Πού βρίσκεται σήμερα το αιματοβαμμένο ταγιέρ της Τζάκι Κένεντι -Γιατί δεν θα το ξαναδούμε ποτέ δημόσια

Στις 22 Νοεμβρίου και με αφορμή την 60ή επέτειο της δολοφονίας του προέδρου Τζον Κένεντι, προσωπικά αντικείμενα που σχετίζονται με την τραγωδία παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά σε μουσειακές εκθέσεις στο Ντάλας, όπου έλαβε χώρα το φρικτό έγκλημα, και στην πρωτεύουσα της Αμερικής, την Ουάσινγκτον.

Ωστόσο, ορισμένα εμβληματικά κομμάτια που βρέθηκαν στο επίκεντρο εκείνη τη φρικιαστική ημέρα παρέμειναν κρυμμένα από τη δημόσια θέα, όπως το ροζ τουίντ ταγιέρ της Πρώτης Κυρίας Τζάκι Κένεντι, το οποίο ήταν ποτισμένο με αίμα καθώς καθόταν δίπλα στον σύζυγό της στην προεδρική λιμουζίνα όταν έπεσαν οι μοιραίοι πυροβολισμοί.

Σήμερα, όπως αναφέρει δημοσίευμα της Telegraph, το σύνολο της Τζάκι συντηρείται υπό ελεγχόμενες κλιματολογικές συνθήκες και φυλάσσεται σε ειδικά δοχεία στα Εθνικά Αρχεία της Ουάσιγκτον. Η πρόσβαση σε αυτό απαγορεύεται από τη δημόσια έκθεση, την έρευνα ή οποιαδήποτε άλλη χρήση. Αυτοί οι όροι ισχύουν επίσης για τις αιματοβαμμένες κάλτσες της, καθώς και για τα παπούτσια και την τσάντα που έφερε εκείνη την ημέρα, τα οποία ήταν και τα δύο χρώματος navy, για να ταιριάζει με το μεταξωτό τελείωμα που είχε το κοστούμι, το πουκάμισό της, αλλά και η προεδρική λιμουζίνα.

Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση των Εθνικών Αρχείων της Ουάσινγκτον, οι περιορισμοί αφορούν μια πράξη που σχετίζεται με τη δωρεά των προσωπικών αντικειμένων της Πρώτης Κυρίας από την κόρη της, Καρολίν Κένεντι. Η πράξη περιορίζει την πρόσβαση στα αντικείμενα εκείνης της ημέρας για να διασφαλιστεί η ατίμωση της μνήμης τους και να μην προκληθεί «θλίψη ή πόνος στα μέλη της οικογένειάς τους».

Τζάκι Κένεντι: «Μυστήριο» παραμένει ο Οίκος μόδας που υπογράφει το κοστούμι

Επειδή το κοστούμι είναι προστατευμένο από τη δημόσια θέα, οι λεπτομέρειες που σχετίζονται με αυτό, συμπεριλαμβανομένης της υπογραφής του, παραμένουν επίσης ένα μυστήριο. Στο μπεστ σέλερ του 2000, Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis: A Life, ο βιογράφος και θεολόγος Ντόναλντ Σπότο, αναγνώρισε λανθασμένα την Έλσα Σκιαπαρέλι ως σχεδιάστρια του κοστουμιού, πιθανότατα επειδή το ροζ, η χαρακτηριστική απόχρωση της υψηλής ραπτικής, ήταν παρόμοια με το έντονο χρώμα του ταγιέρ. Ωστόσο, οι περισσότεροι βιογράφοι της πρώην Πρώτης Κυρίας έχουν εμμείνει ότι το κοστούμι είναι του οίκου Chanel.

Στην πρόσφατα δημοσιευμένη επικαιροποιημένη έκδοση της βιογραφίας της Gabrielle Chanel, Coco Chanel: The Legend And the Life, η συγγραφέας Justine Picardie αφιέρωσε ένα κεφάλαιο για να εξηγήσει πώς το κοστούμι κατασκευάστηκε σχεδόν, αλλά όχι εξ' ολοκλήρου από τη Chanel. «Το κοστούμι ήταν κομμένο στο Παρίσι, φτιαγμένο με κουμπιά Chanel … [στολισμένο με] κορδέλα grosgrain Chanel, [φτιαγμένο από] τουίντ Chanel, αλλά έπρεπε να ραφτεί για την κυρία Κένεντι στην Αμερική», γράφει η Picardie.

Σε συνεργασία με την Προεδρική Βιβλιοθήκη και το Μουσείο John F Kennedy, καθώς και με το αρχείο της Chanel στο Παρίσι, όπου η συνεχής έρευνα αξιολογεί και επικαιροποιεί τις υποτροφίες που σχετίζονται με τον σχεδιαστή, η Picardie αποκάλυψε πώς το ρούχο ήταν εξουσιοδοτημένο αντίγραφο ενός κοστουμιού Chanel που είχε κατασκευαστεί από το Chez Ninon. Η μπουτίκ της Park Avenue μετρούσε την κυρία Κένεντι ως κορυφαία πελάτισσά της μετά τον γάμο της το 1953 με τον JFK, ο οποίος ήταν τότε γερουσιαστής της Μασαχουσέτης.

Στην αίθουσα εργασίας του Chez Ninon, εξειδικευμένες μοδίστρες αναπαρήγαγαν τα παρισινά πρωτότυπα που θαύμαζε, δουλεύοντας πάνω σε ένα ομοίωμα μοδίστρας που είχε φτιαχτεί για να ταιριάζει με τις διαστάσεις της. Αυτές οι προσαρμογές των γαλλικών ενδυμάτων υπερτερούσαν των πειρατικών ενδυμάτων που είχαν κατακλύσει την αμερικανική αγορά μέχρι που ο Κριστιάν Ντιόρ και άλλοι σχεδιαστές στο Παρίσι αποφάσισαν να δώσουν σε επιλεγμένες μπουτίκ και καλύτερα πολυκαταστήματα «επιφυλακτικές» αμοιβές για την παραγωγή αντιγράφων.

