Χριστίνα Σούζη: Οι μετεωρολόγοι δεν είναι θεοί. Προφανώς και θα κάνουμε λάθη

Στην αρχή της συνέντευξης, μου είπε ότι υπήρξε ένα πολύ ζωηρό παιδί. Εγώ κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας κατάλαβα ότι αυτό το παιδί δεν μεγάλωσε ποτέ τελικά.

Η Χριστίνα Σούζη είναι μετεωρολόγος και ένας άνθρωπος που κρύβει μέσα του όλα τα καιρικά φαινόμενα: τους βοριάδες, τις λιακάδες και τις καταιγίδες της, όμως, τις απολαμβάνει με τον ίδιο ενθουσιασμό. Της ζήτησα να μου αφηγηθεί τη ζωή της και εκείνη το έκανε με την φόρα και το νεύρο που λέει καθημερινά τον καιρό στον ΣΚΑΪ. «Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;» την Χριστίνα Σούζη την ρώτησες;

«Γεννήθηκα στην Αθήνα. Μεγάλωσα στο Παγκράτι με την μητέρα μου η οποία υπήρξε «στρατηγός». Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 4 χρονών και η αδελφή μου κάτι μηνών. Η ζωή κυλούσε με στενοχώριες αλλά και με χαρές. Είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια παρότι δεν είχα πατέρα: με γιορτές, με πάρτι, με τα σχολεία μας τα καλά.

Η Χριστίνα ήταν ένα πολύ ζωηρό παιδί. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο περισσότερες ώρες ήμουν έξω από την τάξη παρά μέσα σε αυτή γιατί έκανα φασαρία. Είχα συνέχεια και μια μπάλα στα πόδια μου για να παίζω γιατί ήμουν πολύ αθλητικός τύπος. Μου ‘φευγε η μπάλα από τα πόδια, πήγαινε μπροστά, «Σούζη έξω!». Η Σούζη δεν καθόταν σούζα με τίποτα. Από μικρή μου άρεσε να γυμνάζομαι. Αν δεν γινόμουν μαθηματικός, θα ‘θελα να γινόμουν γυμνάστρια –και οι γονείς μου, βέβαια, γυμναστές ήταν. 

Είχα ένα ελάττωμα που πιστεύω ότι το έχω συμμαζέψει πολύ. Μικρότερη ήμουν πολύ είρων. Κάπου στα 19, είχα έναν Φυσικό στο φροντιστήριο, εξαιρετικό εκπαιδευτικό, που εκτός από τις γνώσεις που μας μετέδιδε, έκανε ό,τι πρέπει να κάνει ένας παιδαγωγός. Αυτός ήταν που με έβαλε στο λούκι να αρχίσω να κοιτάω πώς θα συμμαζεύω την γλώσσα μου. Σιγά σιγά κατάλαβα αυτά που μου έλεγε και άρχισα να αλλάζω.

Η δουλειά μας έχει και τις αποτυχίες της. Θεοί δεν είμαστε

Στην τελευταία τάξη του Λυκείου αποφάσισα να ακολουθήσω τον δρόμο των μαθηματικών. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Μαθηματικό Πατρών –όχι με την πρώτη. Το τελείωσα στα 4 χρόνια και κάπου εκεί αποφάσισα να γίνω μετεωρολόγος. Δεν το είχα αποφασίσει από πριν. Στο δεύτερο έτος, στραβάδι ακόμα, πήγα να παρακολουθήσω το μάθημα της μετεωρολογίας, που ήταν μάθημα επιλογής. Το πήρα μέχρι και το τέταρτο έτος. Έκανα και τα εργαστήρια και είπα εγώ αυτό θέλω να γίνω. Θα ασχοληθώ με τον καιρό. Όταν τελειώσαμε, μετά από έναν χρόνο, έκανε διαγωνισμό η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, ζητούσε πολιτικό προσωπικό. Στάθηκα τυχερή. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα σε ένα «μεγάλο σχολείο». Μόνο όταν είσαι εκεί μέσα μαθαίνεις στην πράξη αυτά που σου λένε τα βιβλία.

Στον ΣΚΑΪ είμαι 25 χρόνια και τα 14 από αυτά με καθημερινή τηλεοπτική παρουσία. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις την δουλειά που αγαπάς και να μπορείς να την κάνεις καλά. Μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω αλλά η αίσθηση της επιτυχημένης πρόγνωσης είναι το κάτι άλλο. Όσο πιο συχνά γίνεται, τόσο μεγαλύτερη ανακούφιση νιώθεις. Αισθάνεσαι μεγάλη χαρά όταν έχεις βοηθήσει κάποιον που έχει εργασίες και σου ζητάει τον καιρό ή έχει κάτι να κάνει που επηρεάζεται από τον καιρό.

Όταν πέφτω έξω στις προβλέψεις το παραδέχομαι το λάθος μου και προσπαθώ να βρω γιατί το έκανα. Συνήθως κάνω λάθος από το ξερό μου το κεφάλι. Αν μου «κολλήσει» κάτι στο μυαλό, δεν αλλάζω γνώμη εύκολα. Μπορεί να βλέπω κάτι να έρχεται και να πω «Αποκλείεται να γίνει». Έτσι. Από το ξερό μου το κεφάλι, Ηπειρώτισσα είμαι.

Θα εκφράσω κατευθείαν αυτό που σκέφτομαι. Δεν κρατάω τίποτα μέσα μου

Ο κόσμος θα πρέπει να ξέρει ότι δεν είμαστε θεοί. Προφανώς και θα κάνουμε λάθη.Το θέμα είναι περιορίσουμε όσο περισσότερο μπορούμε τα λάθη. Δεν χρειάζεται να βρίζεις τον άλλον όταν τα κάνει. Εμένα με πληγώνει αυτό. Χίλια καλά μπορείς να κάνεις, αλλά το ένα λάθος είναι αυτό που μένει.

