Roy Halston: Η πολυτάραχη ζωή του «θεού» της αμερικανικής μόδας και πιο μυστηριώδους σχεδιαστή

Μία από τις πιο μυστηριώδης φιγούρες που σημάδεψε τον κόσμο της μόδας ήταν αναμφισβήτητα ο σχεδιαστής Roy Halston Frowick, ευρύτερα γνωστός ως Halston.

Ο ίδιος ντυνόταν πάντα στα μαύρα και φορούσε γυαλιά ηλίου τα οποία έκρυβαν τα διαπεραστικά καταπράσινα μάτια του. Ήταν μία από τις πιο δημοφιλείς μορφές στη νυχτερινή ζωή της Νέας Υόρκης μέχρι το 1990 όπου τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς άφησε την τελευταία του πνοή από AIDS.

O Halston περνούσε τα βράδια του στο θρυλικό Studio 54, εξαρτημένος από την κοκαΐνη και το αλκοόλ. Ο ίδιος δεν αγαπούσε τίποτα περισσότερο από το να κάνει πάρτι και εκπλήξεις στους διάσημους φίλους του.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Halston είχε φτάσει να θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της διεθνούς μόδας. Μάλιστα την εταιρία του εξαγόρασε ο όμιλος Norton Simon Inc για 12 εκατομμύρια δολάρια.

Έκανε παρέα με τον Andy Warhol, αλλά και με τις Elizabeth Taylor, Margaux Hemingway, Pat Cleveland, Anjelica Huston, Bianca Jagger και Liza Minnelli.

Για τον εορτασμό των 46ων γενεθλίων της Elizabeth Taylor, παρήγγειλε μια τούρτα - διακοσμημένη με μια φωτογραφία της με ένα από τα πιο αποκαλυπτικά του φορέματα - και τη σέρβιρε στους καλεσμένους μαζί με 46 μέλη του κορυφαίου χορευτικού συγκροτήματος Radio City Rockettes.

Σε ένα άλλο βράδυ, κανόνισε η Bianca Jagger, μια από τις πιο αφοσιωμένες θαυμάστριές του, να γιορτάσει τα 32α γενέθλιά της πάνω σε ένα άσπρο άλογο το οποίο καβαλούσε ένας γυμνός άνδρας.

Η σειρά στο Netflix

Η πολυτάραχη ζωή του μάλιστα έγινε και σειρά στο Netflix με πρωταγωνιστή τον
Σκωτσέζο ηθοποιό Ewan McGregor. Η σειρά προβάλει την προσωπική ζωή του σχεδιαστή από την οποία δε λείπει η χρήση ουσιών, το άφθονο σεξ με άντρες επί πληρωμή και τα ατελείωτα πάρτι. Ωστόσο η οικογένεια του σχεδιαστή καταδίκασε τη σειρά ως «ανακριβή».

Η επιτυχημένη σειρά των πέντε επεισοδίων δείχνει τον Halston στο απόγειο της καριέρας του, στο θρυλικό Studio 54, στο εντυπωσιακό του σπίτι στο Μανχάταν όπου πραγματοποιούσε δείπνα με άφθονη σαμπάνια, χαβιάρι κοκαΐνη και σεξ.

Ο ίδιος ήταν ιδιοφυΐα στο μάρκετινγκ και την αυτοπροβολή, γι' αυτό πάντα είχε γύρω του τις «Halstonettes» μια ομάδα μοντέλων που τον συνόδευαν όπου κι αν πήγαινε. Όλοι μαζί ξεχύνονταν από τη λίμουζίνα του ντυμένες με τις αποκαλυπτικές δημιουργίες του και ύστερα μετέβαιναν στα πιο in club της Νέας Υόρκης.

«Οι όμορφοι άνθρωποι τραβούν την προσοχή», ήταν μία από τις πιο συχνές φράσεις που έλεγε. Μάλιστα λέγεται ότι ήταν τόσο αλαζονική προσωπικότητα που μέχρι και ο Άντι Γουόρχολ εκφοβίστηκε. Παρόλο που υπήρξε από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον κόσμο της μόδας ο χαρακτήρας του ήταν αυτός που όπως αποδείχθηκε «έπνιξε» τα επιτεύγματά του.

