του χώρου που γνωρίζουμε μόνο μέσα από φωτογραφίες.

Μαύρο, μπεζ, κρύσταλλο και χρυσό αντικατόπτριζαν το προσωπικό γούστο της Chanel, ενώ το highlight του σκηνικού ήταν αναμφίβολα η σκάλα με τους καθρέφτες, επηρεασμένη από το κίνημα του κυβισμού που σχεδιάστηκε για την ίδια τη δεκαετία του ‘20. Καθισμένη διακριτικά σε ένα σκαλοπάτι, η Coco  συνήθιζε να παρατηρεί από εκεί τις αντιδράσεις του κοινού στις συλλογές της.

Και τώρα τα ρούχα. Η έμφαση της συγκεκριμένης συλλογής δίνεται στην ανάδειξη της δεξιοτεχνίας των μικρών ατελιέ που δουλεύουν υπό την φτερούγα της Chanel και κοσμούν τα ρούχα της με υφάσματα και κεντήματα μοναδικής αισθητικής. Η πιο εξελιγμένη «τεχνολογία» στο ύφασμα πάνω στο πιο κλασικό και διαχρονικό σχέδιο και όλο αυτό πάνω σε ρούχα που μπορούν πράγματι να φορεθούν στην «κανονική» ζωή. 

Τα κλασικά μαύρα μπουκλέ παλτό στολίστηκαν με ζώνες από σιφόν με περίτεχνο χρυσό κέντημα χαμηλά στη μέση (πιο κοντά στη σιλουέτα των ‘20s δηλαδή), στις μανσέτες και τις τσέπες. Τα τουίντ έγιναν πιο πυκνά, και διακοσμήθηκαν με λεπτά φτερά που παρέπεμπαν οπτικά σε κρόσσια του ίδιου του υφάσματος (η μαεστρία των υφασματοποιών), τα πανωφόρια έγιναν cropped και ανάγλυφα, με πολύτιμους λίθους, tie dye, κεντήματα και φτερά.

Το κλασικό ασπρόμαυρο «έσπασε» ένα σορμπέ ιντερλούδιο από φωτεινά παστέλ κοραλί, ροζ και βουργουνδί -σακάκια, ταγιέρ και ντεγραντέ φορέματα με αιθέρια υφάσματα αλλά και ρουστίκ τουίντ.

Ένα καπιτονέ ολόχρυσο παλτό έκανε όλα τα κεφάλια να γυρίσουν, όπως και ένα μπολερό-κάπα από φτερά με printed λουλούδια. Στα πιο «βραδινά», η αβάσταχτη γοητεία της διαφάνειας ενισχύθηκε, από πέρλες και μικροσκοπικά στρας με αναφορές στα ‘20s, ενώ τα σατέν μάξι φορέματα στο χρώμα της μαρέγκας παρέπεμπαν διακριτικά στα 30s. Total looks από δαντέλα στο χρώμα της σαμπάνιας ή κλασικό μαύρο έδιναν τον απαραίτητο old Hollywood glamour αέρα στη συλλογή.

Το στοίχημα του οίκου Chanel με τη βιωσιμότητα, λοιπόν, δεν έρχεται ακόμα μέσα από συλλογές που αντανακλούν το περιβάλλον οπτικά (με γήινες αποχρώσεις, prints νερού ή δέντρων όπως για παράδειγμα στην Stella McCartney), αλλά με ρούχα τόσο διαχρονικά κομψά και ποιοτικά που φοριούνται για ολόκληρες δεκαετίες, παραμένοντας πάντα επίκαιρα.

Άλλωστε, υπάρχει αλήθεια κάτι πιο επίκαιρο από ένα Chanel κομμάτι;