Η μέρα μου ξεκινά στις 5 και μισή το πρωί γιατί έχω ζωντανό ραδιόφωνο στις 7 και στις 10 βγαίνω live στην τηλεόραση. Το πρώτο πράγμα που κάνω στην αρχή της ημέρας είναι να ανοίξω τον υπολογιστή μου να δω τα νέα στοιχεία για να είμαι προετοιμασμένη για το ραδιόφωνο. Αφού τελειώσω, γράφω τα κείμενα του καιρού και τα ανεβάζω στο site και στα social media. Έπειτα επεξεργάζομαι τα στοιχεία που έχουν προκύψει και βγαίνω στο δελτίο το μεσημέρι. Γράφω τις προβλέψεις για το βραδινό δελτίο και αν έχει προκύψει κάτι σημαντικό μπορεί να μείνω για να βγω ζωντανά και το βράδυ. Τα κάνω όλα μόνη μου. 

Στη δουλειά μου δεν ήταν εύκολο να φτάσω μέχρι εδώ. Από την άλλη, είμαι ευγνώμων στον ΣΚΑΪ και κυρίως στον Αλαφούζο γιατί δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχαν αυτό το σύστημα καιρού για να κάνω τις προβλέψεις. Είμαι μετεωρολόγος, επιστήμονας. Δεν ξεκίνησα ως παρουσιάστρια. Εκείνο που με εξίταρε εδώ ήταν ότι έπρεπε να κάνω την πρόγνωση μόνη μου και να την παρουσιάζω μόνη μου.

Παραδέχομαι ότι μου έχει περάσει από το μυαλό σιγά σιγά να εκπαιδεύσω κάποιον για να σταματήσω. Από την άλλη, δεν μου αρέσει να κάθομαι. Θεωρώ ότι μέχρι να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου θα συνεχίσω να δουλεύω.

Η τηλεόραση είναι εικόνα και κάποια στιγμή δεν θα με αντέχει. Έχει τύχει να μου πούνε γιατί δεν κάνεις στην άκρη να έρθει ένα νέο κορίτσι. Να έρθει, δεν έχω αντίρρηση. Αλλά για να γίνει μετεωρολόγος, θέλει τα χρόνια του. Στο εξωτερικό τον καιρό τον λέει πάντα μετεωρολόγος, όπως κι αν είναι εμφανισιακά. Για να είμαστε στα κανάλια μετεωρολόγοι πέρασαν χρόνια.


Εχω ζήσει την ζωή μου καλά, δεν έχω θέμα. Προφανώς και θέλω να δω και τον εγγονό μου να μεγαλώνει κι άλλο  -αλλά και να μην τον δω, δεν πειράζει.

Συνήθως εισπράττω αγάπη από τον κόσμο. Υπάρχουν, βέβαια και τα κακά σχόλια αλλά πάντα θα υπάρχουν. Συνήθως έχουν να κάνουν με τις αποτυχίες που έχω στον καιρό. Υβρεολόγιο δεν έχω εισπράξει πάντως. Έχω ακούσει να με χαρακτηρίζουν και «αποτυχημένη», γενικώς και αορίστως. Μου έχουν στείλει μήνυμα που έλεγε «είπατε ότι θα βρέξει, δεν έβρεξε και εγώ σταμάτησα τη δουλειά μου». Και απάντησα «Σας ζητώ συγγνώμη, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, έπεσα έξω».

Αυτά που με αγανακτούν είναι το ψέμα, η αδικία και η αχαριστία. Μου δίνουν στα νεύρα, έξαλλη με κάνουν. Αν τα δω μπροστά μου, θα εκφράσω κατευθείαν αυτό που σκέφτομαι. Δεν κρατάω τίποτα μέσα μου.

Και με τον χρόνο καλά τα έχω. Ξεχνάω ότι περνάει. Όταν κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη λέω «Φτου σου μάνα μου!» (γέλια). Προφανώς φροντίζω την εμφάνισή μου, στην τηλεόραση βγαίνω. Περιποιούμαι το πρόσωπό μου, κάνω την γυμναστική μου και θα κάνω και τις θεραπείες μου μια φορά τον μήνα. Με φροντίζουν και με προσέχουν πολύ και στο κανάλι και με τα φώτα θέλουν να με κολακεύουν.

Αν είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο που ξεκινούσε τώρα τη ζωή του θα τον συμβούλευα να την πιάσει από τα κέρατα και να την φέρει στα μέτρα του. Να μην λέει ψέματα, να έχει ανοιχτό το μυαλό του και τα μάτια του και να πιάνει τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται. Να μην δείχνει αγνωμοσύνη και να μην κάθεται. Η ζωή είναι μικρή.

Σταθμός στην προσωπική μου ζωή, ήταν ο θάνατος της μητέρας μου. Όταν μεγαλώνεις χωρίς πατέρα και έχεις μια μητέρα-μάνα και πατέρα μαζί και την χάνεις, χρειάζεται προσπάθεια για να το διαχειριστείς. Ήθελα λίγο περισσότερο χρόνο και δύναμη για να το ξεπεράσω.

Η σχέση μου με τον θάνατο είναι πολύ καλή, ενώ, με τα θέματα υγείας έχω πρόβλημα. Aν μου πεις ότι θα αρρωστήσω βαριά από κάποια ασθένεια που δεν ξέρει κανείς πώς θα καταλήξει, προτιμώ να πεθάνω. Εχω ζήσει την ζωή μου καλά, δεν έχω θέμα. Προφανώς και θέλω να δω και τον εγγονό μου να μεγαλώνει κι άλλο  -αλλά και να μην τον δω, δεν πειράζει.