Γκλόρια Στάινεμ: Η πιο διάσημη εκπρόσωπος του φεμινισμού ήταν κάτι παραπάνω από ένα style icon
Δεν ξέρω εάν είναι το παγκόσμιο, πλέον, κίνημα του #metoo και ο καταιγισμός αποκαλύψεων γύρω από τη γυναικεία κακοποίηση, που έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, ή ο αγώνας που γίνεται αυτή την στιγμή παγκοσμίως για την επίτευξη μιας πραγματικής ισοτιμίας με το ανδρικό φύλο και τον έλεγχο της πατριαρχίας, αλλά η ζωή και το έργο της Γκλόρια Στάινεμ είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Μέσα στο 2020 είδαμε την αυτοβιογραφική ταινία «The Glorias», που μας αφηγείται την πολυτάραχη ζωή της Steinem, αλλά και την σειρά «Ms. America», μέσα στην οποία περιγράφεται ο αγώνας για να περάσει η περίφημη τροπολογία υπέρ της ισότητας των γυναικών, τροπολογία που ακόμη και σήμερα δεν έχει κατοχυρωθεί σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ. Μια ζωή συναρπαστική, γεμάτη πάθος και αγώνες υπέρ των γυναικών.
Εκτός, όμως, από το αυταπόδεικτο έργο της Στάινεμ, τα media αλλά και η κοινή γνώμη στο σύνολό της ασχολήθηκαν και με το εξαιρετικό της γούστο, αφού το «Gloria style» ενέπνευσε και επηρέασε χιλιάδες γυναίκες. Το στιλ της ήταν ιδιαίτερα τολμηρό, ακολουθώντας την 70s αισθητική της εποχής, δίνοντας όμως την προσωπική της σφραγίδα, που το έκανε αξεπέραστο. «Μπότες, ένα παντελόνι, ένα πουλόβερ ή ένα t-shirt. Μια ζώνη Concho. Κάτι που να είναι Αμερικάνικο ή Ινδιάνικο, ή κάτι που να θυμίζει το παρελθόν, πριν ακόμα εμφανιστεί η πατριαρχία» έτσι είχε ορίσει η ίδια κάποτε το power suit της.
Τα πληθωρικά μαλλιά της με τις ξανθιές ανταύγειες στις μπροστινές τούφες, τα μακριά της νύχια και φυσικά τα μεγάλα aviator γυαλιά της ήταν τα signature στοιχεία που άφησαν εποχή.
Παντελόνια καμπάνες φορεμένα με retro tops της εποχής και ζώνες που σταματούσαν στο ύψος των γοφών, mini φορέματα και γόβες με χαμηλό τακούνι, halter neck κοψίματα και τουαλέτες σε έντονα χρώματα, αλλά και total black σύνολα συνέθεταν ένα πάντα κομψό και stylish αποτέλεσμα, με τα κοσμήματα, όπως τα μακριά σκουλαρίκια και τα περίτεχνα δαχτυλίδια να ολοκληρώνουν ένα ήδη εντυπωσιακό outfit.
Παρά το γεγονός ότι κατά τη δεκαετία του '70, η Γκλόρια Στάινεμ δέχθηκε έντονη κριτική από εκείνους που ένιωθαν πως η λαμπερή persona της έρχεται σε αντίθεση με τις ιδέες του φεμινισμού που πρεσβεύει, εκείνη δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μόδα. «Η μόδα στο παρελθόν σήμαινε τη συμμόρφωση και την απώλεια της ατομικότητάς μας. Σήμερα μόδα σημαίνει να είσαι μοναδικός και να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου» είχε δηλώσει κάποτε. Αυτό που εξόργιζε τους επικριτές της ήταν πως το γυναικείο φεμινιστικό κίνημα βρήκε τον ηγέτη του στο πρόσωπο μιας όμορφης, νέας, δυναμικής και ταλαντούχας γυναίκας, που θεωρήθηκε μάλιστα και sex symbol, και παρόλα αυτά έγινε εκδότης του δικού της γυναικείου περιοδικού με τον τίτλο «Ms».
Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που παρουσίαζαν οι συντηρητικοί ως εικόνα μιας φεμινίστριας, δηλαδή μια γυναίκα απεριποίητη και «πικραμένη» από τον ανδρικό πληθυσμό, μια ιδεολόγο που δεν αγγίζει τα όρια της καθημερινότητας και παλεύει για τα νέα της πιστεύω, επειδή απέτυχε στον ανδροκρατούμενο κόσμο και δεν λατρεύτηκε από τους «θαυμαστές» της.
Η ίδια ενσάρκωσε τον ρόλο της σύγχρονης χειραφετημένης γυναίκας που ακολουθεί τις ιδέες του φεμινισμού εκ πεποιθήσεως και από επιλογή, γιατί θέλει και μπορεί να τα έχει όλα. Ξεκινώντας ως αρθρογράφος στα πιο διάσημα περιοδικά της Αμερικής έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό το 1963 για το ρεπορτάζ που έκανε στο περιοδικό Show, όταν εργάσθηκε μυστικά ως Κουνελάκι του Playboy, με σκοπό να ξεσκεπάσει τις συνθήκες εργασίας αλλά και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις που αντιμετώπιζαν τα κορίτσια που εργάζονταν εκεί. Η εικόνα της ντυμένη με τη στολή του Playboy θα την ακολουθήσει για χρόνια, μιας και η ομορφιά αλλά και το sexiness αποτέλεσε στοιχείο χλευασμού από τους «αντιπάλους» της.
Η Γκλόρια Στάινεμ είναι η απόδειξη πως το στιλ και η αγάπη για τη μόδα μπορούν να πλαισιώσουν, να αναδείξουν, ακόμη και να ενδυναμώσουν, μια γυναίκα σύμβολο, μια γυναίκα που δεν φοβάται την ομορφιά της και δεν την θεωρεί εχθρό της, που δεν έπεσε στην παγίδα πως πρέπει να αποδείξει ότι είναι και κάτι πέρα από όμορφη, και έγινε εκφραστής του φεμινιστικού κινήματος στην ουσία του, παλεύοντας μέχρι και σήμερα, στα 87 της χρόνια, για να καταστήσει σαφές πως η γυναίκα δεν είναι το αδύναμο φύλο.
