Saint Laurent F/W '24 -Μια ωδή στον υπαινικτικό ερωτισμό και τις ντελικάτες διαφάνειες
O Anthony Vaccarello έχει την πολυτέλεια να κάνει μόδα, με όλη τη σημασία της λέξης.
Αν και όλα τα βαριά χαρτιά της βιομηχανίας της μόδας λογοδοτούν πλέον σε μεγαλύτερους οργανισμούς και παρακολουθούν στενά τα κοινά, τα trends και το πώς χρειάζεται να διαμορφωθεί η αγορά, η ιστορικότητα των οίκων επιτρέπει σχεδόν πάντα τον πειραματισμό και την πρωτοτυπία.
Έτσι, μετά από τρεις συναρπαστικές Εβδομάδες Μόδας στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Μιλάνο όπου οι σχεδιαστές προσγείωσαν σε πολλές περιπτώσεις το όραμά τους σε κάτι πιο πρακτικό και «φορέσιμο», εξέλιξη που δεν είναι απαραίτητα κακή, ο Anthony Vaccarello επένδυσε στη μαγεία του ερωτισμού.
Η συλλογή του για τη σεζόν Saint Laurent Φθινόπωρο/Χειμώνας 2024 ήταν μια ωδή στον υπαινικτικό ερωτισμό της διαφάνειας.
Εστιάζοντας σε ημιδιαφανείς σιλουέτες που αποδίδονται σε άπειρες εκδοχές, ο Vaccarello εστίασε σε αυτό που κάποτε βρισκόταν στο επίκεντρο της μόδας, καθιστώντας το αόρατο: τα ρούχα.
Τα στενά μεταξωτά φορέματα που θύμιζαν νεγκλιζέ αποκάλυπταν και κάλυπταν ταυτόχρονα το σώμα. Τα two pieces και τα διάφανα φορέματα έφταναν σε μήκος κάτω από το γόνατο και επεκτείνονται σε μακριά μανίκια, ντύνοντας θαρρείς το σώμα με μια υφασμάτινη αύρα.
Saint Laurent F/W '24 -Μια ωδή στον υπαινικτικό ερωτισμό και τις ντελικάτες διαφάνειες
Αξιοποιώντας τις αναφορές του στο διάσημο «γυμνό φόρεμα» που φορούσε η Marilyn Monroe, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου έπαιξε με την έννοια της πρόκλησης και του αισθησιασμού, του ρούχου και του μη ρούχου.
Βέβαια, ο Vaccarello έδειχνε ανέκαθεν μια ιδιαίτερη αγάπη στη διαφάνεια, όμως εδώ την ανέδειξε σε κομβικό στοιχείο της συλλογής, εξερευνώντας παράλληλα την εφαρμογή της σε σιλουέτες, χρώματα και πατρόν με αναφορές από τα 80s και τα 20s.
Με μια πασαρέλα που θύμιζε τους δρόμους μετά από βροχή, βαθυπράσινες βελούδινες κουρτίνες που κάλυπταν τους τοίχους και καναπέδες για τους καλεσμένους που παρακολουθούσαν, η επίδειξη θύμιζε μια λαμπερή χειμωνιάτικη βραδιά στο Παρίσι.
Αλλά εκτός από μερικά πλούσια, με φτερά μαραμπού, δερμάτινα πανωφόρια με κουκούλα και μερικά σακάκια από κρεπ ύφασμα, οι εμφανίσεις αφορούσαν περισσότερο αυτό που βρισκόταν κάτω από το παλτό.