Πώς η Coco Chanel άλλαξε τη γυναικεία μόδα μια για πάντα -Οι 7 σημαντικότερες καινοτομίες της

Αν σε κάτι μπορούν να συμφωνήσουν οι ανά τον κόσμο σχεδιαστές, στιλίστες και fashion experts είναι πως η Gabrielle "Coco" Chanel σημάδεψε όσο καμία άλλη τον κόσμο της γυναικείας μόδας.

Με όπλο την διορατική ματιά της και την αντισυμβατική της προσέγγιση, η πρωτοπόρος σχεδιάστρια ανέτρεψε μια για πάντα τους κανόνες του high fashion, καθώς είδε στη μόδα μία ευκαιρία για τη διεκδικήση της γυναικείας χειραφέτησης. Το ριζοσπαστικό της όραμα της ήταν να φέρει στο προσκήνιο ένα νέο ενδυματολογικό στυλ που θα απελευθέρωνε τις γυναίκες από τους κορσέδες και τις δαντέλες, δημιουργώντας κομμάτια σχεδιασμένα με γνώμονα την άνεση και την κομψότητα.

Η Coco είχε αντιληφθεί πως οι κανόνες γύρω από την ένδυση της εποχής αποτύπωναν και διαιώνιζαν έμφυλα στερεότυπα που περιόριζαν τις γυναίκες, εξού και αφιέρωσε το έργο της στο να τους ανατρέψει. «Τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από την ελευθερία του σώματος», είπε κάποτε και φρόντιζε να δημιουργεί πάντοτε περίτεχνα σχέδια που ενσάρκωναν τη φιλοσοφία της. Ήθελε οι δημιουργίες της να προσφέρουν στις γυναίκες αυτοπεποίθηση και ελευθερία κινήσεως, συνεπώς οι σιλουέτες της ήταν ρευστές και ανδρόγυνες, τα σχέδιά της χαλαρά και τα ρούχα της προσιτά για τα δεδομένα της haute couture.

Εμείς συγκεντρώσαμε 7 από τις σημαντικότερες καινοτομίες της Coco Chanel που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία της μόδας:

Γυναικεία παντελόνια

Τα παντελόνια πρωτοέκαναν την εμφάνισή τους στις γυναικείες γκαρνταρόμπες κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι γυναίκες άρχισαν να αναλαμβάνουν δουλειές που παραδοσιακά εκτελούσαν οι άνδρες. Ωστόσο, ήταν η πρωτοπορός Coco Chanel που τα μεταμόρφωσε από ένα πρακτικό ένδυμα σε ρούχο υψηλής ραπτικής.

Είναι γνωστό πως η ίδια φορούσε παντελόνια τα οποία συχνά δανειζόταν από τους άντρες εραστές της και, ήδη από το 1918, άρχισε να φοράει flowy "πιτζάμες παραλίας" ενώ απολάμβανε διακοπές στη Γαλλική Ριβιέρα. Αντλώντας έμπνευση από τα ίσια, φαρδιά κοψίματα των ναυτικών παντελονιών, που τους έδιναν ένα χαλαρό, άνετο σχήμα, τα συνδύαζε με υπερμεγέθη πουκάμισα ή αμάνικα μπλουζάκια.

Το ένδυμα θεωρήθηκε τολμηρό εκείνη την εποχή, λόγω της σύνδεσης των πιτζάμων με την κρεβατοκάμαρα, αλλά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1920 έγινε βασικό συστατικό των πλούσιων κυριών και σταθερό στοιχείο των συλλογών της Chanel.

Mαρινιέρα

Από τον 19ο αιώνα, οι Γάλλοι ναυτικοί και ψαράδες φορούσαν μπρετόν μπλούζες - ριγέ πουλόβερ από σφιχτά πλεγμένο μαλλί για να τους προστατεύει από τα τις αντίξοες συνθήκες της ζωής στη θάλασσα. Σαφώς, κανείς δεν περίμενε πως θα αναδεικνύονταν σε ένα από τα διαχρονικότερα staple κομμάτια της σύγχρονης μόδας.

