Τζον Λένον: Η τελευταία συνέντευξή του, 3 νύχτες πριν τη δολοφονία του
Ο Τζον Λένον έδωσε την τελευταία του συνέντευξη στις 5 Δεκεμβρίου του 1980 στον συντάκτη του Rolling Stone, Τζόναθαν Κοτ.
Η συζήτησή τους διήρκησε για περισσότερες από εννέα ώρες. Τρεις νύχτες αργότερα, ο Λένον θα δολοφονηθεί καθώς επιστρέφει στο σπίτι του.
Η συγκεκριμένη συνέντευξη είχε αρχικά προγραμματιστεί για το πρώτο τεύχος του ‘81, αλλά μετά τη δολοφονία του Λένον, ο Κοτ έγραψε ένα κείμενο για το αξέχαστο «Σκαθάρι», καταλήγοντας να χρησιμοποιεί πολύ λίγα από όσα είπαν στη συνέντευξή τους. Στην πραγματικότητα, δεν απομαγνητοφώνησε ποτέ πλήρως την κασέτα του.
Στην 30ή επέτειο του θανάτου του Λένον, το 2010, ο Κοτ δημοσίευσε για πρώτη φορά, το πλήρες κείμενο της τελευταίας μεγάλης συνέντευξής του. Η χαρούμενη συνομιλία που μοιράστηκε μαζί με τον Κοτ ο Λένον εκείνο το βράδυ, καθώς ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο προσκήνιο μετά από πέντε χρόνια ιδιωτικής ζωής με τη Γιόκο και τον μικρό γιο τους, Σον, ήταν μια από τις πιο εμπνευσμένες και ανατρεπτικές συνεντεύξεις του.
«Ήταν 5 Δεκεμβρίου του 1980. Κάθισα σε έναν καναπέ δίπλα στη Γιόκο και άρχισε να μου λέει πώς προέκυψε το νέο τους άλμπουμ, Double Fantasy» θα γράψει στο κείμενό του ο Τζόναθαν Κοτ.
Η ιστορία πίσω από την έμπνευση του τίτλου αυτού του άλμπουμ έχει ως εξής: Την προηγούμενη άνοιξη, ο Τζον Λένον και ο γιος τους, Σον, έκαναν διακοπές για τρεις εβδομάδες στις Βερμούδες, ενώ η Γιόκο έμεινε σπίτι. Καθώς εκείνος βρισκόταν στις Βερμούδες τηλεφώνησε για να της πει ότι είχε πάει τον Σον στους βοτανικούς κήπους όπου και συνάντησε ένα λουλούδι με την ονομασία Double Fantasy. «Είναι ένα είδος φρέζιας», θα πει αργότερα ο Τζον. «Η σημασία του τίτλου αυτού κρύβεται για εμάς στο γεγονός ότι δύο άνθρωποι απεικονίζουν την ίδια εικόνα, ταυτόχρονα, και εκεί κρύβεται μια μαγεία».
Η τελευταία συνέντευξη του Τζον Λένον
«Δεν διεκδικώ τη θεϊκή φύση. Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι έχω τις απαντήσεις της ζωής. Βγάζω μόνο τραγούδια και απαντώ στα ερωτήματα όσο πιο ειλικρινά μπορώ -τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις προσδοκίες των άλλων επειδή αποτελούν ψευδαισθήσεις. Βλέπω τον κόσμο μέσα από διαφορετικά μάτια τώρα, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω στην ειρήνη, την αγάπη και την κατανόηση. Όπως είπε ο Elvis Costello, τι είναι τόσο αστείο για την ειρήνη, την αγάπη και την κατανόηση; Είναι της μόδας να είσαι go-getter και να κόβεις τον γείτονά σου με ένα σταυρό, αλλά δεν είμαστε από αυτούς που ακολουθούν αυτή τη μόδα.» είχε τονίσει ο Τζον Λένον κατά τη διάρκεια της συζήτησής του με τον Κοτ και μάλιστα, εκείνο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι πως, στα λόγια του υπάρχει μια μαγική διαχρονικότητα.
