Swinging 60s -Η πιο αυθάδικα στιλάτη δεκαετία της μόδας και 5 εμβληματικά style icons που την καθόρισαν

Η δεκαετία των 60s έφερε κατακλυσμιαίες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που επηρέασαν τη μόδα και την ποπ κουλτούρα.

Η εμφάνιση του αντισυλληπτικού χαπιού, το δεύτερο κύμα του φεμινισμού, ο πόλεμος του Βιετνάμ και τα κινήματα που πυροδότησε, η δολοφονία του Τζον Κένεντι, η ανάδυση της αντικουλτούρας, η Beatlemania, η ψυχεδέλεια και η σεξουαλική απελευθέρωση δημιούργησαν μια εκρηκτική δεκαετία που πέταξε από πάνω της τον συντηρητισμό των 50s και άνοιξε το δρόμο για τα hippie 70s.

Το ντύσιμο άρχισε να γίνεται πιο ανάλαφρο και παιχνιδιάρικο, πιο πρακτικό και αεράτο, και το πρότυπο θηλυκότητας, που ως τότε ήταν η περιποιημένη νοικοκυρά με καμπύλες, λεπτή μέση, κυματιστές μπούκλες και κατακόκκινο κραγιόν, άρχισε να χάνει τη γοητεία του μπροστά στις skinny έφηβες, με ίσια φυσικά μαλλιά και φορέματα σε Α γραμμή, που δεν τόνιζαν το σώμα τους.

Στα 60s συνέβη, μεταξύ άλλων, η πιο στιλάτη κόντρα στην ιστορία. Οι Mods και οι Rockers ήταν οι δύο κυρίαρχες «συμμορίες» στη νεολαία της Μ. Βρετανίας ήταν οι mods και οι rockers. Οι rockers φορούσαν δερμάτινα, οδηγούσαν μηχανές, έκαναν το περίφημο pombadour χτένισμα και άκουγαν ροκ εν ρολ και rythm n blues. Ήταν εμπνευσμένοι από τον Μάρλον Μπράντο στην ταινία Ο Ατίθασος του 1953 (θυμηθείτε την χαρακτηριστική φωτογραφία με το κλασικό δερμάτινο).

Οι Mods ήταν οι πιο polished και preppy της δυάδας, ονομάστηκαν Mods γιατί άκουγαν modern jazz αλλά και μπάντες όπως οι The Who, ντύνονταν με κοστούμια και οδηγούσαν βέσπες.

Η κόντρα έφτασε στο peak το καλοκαίρι του ΄64 όταν συμμορίες mods και rockers ενεπλάκησαν σε επεισόδια στο Μπράιτον αλλά και σε άλλες παραθαλάσσιες πόλεις, Μάλιστα, ο (δραματικός) τρόπος με τον οποίο τα μίντια κάλυψαν τις συγκρούσεις, ανάγοντάς τες σε φαινόμενο και διασπείροντας τον πανικό στη χώρα για τα ήθη της νεολαίας, χαρακτηρίστηκε λίγα χρόνια αργότερα ως «moral panic» από τον κοινωνιολόγο Stanley Cohen (και έκτοτε απέκτησε ευρεία χρήση στην ακαδημαϊκό κόσμο των media και social studies).

Αν κάτι γίνεται σαφές από την κόντρα των mods και των rockers είναι ότι οι έφηβοι και οι νέοι άρχισαν να έχουν τη δική τους μόδα, κάτι που λειτούργησε απελευθερωτικά.

Ως τότε, τα παιδιά και οι έφηβοι ντύνονταν σαν τους μεγάλους, με ρούχα απλώς σε μικρότερα μεγέθη -τη δεκαετία του 60 αυτό άλλαξε ριζικά, οδηγώντας στην άνθιση της youth culture και ανανεώνοντας σημαντικά την ίδια την έννοια της μόδας.

Αν τα 60s έπρεπε να συνοψιστούν σε μία τάση, αυτή θα ήταν η μίνι φούστα -τα σχέδια που λάνσαρε η εμβληματική Mary Quant λατρεύτηκαν από τις γυναίκες, και τα shift dresses, οι μίνι φούστες και τα κοντά παλτό που συνδυάζονταν με χαριτωμένα mary-janes με μεσαίο τακούνι έγιναν η «στολή» της δεκαετίας.

