Η ιστορία της Βούλας Τσεμπερλίδου που στα 41 της χρόνια έγινε γιαγιά
Δίνουμε ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας και επιλέγουμε ένα ήσυχο καφέ. Την παρατηρώ την ώρα που έρχεται: φοράει μια φαρδιά παντελόνα, ένα λευκό top που αναδεικνύει τη λεπτή της σιλουέτα και μιλάει στο τηλέφωνο. Σημειώνει κάτι στην επαγγελματική της ατζέντα και κλείνει το τηλέφωνο. Είναι χαμογελαστή και ο τόνος της φωνής της εκπέμπει δυναμισμό.
Η Βούλα, λίγο μετά το σχολείο, γνωρίζει τον Γιώργο και δημιουργούν μια όμορφη σχέση. Δύο χρόνια αργότερα -και ενώ η ίδια σπουδάζει για να γίνει διακοσμήτρια- μαθαίνει πως είναι έγκυος. «Όταν έμεινα έγκυος το συζήτησα με τον σύντροφο μου και αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε τη δική μας οικογένεια. Δε φοβηθήκαμε, πήραμε από νωρίς τη ζωή στα χέρια μας». Μόλις 21 ετών έφερε στον κόσμο την κόρη της, Αλεξάνδρα. Ουσιαστικά οι τρεις τους μεγάλωναν μαζί.
«Είμαι πολύ τυχερή, γιατί είχα βοήθεια από τους γονείς μου, αλλά και τα πεθερικά μου. Έξι μήνες μετά τον ερχομό της κόρης μου -και αφού είχα ολοκληρώσει τις σπουδές μου- ξεκίνησα να εργάζομαι. Ήθελα πολύ να κάνω τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα, δεν σκέφτηκα τώρα που έγινα μαμά να μείνω στο σπίτι μόνο με το μωρό. Είχα αποφασίσει να τα συνδυάσω» αναφέρει η Βούλα.
Έξι χρόνια μετά τη γέννηση της Αλεξάνδρας, υποδέχτηκαν τον γιο τους, Νικόλα. «Με τον σύζυγο μου συνειδητά αποφασίσαμε να έχουν με διαφορά ηλικίας τα παιδιά μας. Ίσως είναι προτιμότερο να μεγαλώνουν μαζί, αλλά ήμασταν κι εμείς παιδιά όταν γίναμε γονείς την πρώτη φορά. Θέλαμε, λοιπόν, να χτίσουμε μια σταθερή βάση, για να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για την ανατροφή και τη μόρφωση τους» μου εξηγεί με χαμόγελο.
Αναρωτιέμαι, αν στερήθηκε πράγματα ως 20χρονο κορίτσι, μια ηλικία που θέλεις να απολαύσεις τις σπουδές, τα ξενύχτια και να μην έχεις παραπάνω ευθύνες. «Όπως σου είπα, είχα μεγάλη βοήθεια οπότε δεν στερήθηκα, ούτε τη διασκέδαση, ούτε τα ταξίδια. Μπορούσα να συνδυάσω όλους τους ρόλους: της μητέρας, της συζύγου, της εργαζόμενης. Δεν νιώσαμε ποτέ πως θα γίνουμε γονείς και θα τελειώσει η ζωή μας. Πρέπει να βλέπεις τα πράγματα με αισιοδοξία. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο σύζυγος μου, ο οποίος ποτέ δεν μου είπε να μην βγω με τις φίλες μου» απαντάει.
Είκοσι χρόνια μετά, η Βούλα βλέπει τη ζωή να επαναλαμβάνεται. Η κόρη της, η 20χρονη, πλέον, Αλεξάνδρα έγινε μαμά ενός μπόμπιρα και η Βούλα έγινε γιαγιά στα 41 της χρόνια. «Η κόρη μου έγινε μαμά σε μικρότερη ηλικία από μένα» λέει γελώντας.
Η ιστορία μαμάς και κόρης έχει πολλά κοινά. Η Αλεξάνδρα έμεινε έγκυος όταν ήταν φοιτήτρια. Μετά τη γέννηση του γιου της, έχοντας πλέον δημιουργήσει τη δική της οικογένεια, συνεχίζει κανονικά τις σπουδές της.
