Ο Δημήτρης Λιόσης μάζεψε τα πεταμένα γάντια της πανδημίας και έφτιαξε τον λαγό Covid 19
Η πανδημία του Covid-19 που έμελλε να δείξει πόσο ευάλωτοι είμαστε μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο κακό (εντάξει ίσως όχι όλοι, κάποιοι κοινωνούν και δεν τους πιάνει), δημιούργησε την ανάγκη μιας κάποιας στολής που θα μας προφυλάξει από τους ασυμπτωματικούς, τους φορείς ή έστω τα ύποπτα κρούσματα.
Εκτός από τη μάσκα που θεωρείται βασικό αξεσουάρ και συνήθως φοριέται με όλους τους λάθος τρόπους, μπήκαν στη ζωή μας και τα γάντια νιτριλίου ή αλλιώς τα γάντια μιας χρήσης που φτιάχνονται από ένα είδος πλαστικού. Αφού χρησιμοποιηθούν, καταλήγουν -στην καλύτερη περίπτωση- μέσα σε κάδους ή ακριβώς έξω από αυτούς -καθώς ως γνωστόν την χαμένη βολή ούτε ο Τζόρνταν δεν την μαζεύει. Οι περισσότεροι σιχτιρίζουμε όταν τα βλέπουμε πεταμένα, λίγοι όμως θα πέσουν στα γόνατα να τα μαζέψουν. Η κουλτούρα του στριψίματος του κεφαλιού από την άλλη πλευρά, που καλλιεργείται συστηματικά από τα 80s, δεν έχει καταφέρει να αναστραφεί για να μπορέσουμε να δούμε την άβολη αλήθεια κατάματα. Μέχρι να γίνει αυτό, όσοι δεν θέλουμε άλλο πλαστικό στις θάλασσες και τις ζωές μας θα αναζητάμε τις ιστορίες και τους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεκλειδώσουν τον επίμονο αυχένα.
Πρωταγωνιστής στην ιστορία του Δημήτρη Λιόση, ενός από τους σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες, είναι ένας λαγός, γνήσιο παιδί της πανδημίας, με ανοσία της αγέλης. Ο Covid 19-2020. Τον ανακάλυψα στα Social Media, όταν σκρολάροντας ανάμεσα σε -άλλοτε σεξιστικά, άλλοτε απλώς βαρετά- σποτάκια με οδηγίες αυτοπροστασίας, πετάχτηκε, όπως θα έκανε κάθε λαγός που σέβεται τη φύση του και τα μακριά του πόδια, μπροστά μου.
«Ο λαγός είναι ο Covid 19-2020 και είναι φτιαγμένος από γάντια μιας χρήσης που πετάει ο κόσμος στο δρόμο. Έχει καλό χαρακτήρα είναι λίγο ντροπαλός αλλά πολύ χαρούμενος, πολύχρωμος και ευγενικός» μου εξηγεί ο Δημήτρης Λιόσης ο οποίος κυριολεκτικά έφριττε κάθε φορά που έβλεπε πεταμένα γάντια στο δρόμο «Αντί να στεναχωριέμαι, θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι. Στην αρχή τα μάζευα με ένα ξύλο και τα πετούσα στον πλησιέστερο κάδο. Μετά αποφάσισα να κρατήσω μερικά να τα απολυμάνω προσεκτικά και να δημιουργήσω κάτι».
«Η ύπαρξη του λαγού οφείλεται στην απερισκεψία, την αδιαφορία και το φόβο του κόσμου που σκέφτεται με τη λογική "εγώ να μη κολλήσω και ας πεθάνουν οι υπόλοιποι!"» μου λέει ο Δημήτρης Λιόσης ο οποίος έχει σπουδάσει ζωγραφική και καλές τέχνες στο The City & Guilds of London και στο Middlesex University.
Γιατί λαγός και όχι χελώνα; τον ρωτάω σκεπτόμενη τον μύθο του Αισώπου όπου ο λαγός υποτίμησε την χελώνα, προσφέροντάς της στο πιάτο μια νίκη σε αγώνα δρόμου -όπου η δεύτερη δεν είχε καμία ελπίδα. «Γιατί είναι γρήγορος, τρέχει, χοροπηδάει και πολλαπλασιάζεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς» μου απαντά. «Σκεφτόμουν την εναλλακτική: μια σκάλα η ένα σφυρί, αλλά ήταν δύσκολη η κατασκευή τους (γέλια). Γενικά μου αρέσει να φτιάχνω χαριτωμένα πράγματα που να είναι κατανοητά σε όλο τον κόσμο και να μη χρειάζεται και τρομερή φιλοσοφία για τη κατανόηση τους. Ο λαγός έχει αυτή την απλότητα, είναι όμορφος, περήφανος και ζει και στην άγρια φύση» καταλήγει ο Δημήτρης Λιόσης.
Ο λαγός Covid 19-2020, δεν είναι το πρώτο έργο του καλλιτέχνη από ανακυκλώσιμα «Έκανα μια έρευνα στην αρχή για τα σκουπίδια, την ανακύκλωση και τα πλαστικά στην Ελλάδα, έφριξα και από πέρσι άρχισα τη δημιουργία κάποιων γλυπτών που θα τα παρουσιάσω σε μια έκθεση γλυπτικής εξωτερικού χώρου στη Μεγάλη Βρετανία με σκοπό να επικοινωνήσω το πρόβλημα. Στο μεταξύ έχω καθαρίσει περίπου 30 παράλιες σε όλη την Ελλάδα!» μου εξηγεί έχοντας ψηλώσει λίγο παραπάνω -από τη στιγμή που ξεκίνησε η συνέντευξη- στα μάτια μου.
Αν μάζευες όλο το πλαστικό από την Ελλάδα τι θα έφτιαχνες άραγε; τον ρωτάω «Τεράστιους άβολους δονητές για να κάθονται αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τις παράνομες χωματερές στην Ελλάδα, οι ιδιόκτητες των εταιρειών ανακύκλωσης που απλά παίρνουν επιχορηγήσεις και δεν ανακυκλώνουν, οι ιδιόκτητες των εταιρειών που παράγουν ή εισάγουν πλαστικά και δεν ανακυκλώνουν όπως ορίζει ο ευρωπαϊκός νόμος και οι απλοί πολίτες που τα τα πετάνε στο δρόμο και στις θάλασσες!» μου απαντά.
Λίγο πριν τον αποχαιρετήσω και έχοντας την εικόνα του Installation από άβολους δονητές (για κάθε υπεύθυνο) στο μυαλό μου, του ζητάω να μου πει και δύο λόγια για την κατάσταση στην Τέχνη σήμερα. Πώς βγήκες από όλο αυτό που βιώσαμε τους περασμένους μήνες; «Η απομόνωση για εμένα ήταν μια πολύ δημιουργική περίοδος με μεγάλη εξέλιξη του εαυτού μου πνευματικά, σωματικά και δημιουργικά. Και νομίζω αυτό ισχύει με αρκετούς καλλιτέχνες που έχω μιλήσει και παρακολουθήσει αυτή τη περίοδο. Το πως είναι η κατάσταση τη τέχνης θα φανεί σε 3-4 μήνες πιστεύω».
Σύλληψη και κατασκευή του εργου: Δημήτρης Λιόσης
Αrt-direction: Harrison Alexander Lambert
Φωτογραφίες: Παρή Σοφιανού
Ακολουθήστε τον Δημήτρη Λιόση στο Instagram: art_dimitrisliossis