Αλλά και τα twin sets, οι cropped ζακέτες με παντελόνια, τα γεωμετρικά σχέδια, τα φουτουριστικά ρούχα του Pierre Cardin και τα ταγιέρ σε έντονα χρώματα έδωσαν τη δική τους ανανεωτική πνοή στη μόδα, η καρδιά της οποίας χτυπούσε στην Carnaby Street του Λονδίνου από την οποία ξεπηδούσαν όλες οι νέες τάσεις. Χάρη σε αυτήν, το Λονδίνο ονομάστηκε χαϊδευτικά Swinging London και η δεκαετία, Swinging Sixties.

Προς το τέλος των 60s, η μόδα είχε ήδη βουτήξει στην ψυχεδέλεια (το θρυλικό καλοκαίρι του Woodstock έγινε το 1969), τα παντελόνια είχαν γίνει «καμπάνα», τα φορέματα crochet, τα πουκάμισα printed και τα σακάκια μακριά, πέτσινα και μεσάτα. Αυτές οι νέες τότε τάσεις, θα έφταναν στο απόγειό τους στα 70s.

Πολλές γυναίκες σημάδεψαν τα 60s με τη μοναδική τους αίσθηση του στιλ και την προσωπικότητά τους και παρακάτω αποτίουμε ένα μικρό φόρο τιμής στις 5 επιδραστικότερες.

Twiggy

Αν η μόδα και το πνεύμα των 60s συνοψιζόταν σε ένα πρόσωπο, αυτό θα ήταν της Twiggy. Η ιστορία της είναι τόσο ιδιαίτερη όσο και το πρόσωπό της - κάποια μέρα του 1966, η Leslie Hornby μπήκε σε ένα ακριβό κομμωτήριο στο Mayfair του Λονδίνου για να αγοράσει σαμπουάν. Όταν ο ιδιοκτήτης της πρότεινε να την κουρέψει, εκείνη δέχτηκε από ευγένεια, και λίγο αργότερα το πρωτοποριακό και ασυνήθιστο «αγορίστικο» look της θα έμπαινε στη βιτρίνα του μαγαζιού σαν διαφήμιση. Καθώς τότε το Mayfair (και το Λονδίνο) ήταν η καρδιά της μόδας, η φωτογραφία τράβηξε γρήγορα το ενδιαφέρον των ανθρώπων της μόδας, και η Twiggy (που ονομάστηκε έτσι από το "twig" που σημαίνει κλαράκι) υπέγραψε συμβόλαιο μόντελινγκ την ίδια χρονιά. Ο λεπτός, χωρίς καμπύλες σωματότυπός της, το ύψος της (1,67), το αγορίστικο κούρεμά της και το κουκλίστικο makeup με της χαμηλές βλεφαρίδες που επινόησε μόνη της, ανέτρεψαν όλα τα στερεότυπα περί ομορφιάς και ουσιαστικά έγιναν το νέο mainstream. Η Twiggy, που δούλεψε ως μοντέλο μέχρι τα early 70s και μετά στράφηκε στην υποκριτική και το τραγούδι, έγινε η απόλυτη ενσάρκωση του 60s mod style, η μούσα της Mary Quant και η φρέσκια, νεανική παιχνιδιάρικη και αυθάδική εικόνα μιας γενιάς που άλλαζε -χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιεί - την ιστορία.

Marianne Faithfull

Η βασίλισσα του rock chic, είδε τη ζωή της να αλλάζει όταν το 1964 την ανακάλυψε ο μάνατζερ των Rolling Stones. Το τραγούδι της "As Tears Go By" γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία και σύστησε την Marianne Faithfull στο κοινό. Τα επόμενα χρόνια, η ίδια θα έβλεπε τη φήμη της να εκτοξεύεται, ζώντας έναν παθιασμένο έρωτα με τον Mick Jagger, για τον οποίο εγκατέλειψε τον πρώτο σύζυγό της, με τον οποίο είχε ήδη ένα παιδί. Οι δυο τους έγιναν ένα από τα it ζευγάρια του Swinging London με ασορτί εμφανίσεις μοναδικού στιλ που άφησαν ιστορία. Η Marianne Faithfull ήταν η βασίλισσα της σουέντ μίνι φούστας, την οποία συνδύαζε με χαριτωμένα πλεκτά και πουκάμισα, ενώ λάτρευε τα κοστούμια, φορεμένα με τα χαρακτηριστικά frilly πουκάμισα της εποχής. Προς το τέλος της δεκαετίας, αγκάλιασε το bohemian chic με βελούδινες παντελόνες, μεταξωτά φουλάρια, hippie πουκάμισα, ψάθινα καπέλα και μακριά printed πανωφόρια.