Όσο για την εντύπωση που είχε ο περισσότερος κόσμος για εκείνον, ξεκαθάρισε πως ουδεμία σχέση είχε με τους «νταήδες της γειτονιάς».
«Δεν ήμουν ποτέ πραγματικά παιδί του δρόμου ή ένας σκληρός τύπος. Συνήθιζα να ντύνομαι σαν teddyboy και να ταυτίζομαι με τον Marlon Brando και τον Elvis Presley, ήμουν απλώς ένα παιδί των προαστίων που μιμούνταν τους ροκάδες. Πέρασα όλη την παιδική μου ηλικία με τους ώμους ψηλά και τα γυαλιά μου. Θα έμπλεκα σε μπελάδες μόνο και μόνο για το πώς έδειχνα. Ήθελα να είμαι αυτός ο σκληρός Τζέιμς Ντιν συνεχώς. Χρειάστηκε πολλή προσπάθεια για να σταματήσω να το κάνω αυτό, παρόλο που εξακολουθώ να πέφτω σε αυτή τη παγίδα όταν γίνομαι ανασφαλής και νευρικός. Κοιτάζω τις πρώτες εικόνες του εαυτού μου και ήμουν διχασμένος ανάμεσα στο να είμαι ο Μάρλον Μπράντο και να είμαι ο ευαίσθητος ποιητής, ένας Όσκαρ Ουάιλντ με βελούδινη, θηλυκή πλευρά. Ήμουν πάντα διχασμένος μεταξύ των δύο, επιλέγοντας κυρίως τη macho πλευρά, γιατί αν έδειχνες την άλλη πλευρά, ήσουν νεκρός. Αυτό που μου έμαθε η Yoko είναι, ποια είναι η πραγματική επιτυχία -η επιτυχία της προσωπικότητάς μου, η επιτυχία της σχέσης μου μαζί της και το παιδί μας. Μου έμαθε να είμαι ευτυχισμένος όταν ξυπνάω.»
«Οι άνθρωποι ξοδεύουν πολύ χρόνο προσπαθώντας να είναι κάποιοι άλλοι και νομίζω ότι αυτή η προσπάθεια οδηγεί σε τρομερές ασθένειες. Δεν είμαι ειδικός, αλλά με το να ζεις συνεχώς ή να παγιδεύεσαι σε μια εικόνα, μια ψευδαίσθηση του εαυτού σου, καταπιέζοντας κάποιο κομμάτι του εαυτού σου, είτε πρόκειται για τη θηλυκή σου πλευρά είτε για τη φοβισμένη σου πλευρά, πιστεύω πως μπορεί να σε αρρωστήσει.»
Ο Τζον Λένον είχε μιλήσει και για τον γιο του, Σον, και μεταξύ άλλων είχε αναφερθεί στο κομμάτι Beautiful Boy, ένα κομμάτι που έγραψε για εκείνον.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε πως, ο Λένον και η Γιόκο είχαν αποστασιοποιηθεί από τα μουσικά και μάλιστα, προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να αποκτήσουν τον Σον.
«Ξέρεις, ήταν ένα μεγάλο γεγονός για εμάς να αποκτήσουμε ένα μωρό - οι άνθρωποι μπορεί να ξεχνούν πόσο σκληρά προσπαθήσαμε να αποκτήσουμε παιδί και πόσες αποβολές είχαμε. Βάλαμε τους εαυτούς μας σε αγχωτικές καταστάσεις αλλά καταφέραμε να αποκτήσουμε το παιδί που προσπαθούσαμε για 10 χρόνια και, δεν υπήρχε περίπτωση να τινάξουμε όλες αυτές τις προσπάθειες στον αέρα.»
«Γράφω λοιπόν ένα τραγούδι για το παιδί, αλλά ένιωθα πως θα ήταν καλύτερα για μένα να περάσω τον χρόνο που έχασα για να γράψω το τραγούδι, παίζοντας πραγματικά μπάλα μαζί με τον Σον. Μπορώ να ζωγραφίσω, μπορώ να δω τηλεόραση μαζί του. Είμαι υπέροχος σε αυτό - μπορώ να του μιλήσω και να του διαβάσω, να βγω έξω και να τον πάρω μαζί μου για έναν καφέ και τέτοια πράγματα. »