Αυτό ήταν όμως το χάρισμα της αείμνηστης Chanel -να μεταμορφώνει το πιο απλό, «ανυποψίαστο» ρούχο σε ένα luxury κομμάτι. Γνωστά σήμερα ως μαρινιέρες, τα ριγέ μπλουζάκια εμφανίστηκαν στη μπουτίκ της στο κοσμικό θέρετρο Ντωβίλ της Νορμανδίας τη δεκαετία του 1910. Το ναυτικό λουκ ήταν καθημερινό και πολύ πιο ευκολοφόρετο από την αυστηρή αισθητική της Belle Époque, συνεπώς γνώρισε άμεση επιτυχία και αναδείχθηκε σε ένα must-have κομμάτι για την γκαρνταρόμπα των πιο κομψών και σικάτων Παριζιάνων.

Κοσμήματα

Η ανάμειξη του υψηλού με το χαμηλό είναι κοινή πρακτική στη μόδα σήμερα. Αλλά θεωρήθηκε ριζοσπαστικό όταν η Chanel εισήγαγε τα κοσμήματα κοσμημάτων στις συλλογές της, μετατρέποντας κάτι που θεωρούνταν φτηνό και κακόγουστο σε σύμβολο του σύγχρονου στιλ. «Μια γυναίκα πρέπει να αναμειγνύει το ψεύτικο με το αληθινό», είχε δηλώσει κάποτε η Chanel. «Το νόημα των κοσμημάτων δεν είναι να κάνουν μια γυναίκα να φαίνεται πλούσια, αλλά να τη στολίζουν- δεν είναι το ίδιο πράγμα».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, συνεργάστηκε με τον Ιταλό κοσμηματοπώλη Duke Fulco de Verdura για να δημιουργήσει αυτό που θα γινόταν οι εμβληματικές της μανσέτες με τον Σταυρό της Μάλτας, διακοσμημένες με πολύχρωμες ημιπολύτιμες πέτρες. Μέχρι το τέλος εκείνης της δεκαετίας, κυκλοφόρησε κολιέ με την υπογραφή της, φτιαγμένα από κρεμαστές, ντελικάτες αλυσίδες, και πλεγμένα με ψεύτικα μαργαριτάρια και λαμπερές πέτρες. Ακολούθησαν περισσότερες πολυεπίπεδες σειρές από ψεύτικα μαργαριτάρια -που φορούσε με περηφάνια η ίδια η Chanel- και γεννήθηκε μια τάση.

Το little black dress

Το 1926, η Vogue δημοσίευσε ένα design ενός απλού, μαύρου φορέματος από crêpe de Chine. Διέθετε μακριά στενά μανίκια και χαμηλή μέση και ήταν διακοσμημένο με μια σειρά από εντυπωσιακά μαργαριτάρια. Το περιοδικό το περιέγραψε ως «το Ford της Chanel», αναφερόμενο στο τότε εξαιρετικά δημοφιλές μοντέλο Τ της γνωστής μάρκας αυτοκινήτων. Με άλλα λόγια, ήταν ένα ρούχο τόσο απλό που θα μπορούσε να είναι προσιτό σε κάθε αγοραστή - «ένα είδος στολής για κάθε γυναίκα με γούστο».

Το σύνολο ονομάστηκε «μικρό μαύρο φόρεμα» και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, το LBD έγινε το ρούχο της επιλογής για μια ολόκληρη γενιά γυναικών καταναλωτών και, τις επόμενες δεκαετίες, ένα βασικό μέρος της γυναικείας ντουλάπας παντού. Ακολούθησαν αμέτρητες επαναλήψεις και απομιμήσεις, αλλά η διακριτική κομψότητα του αρχικού αριθμού της Chanel παραμένει απαράμιλλη.

Το κοστούμι Chanel

Tο 1925 η Coco Chanel αποφάσισε να συστήσει στον κόσμο τη γυναικεία εκδοχή ενός κοστουμιού: το εμβληματικό tweed Chanel suit -το σύνολο που άλλαξε τα δεδομένα της μόδας και έθεσε τα θεμέλια για την ενδυματολογική απελευθέρωση των γυναικών.