«Θυμάμαι να συμβουλεύω την κόρη μου να περάσει σε σχολή εκτός Αθηνών για να ζήσει τα φοιτητικά της χρόνια και να πάρει τη ζωή στα χέρια της από μικρή. Τελικά, η ζωή είχε άλλα σχέδια» μου λέει η Βούλα.
Δεν μπορούσα να μην την ρωτήσω πως έμαθε πως θα γίνει γιαγιά. «Θυμάμαι πολύ έντονα εκείνη την ημέρα. Ήμουν στο γραφείο μου, είχα πάρα πολλή δουλειά και με πήρε τηλέφωνο η κόρη μου. Με ρώτησε αν είμαι μόνη, γιατί ήθελε να περάσει να μου πει κάτι. Παράλληλα με τις σπουδές της, συνήθιζε να έρχεται στο γραφείο να με βοηθάει. Μόλις έφτασε, ξεκίνησα να της λέω για διάφορες δουλειές που έπρεπε να γίνουν άμεσα. Η Αλεξάνδρα μου είπε να αφήσω για λίγο τη δουλειά στην άκρη και μου ανακοίνωσε πως είναι έγκυος. Παύση. Για μερικά λεπτά δεν μπορούσα να πω τίποτα. Κοιτούσα απλά το κενό. Χωρίς να μιλάω».
Η Βούλα προλαβαίνει την επόμενη ερώτησή μου. «Δεν τέθηκε θέμα μεταξύ μας, αν θα κρατήσει το μωρό. Η Αλεξάνδρα μαζί με τον σύντροφό της είχαν αποφασίσει πως θα δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια. Ήθελε απλώς να μου ανακοινώσει το ευχάριστο γεγονός και όχι να με ρωτήσει τι να κάνει. Βέβαια, ακόμα και να με ρωτούσε, δεν θα της έλεγα να μην το κρατήσει, γιατί κι εγώ στην ηλικία της ακριβώς την ίδια απόφαση είχα πάρει. Ξέρεις κάτι; Όντως με την Αλεξάνδρα νιώθω ότι μεγαλώσαμε μαζί και έβλεπε μια μαμά να είναι δίπλα σ΄ εκείνη και τον αδερφό της, να εργάζεται σκληρά και να είναι μέσα σε όλα. Πιστεύω ως γονείς έχουμε δώσει το καλύτερο παράδειγμα στη κόρη και τον γιο μας. Ως μαμά έχω καταλάβει πως τα παιδιά δεν ακούν αυτό που τους λες, τα παραδείγματα τα παίρνουν μέσα από τις πράξεις σου».
Η επόμενη κίνησή της ήταν να το ανακοινώσει στον άντρα της και στον γιο της, ο οποίος είναι μαθητής στο Γυμνάσιο, καθώς και στην ευρύτερη οικογένεια. «Στον Γιώργο το είπα από το τηλέφωνο. Έπαθε κι εκείνος σοκ, βέβαια, αλλά η ιστορία τού ήταν απόλυτα οικεία. Έτσι έγινε παππούς στα 43 του χρόνια. Οι γονείς μου χάρηκαν πάρα πολύ και το μωρό τούς έδωσε σκοπό. Πριν πέντε χρόνια έχασα τον αδερφό μου και το μωρό τούς έδωσε κίνητρο για ζωή».