Η πρακτική της παραγωγής αυτών των αντιγράφων υψηλής ραπτικής «γραμμή προς γραμμή» συνεχίστηκε μέχρι την έλευση των έτοιμων ενδυμάτων των σχεδιαστών στα τέλη της δεκαετίας του 1960, εξηγεί η ιστορικός μόδας Valerie Steele, η οποία είναι διευθύντρια του μουσείου στο Fashion Institute of Technology της Νέας Υόρκης. Φορώντας αναπαραγωγές επέτρεψε στην κυρία Κένεντι να σταματήσει τη σκληρή κριτική ότι το γούστο της για την παρισινή υψηλής ραπτικής ήταν αντιπατριωτικό και επιπόλαιο, λέει η ίδια.

Το ίδιο και η πρόσληψη των υπηρεσιών του Oleg Cassini. Εργαζόμενος ως «Γραμματέας Στιλ» της Πρώτης Κυρίας, ο γλυκύτατος Ρώσος σχεδιαστής με έδρα τη Νέα Υόρκη και καταγωγή από το Παρίσι προσάρμοσε στις προτιμήσεις της την υψηλή ραπτική του Hubert de Givenchy, ο οποίος μαζί με τη Chanel συγκαταλεγόταν στους αγαπημένους της σχεδιαστές. «Η αμερικανική μόδα τότε ήταν απλώς μια αντιγραφή της γαλλικής μόδας, είτε με άδεια είτε χωρίς άδεια», προσθέτει η Steele. «Η κυρία Κένεντι προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της κάνοντας ψώνια στο Chez Ninon».

Παρόμοια με τον τρόπο με τον οποίο η πριγκίπισσα της Ουαλίας συχνά ανακυκλώνει τα ρούχα που φοράει στα επίσημα καθήκοντά της, η κυρία Κένεντι θωράκισε τον εαυτό της από την κριτική φορώντας επανειλημμένα τα ρούχα των αγαπημένων της σχεδιαστών.

Το ταξίδι στο Ντάλας, για παράδειγμα, σηματοδότησε την έβδομη φορά που φόρεσε το Chez Ninon Chanel. Το φόρεσε για να εξετάσει τα αρχιτεκτονικά σχέδια που συνέβαλαν στη διάσωση της πλατείας Λαφαγιέτ, ενός ιστορικού οικιστικού θύλακα βόρεια του Λευκού Οίκου, τον Σεπτέμβριο του 1962. Έναν μήνα αργότερα, έγινε εφεδρικό ρούχο όταν, την 11η ώρα, ένα γκαλά, που είχε προγραμματιστεί για να τιμήσει τον μαχαραγιά και τη μαχαρανί της Τζαϊπούρ, συνέπεσε με την κρίση των πυραύλων της Κούβας και μετατέθηκε εσπευσμένα σε οικείο δείπνο. «Φορούσε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά», θυμάται ο Τζέιμς Μπέρναρντ Γουέστ, ο οποίος υπηρέτησε ως επικεφαλής ταξιθέτης στον Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της θητείας του προέδρου Κένεντι.

Αν η Πρώτη Κυρία ήταν «casual» στην ιδιωτική της ζωή, έφερε επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι Πρώτες Κυρίες χρησιμοποιούσαν την επίσημη γκαρνταρόμπα τους ως διπλωματικό εργαλείο. Το «ματωμένο κοστούμι», δεν αποτελούσε εξαίρεση. Μάλιστα μπορεί ο πρόεδρος Κένεντι να επέλεξε το σύνολο. Σκεπτόμενος το κοινό τους ταξίδι σε μια εχθρική ρεπουμπλικανική ενδοχώρα -όπου τον είχαν προειδοποιήσει να μην ταξιδέψει- ο δημοκράτης, σύμφωνα με την Telegraph προέτρεψε την σύζυγό του να δείξει τι σημαίνει καλό γούστο.

Οι φωτογραφίες της Τζάκι Κένεντι με τα αιματοβαμμένα φινιρίσματα της, να στέκεται δίπλα στον Λίντον Τζόνσον, καθώς ορκιζόταν στο Air Force One και συνόδευε το φέρετρο του συζύγου της πίσω στον Λευκό Οίκο, έδειξαν στον κόσμο υπεράνθρωπη δύναμη που βοήθησε για την ενίσχυση της «τραυματισμένης» χώρας.

Έχει ειπωθεί ότι οι τραγικές εικόνες της προμήνυαν τα επόμενα χρόνια που έφεραν χάος στην Αμερική, από το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα μέχρι τον πόλεμο του Βιετνάμ και το Γουότεργκεϊτ.

«Ως συγγραφέας βιβλίων κοιτάζω την ιστορία με μια ιστορία παγκόσμιων πολέμων και προέδρων μέσα από το πρίσμα της ένδυσης και της μόδας. Πολύ συχνά [η μόδα] απορρίπτεται κατά κάποιον τρόπο ως μη σχετική με την ιστορία. Η ιστορία αφηγείται απλώς τις ιστορίες των στρατηγών και των προέδρων. Αλλά η πεποίθησή μου είναι ότι υπάρχουν βαθιές στιγμές [που αφορούν] τη μόδα και την ιστορία των γυναικών. Η Jackie Kennedy φορώντας το ροζ κοστούμι της είναι μια από αυτές τις στιγμές», καταλήγει η Picardie.