Pattie Boyd

Αναζητώντας κανείς editorials μόδας από το δεύτερο μισό των 60s, θα βρει ελάχιστα που δεν περιλαμβάνουν την Pattie Boyd. Η νεαρή Βρετανίδα δεν ήταν απλώς ένα όμορφο πρόσωπο της εποχής, αλλά έγινε ένα από τα πρώτα it girls, κάνοντας εκατοντάδες νέα κορίτσια να αγαπήσουν και να μιμούνται τον τρόπο που ντυνόταν. Μεγαλώνοντας σε αυστηρό καθολικό σχολείο όπου υπέρτατη αξία για τα κορίτσια θεωρούταν ο γάμος, και σε μια εποχή όπου οι κόρες ντύνονταν σαν τις μαμάδες τους, η Pattie αψήφησε και τα δύο -με τον δικό της τρόπο. Ξεκινώντας την καριέρα της στο μόντελινγκ το 1962, άρχισε να πρωταγωνιστεί σε διαφημίσεις και εξώφυλλα μεγάλων τίτλων (όπως το Vanity Fair και η βρετανική Vogue). Μόνο που, αντί να υιοθετήσει το «βαρύ» styling των Χολιγουντιανών σταρ, η Boyd (όπως και η Jean Shrimpton λίγο νωρίτερα) λάνσαρε ένα φρέσκο, νεανικό, εντελώς δικό της στιλ που καθόρισε τη δεκαετία. Όπως έγραψε η Mary Quant στην αυτοβιογραφία της, «τα νέα κορίτσια πλέον ήθελαν να μοιάζουν στην Pattie Boyd και όχι στην Marlene Dietrich. Μίνι φούστες, ίσια ανάλαφρα μαλλιά, mary-janes, και μεσάτα παλτό ήταν μερικά από τα signature κομμάτια που φορούσε. Στα γυρίσματα της ταινίας A Hard Day’s Night (1964), όπου οι Beatles έπαιζαν τους εαυτούς τους, και η Pattie Boyd εμφανιζόταν σε μια σκηνή, γνωρίστηκε με τον George Harrison. Όταν παντρεύτηκαν, δύο χρόνια αργότερα, η φήμη της Boyd ως Beatle wife εκτοξεύτηκε και οι δυο τους υπήρξαν ένα από τα πιο στιλάτα και rock 'n' roll ζευγάρια των 60s. Αγκαλιάζοντας πλήρως το hippie style και την ψυχεδέλεια, ιδιαίτερα μετά τα ταξίδια των Beatles στην Ινδία, το στιλ της Pattie άλλαξε σταδιακά, εξακολουθώντας να είναι υπέροχο. Μετά το μόντελινγκ, η ίδια στράφηκε στη φωτογραφία και μετά το διαζύγιό της από τον Harrison, παντρεύτηκε τον Eric Clapton.