Την περίοδο της πρώτης καραντίνας η Αλεξάνδρα παρακολουθούσε online τα μαθήματα στη σχολή της. Γέννησε στις 29 Απριλίου 2020 και εξακολουθεί να κάνει διαδικτυακά μάθημα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
«Ο μικρός γεννήθηκε τον περασμένο Απρίλιο στην καρδιά της καραντίνας και το δύσκολο κομμάτι ήταν πως δεν μας επέτρεπαν να είμαστε μέσα στο μαιευτήριο. Όταν με πήρε τηλέφωνο μέσα στο βράδυ ο σύζυγος της κόρης μου, ο Στέφανος, να μου πει πως φεύγουν για το μαιευτήριο γιατί έσπασαν τα νερά, ξύπνησα την οικογένειά μου, τους γονείς και την αδερφή μου και έφυγα τρέχοντας με τον άνδρα μου, για να είμαι δίπλα στο παιδί μου. Μόλις φτάσαμε, δεν μας άφησαν να μπούμε. Επιτρεπόταν μόνο στον πατέρα να είναι μαζί της. Εκεί βγήκε από μέσα μου η Ελληνίδα μάνα. Έλεγα στο προσωπικό του μαιευτηρίου "Ξέρετε ποια είμαι εγώ;", αλλά δεν έπιασε. Με τους συμπέθερους περιμέναμε με τις ώρες έξω από το μαιευτήριο. Είχα πάρα πολύ άγχος, γιατί πέρασαν πολλές ώρες μέχρι να γεννήσει. Τις πρώτες μέρες το μωρό και το παιδί μας το βλέπαμε μέσα από μια οθόνη».
Το μωρό το είδε από κοντά λίγες ημέρες μετά, όταν το νεαρό ζευγάρι επέστρεψε στο σπίτι του στα νότια προάστια. «Δεν μπορώ να σου περιγράψω τα συναισθήματά μου. Ό,τι και να πω είναι πολύ λίγο μπροστά στα συναισθήματα που νιώθω για αυτό το πλάσμα. Δεν ξέρω πώς να το πω διαφορετικά...Το νιώθω πραγματικά σαν παιδί μου, μόνο που δεν το έχω γεννήσει».
Τη ρωτάω αν το μωρό θα τη φωνάζει «γιαγιά» και χαμογελάει. Στο πρόσωπό της ζωγραφίζεται όλη η ευτυχία που έχει φέρει ο ερχομός του μικρού. «Συνήθως του λέω "έλα εδώ στη Βούλα" δεν με έχω αποκαλέσει ακόμα "γιαγιά". Μου ακούγεται και εμένα περίεργο το "γιαγιά" στην ηλικία μου. Έχω φίλες που ακόμα δεν έχουν γίνει μαμάδες κι εγώ έχω εγγόνι. Απολαμβάνω πολύ να περνάω χρόνο με το μωρό και φροντίζω να το βλέπω κάθε μέρα. Δεν θα έχω πρόβλημα να με λέει γιαγιά, θα έχει πλάκα» μου αναφέρει καθώς μου δείχνει φωτογραφίες του μωρού. Το αστείο είναι πως με τη Βούλα είμαστε κοντά στην ηλικία κι εγώ έχω παιδί 4 ετών κι εκείνη εγγόνι.
Η σχέση μαμάς-κόρης άλλαξε προς το καλύτερο. «Πριν μείνει έγκυος η Αλεξάνδρα ήμουν λίγο αυστηρή μαζί της. Ήθελα να γνωρίζω τις παρέες της, τι ώρα θα επιστρέψει στο σπίτι, με ποιον βγαίνει. Όταν την έβλεπα με φουσκωμένη κοιλιά μού έκανε μεγάλη εντύπωση. Η Αλεξάνδρα είναι μια καταπληκτική μαμά και πάντα ήταν πιο ώριμη από την ηλικία της. Η μία καταλαβαίνει απόλυτα την άλλη» εξηγεί.
Η Βούλα έχει τη δική της εταιρεία, την Qrstand, η οποία αναλαμβάνει μεταξύ άλλων την οργάνωση εμπορικών εκθέσεων και εκδηλώσεων, αλλά και την ανακαίνιση σπιτιών και γραφείων, οπότε δεν είναι η κλασική γιαγιά που μεγαλώνει αποκλειστικά τον εγγονό της. «Έχω τη δική μου εταιρεία, οπότε μπορώ και φτιάχνω το πρόγραμμα μου ανάλογα με τις ανάγκες μου. Δεν εργάζομαι κλασικό 8ωρο σε γραφείο και αυτό με βολεύει, γιατί μπορώ να παίρνω το laptop και να κρατάω όταν χρειαστεί το μωρό. Βοηθάω όσο μπορώ και είναι κάτι που το απολαμβάνω».
