Ξένια Καλογεροπούλου: «Ήταν οδυνηρή η ιστορία με τις τέσσερις αποβολές που είχα»
Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι μία από τις πιο γλυκές φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Η ηθοποιός εμφανίστηκε στο θέατρο για πρώτη φορά το 1956 στη Γαλλία, ενώ συνέχισε το 1957 σε παραστάσεις στην Αγγλία. Στην Αθήνα, η πρώτη της θεατρική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1958 με το θίασο του Μίμη Φωτόπουλου στο έργο «Ο 6ος Αμερικάνικος Στόλος».
Η Ξένια Καλογεροπούλου, η οποία είναι σήμερα 87 ετών, μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Ελένη» και έκανε μια αναδρομή στη ζωή της, την οδυνηρή εμπειρία με τις 4 αποβολές που βίωσε, ενώ αποκάλυψε μια άγνωστη ιστορία πίσω από το χορό της σε σκηνή της ταινίας «Αγάπη μου Παλιόγρια».
«Έχω περάσει και χαρές και πόνους, όπως όλος ο κόσμος. Είχα μια ζωή πολύ γεμάτη και ενδιαφέρουσα.
Στα γενέθλιά μου, όταν έκλεινα τα 12, μου είπε η μαμά μου ότι “ο μπαμπάς σου δεν θα μας θέλει”. Ο μπαμπάς είχε ερωτευτεί άλλη γυναίκα και δεν ενδιαφερόταν πια για τη μαμά μου και για μένα. Γκρεμίστηκε όλος μου ο κόσμος», είπε αρχικά η Ξένια Καλογεροπούλου.
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου στο αν πιστεύει πως η σχέση της με τον Γιάννη Φέρτη θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά αν ερχόταν το παιδί που είχαν ποθήσει, η ίδια απάντησε: «Δεν νομίζω, όχι. Ήταν κάτι οδυνηρό αλλά συνέβη, δηλαδή έχασα και ένα παιδί μετά τον Γιάννη, με τον Κωστή. Αυτή ήταν η μοίρα μου, να μην κάνω παιδάκι. Μπορεί να ήταν και σωστό, μπορεί να ήταν και καλύτερο, πού να ξέρουμε. Ήταν οδυνηρή ιστορία οι 4 αποβολές που είχα, όποια γυναίκα έχει ζήσει κάτι παρόμοιο, ξέρει. »
Μάλιστα η Ξένια Καλογεροπούλου αποκάλυψε πως σε μια σκηνή στο «Αγάπη μου Παλιόγρια», στην οποία χόρευε και τραγουδούσε, ότι εκείνη την περίοδο ήταν σωματικά πληγωμένη από μια αποβολή.
«Ήμουν ακόμη πληγωμένη και σωματικά από αυτές τις περιπέτειες και πήγα άρρωστη ακόμη στο γύρισμα αν και καλό μου έκανε να δουλεύω».
Μεταξύ άλλων, η Ξένια Καλογεροπούλου αναφέρθηκε και στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την όρασή της.
«Το πρόβλημα της όρασης μου με έχει καθηλώσει εδώ και 4 χρόνια. Τις ώρες που δεν παίζω είναι δύσκολο να τις αξιοποιήσω, βέβαια ακούω βιβλία. Έχω πάρα πολλές ώρες που αναγκαστικά είμαι μέσα στο σκοτάδι μου και σκέφτομαι και θυμάμαι. Μπορεί να θυμάμαι και να χαίρομαι, μπορεί να θυμάμαι και να στεναχωριέμαι».