Η Coco Chanel άντλησε έμπνευση για το το πρώτο της two-piece σετ από την ανδρική και την αθλητική ένδυση, καθώς και από τα κοστούμια του τότε εραστή της, του Δούκα του Westminster. Θέλοντας να απελευθερώσει τις γυναίκες από τους περιοριστικούς κορσέδες και τις μακριές φούστες των προηγούμενων δεκαετιών, η Chanel δημιούργησε μια λεπτή φούστα και ένα σακάκι χωρίς γιακά από τουίντ, ένα ύφασμα που τότε θεωρούνταν άχαρο και όχι αρκετά ντελικάτο.

Το κοστούμι ήταν μοντέρνο, ελαφρώς αρρενωπό στο κόψιμό του και ιδανικό για το αρχέτυπο της μεταπολεμικής γυναίκας που έκανε την πρώτη της είσοδο στον κόσμο των επιχειρήσεων. Η δημοτικότητά του ολοένα και αυξανόταν με την πάροδο του χρόνου και εμφανίστηκε σε όλες τις συλλογές του οίκου Chanel, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Karl Lagerfeld. Το κοστούμι Chanel φόρεσαν επίσης μερικές από τα πιο επιδραστικά fashion icons όλων των εποχών, από την Audrey Hepburn και την Grace Kelly μέχρι την Brigitte Bardot και την πριγκίπισσα Diana.

Φορέματα Jersey

Ήταν η Chanel ήταν η πρώτη σχεδιάστρια που έκανε δημοφιλές το jersey στη γυναικεία μόδα, χρησιμοποιώντας το υλικό για φορέματα, φούστες, πουλόβερ και πολλά άλλα - μια παράδοση που ο Lagerfeld διατήρησε ως δημιουργικός διευθυντής τις δεκαετίες που ακολούθησαν το θάνατό της.

Σταδιακά, το ύφασμα άρχισε να πρωταγωνιστεί στις συλλογές της σχεδιάστριας, προς μεγάλη έκπληξη της high class πελατείας της, η οποία είχε συνηθίσει σε πολυτελή υφάσματα όπως το σατέν και το μετάξι. Η εισαγωγή του υφάσματος στις κολεξιόν του πολυτελούς οίκου ήταν άλλωστε μια ριζοσπαστική επιλογή για την εποχή: Μέχρι τότε, το Jersey χρησιμοποιούνταν κυρίως για ανδρικά εσώρουχα.

Ήταν όμως ιδιαίτερα εύκολο στη χρήση και άνετο, συνεπώς ιδανικό για το είδος ρούχων που η σχεδιάστρια ήθελε να δημιουργήσει για τους πελάτες της. Ιδιαίτερα σημαντικό για τη Chanel, που ήταν μία ευρηματική επιχειρηματίας, ήταν επίσης το γεγονός πως το ύφασμα ήταν σχετικά φθηνό και βοήθησε να κρατήσει το κόστος παραγωγής χαμηλά, καθώς η ίδια προσπαθούσε να εδραιώσει την εταιρεία της.

Η τσάντα 2.55

Μια από τις πιο εμβληματικές τσάντες Chanel όλων των εποχών, η 2.55 έφερε την ανατροπή στο luxury design όταν κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1955 (εξ ου και το όνομα). Ήταν η πρώτη πολυτελής τσάντα για γυναίκες που διέθετε λουράκι ώμου - οι προηγούμενες τσάντες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Chanel, έπρεπε να μεταφέρονται όλες με το χέρι.

Η πρωτοποριακή αυτή τροποποίηση προσέφερε νέα ελευθερία κινήσεων στις γυναίκες και άλλαξε μια για πάντα τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζονταν οι γυναικείες τσάντες. Οι fashion experts της εποχής θεώρησαν την 2.55 άκομψη, αλλά οι αγοραστές λάτρεψαν την πρακτικότητά της. Εξάλλου η άνεση ήταν βασικό στοιχείο του σχεδιασμού της: Ο ιμάντας με την αλυσίδα μπορούσε να διπλασιαστεί και να αιωρείται από τον έναν ώμο, μια εξωτερική τσέπη με πτερύγιο ήταν σχεδιασμένη για την αποθήκευση μετρητών και η κεντρική θήκη είχε το ιδανικό σχήμα για να χωρέσει ένα κραγιόν.