Jane Birkin

Από όλες τις γυναίκες που καθόρισαν το στιλ των 60s, η πιο επιδραστική και διαχρονική είναι χωρίς αμφιβολία η Jane Birkin. Είναι η γυναίκα που θεωρείται ακόμη και σήμερα η επιτομή του γαλλικού στιλ -χωρίς να είναι Γαλλίδα! H Birkin μεγάλωσε στο Λονδίνο και έζησε εκεί σε όλη τη διάρκεια των Swinging Sixties, κάνοντας εμφανίσεις σε ταινίες της εποχής όπως το Blow Up του Antonioni (1966) και το Kaleidoscope (την ίδια χρονιά). Στα γυρίσματα της ταινίας Slogan, το 1969, γνωρίζει τον Serge Gainsbourg, τον μεγάλο της έρωτα, μετακομίζει μόνιμα στη Γαλλία και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η Birkin είχε έναν μοναδικό τρόπο να φορά τα πάντα. Μίνι φορέματα, ψάθινα καλάθια για τσάντα, κομψά mules, flared τζιν, πουκάμισα και cropped tops συνέθεταν την «παλέτα» των αγαπημένων της κομματιών, που ισορροπούσαν ανάμεσα στο θηλυκό, το αέρινο, το κοριτσίστικο και το σέξι. Το πιο «γαλλικό» στοιχείο του στιλ της ήταν ο αέρας του ανεπιτήδευτου, οι ελαφρώς messy αφέλειές της, το ελαφρύ μακιγιάζ της αλλά και το γεγονός ότι τα ρούχα της έδειχναν πάντα ελαφρώς φθαρμένα. Στα πιο iconic looks της συγκαταλέγονται το crochet λευκό φόρεμα που φόρεσε μόνο με ένα μαύρο εσώρουχο, αλλά και τα πιο απλά looks της με τζιν και ένα λευκό T-shirt. Το 1984, ο επικεφαλής της Hermes, Jean-Louis Dumas σχεδίασε μια ορθογώνια μαλακή και ευρύχωρη τσάντα με χαρακτηριστικό κούμπωμα και εγένετο Birkin bag. Βέβαια, η ίδια η Birkin δήλωσε το 2017 ότι πλέον τη χρησιμοποιεί σπάνια.

Edie Sedgwick

Η μοναδική Αμερικανίδα της λίστας είναι ίσως η πιο sui generis περίπτωση στη μόδα του τελευταίου μισού αιώνα. Έχοντας λάβει ένα ικανό trust fund από τη γιαγιά της, η Edie Sedgwick παράτησε τις καλλιτεχνικές της σπουδές στο prestigious Radcliffe College (ένα από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια της Αμερικής αποκλειστικά για γυναίκες) και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη στην ηλικία των 21 ετών. Ήταν τότε, που σε ένα πάρτι στο Μανχάταν θα γνώριζε τον Andy Warhol, θα έκοβε τα μαλλιά της κοντά και θα τα έβαφε σε ένα ασημένιο ξανθό για να του μοιάζει. Ο Warhol τη λάτρεψε και η ίδια έγινε το Factory girl του, πρωταγωνιστώντας στις περισσότερες ταινίες του -την ίδια στιγμή οι μεγαλύτεροι φωτογράφοι της εποχής τη φωτογράφιζαν για editorials στη Vogue και το περιοδικό Life. Ο κόσμος της μόδας υποκλινόταν στο στιλ της -ένα στιλ φρέσκο, νεανικό, edgy και ανδρόγυνο, που ακόμη και σήμερα δείχνει πρωτοποριακό και αξεπέραστο. Αυτό που ενθουσίαζε ακόμα περισσότερο όσους τη γνώριζαν ήταν ότι επρόκειτο για ένα στιλ που της έβγαινε απολύτως φυσικά, δημιουργώντας τάσεις από τα ρούχα που εκείνη απλώς επέλεγε στην καθημερινότητά της. «Όταν ήμουν με τον Andy Warhol έκανα jazz ballet δύο φορές την ημέρα, οπότε απλώς φορούσα το καλσόν μου. Όμως, στη Vogue με φωτογράφισαν με ένα καλσόν και ένα T-shirt σαν τη νέα "στολή"», είχε πει κάποτε. Η αγάπη της για το μαύρο καλσόν έγινε ένα ολόκληρο αφιέρωμα στο περιοδικό Time, ενώ τα statement σκουλαρίκια της, τα ριγέ T-shirts, τα no-pants looks της με τα ντελικάτα slingbacks και το έντονο eyeliner της έμεναν ανεξίτηλα στην ιστορία. Καμία δεν προσπάθησε ποτέ να τη μιμηθεί, και ο τραγικός της θάνατος από υπερβολική δόση στην ηλικία των 28 ενίσχυσε τον μύθο γύρω από το όνομά της.