Γεννημένος στο Ντε Μόιν της Αϊόβα και μεγαλωμένος στην Ιντιάνα, ο Χάλστον είχε έναν πατέρα λογιστή ο οποίος ήταν εθισμένος στο αλκοόλ. Ωστόσο ο ιδιος ήξερε από μικρός ποιον δρόμο θα ακολουθήσει καθώς από επτά ετών έφτιαχνε ήδη καπέλα μόνος του, στην ραπτομηχανή της γιαγιάς του.

Το 1952, μετακόμισε στο Σικάγο και παρακολούθησε μαθήματα τέχνης. Μέχρι το 1953, είχε ανοίξει τη δική του επιχείρηση καπέλων, με πελάτες όπως οι ηθοποιοί Kim Novak, Gloria Swanson και Deborah Kerr. Στη συνέχεια, το 1957, μετακόμισε στο Big Apple, σχεδιάζοντας για το διάσημο κατάστημα Bergdorf Goodman.

Το καπέλο της Τζάκι Κένεντι

Ο ίδιος τέσσερα χρόνια αργότερα δημιούργησε το iconic καπέλο που φορούσε η Τζάκι Κένεντι στα εγκαίνια του JFK το 1961. Ήταν μια στιγμιαία αίσθηση της μόδας - αν και ο Halston αργότερα παραδέχτηκε ότι το σχέδιο ήταν κάτι σαν...ατύχημα. Στην πραγματικότητα ξεκίνησε ως καπέλο με θόλο, μόνο που η Κένεντι το... χάλασε καθώς το άγγιξε με αποτέλεσμα να το στρέψει προς τα μέσα.

Η άνοδος

Το 1968, ο Χάλστον άνοιξε τον δικό του οίκο ραπτικής μόδας στην αριστοκρατική λεωφόρο Madison της Νέας Υόρκης και σύντομα οι πιο πλούσιες και λαμπερές γυναίκες της Αμερικής ξεκίνησαν να τον επισκέπτονται.

Λέγεται ότι ο ίδιος υιοθέτησε ένα απόμακρο στιλ επειδή πίστευε ότι έτσι έπρεπε να συμπεριφέρονται οι σχεδιαστές μόδας ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένα «γλυκό και καλό παιδί».

Ο ίδιος ήξερε πως να γοητεύει τις πελάτισσες του με τον τρόπο που τους μιλούσε αλλά και με ένα κόλπο που είχε σκεφτεί σχετικά με τα ενδύματα. Στις δημιουργίες του έβαζε πάντα δύο νούμερα μικρότερα ενώ στην πραγματικότητα ήταν δύο νούμερο μεγαλύτερα, έτσι όλες οι γυναίκες έφευγαν κατενθουσιασμένες που χωρούσαν στο νούμερο ''8'' ενώ στην πραγματικότητα ήταν το νούμερο ''12''. Ο ίδιος έκανε τις πελάτισσες του να νιώθουν κολλητές του αφού μπορούσε να κάθεται για ώρες στο μαγαζί του μαζί τους ακούγοντας τζαζ, πίνοντας ποτά και δοκιμάζοντας ρούχα «για πλάκα».

Αυτές οι φίλες τους ήταν σύζυγοι ορισμένων Αμερικανών πολυεκατομμυριούχων —των Fords, των Astors και των Mellons— αλλά και αστέρες του κινηματογράφου όπως η Raquel Welch, η Lauren Bacall, η Catherine Deneuve και ο Ali MacGraw. «Ζούσε στα άκρα», σχολίασε ο βιογράφος του καθώς κέρδιζε πολλά εκατομμύρια δολάρια και τα ξόδευε εξίσου εύκολα. Κάποτε μάλιστα, την δεκαετία του '60 συνελήφθη γιατί έκανε σεξ στο Central Park.

Του άρεσε να ξοδεύει χιλιάδες λίρες σε λουλούδια, κάποτε ξόδεψε 110.000 λίρες τον χρόνο για ορχιδέες. Του άρεσε επίσης να διοργανώνει ξέφρενα πάρτι για τις Halstonettes του, για μέλη του κινήματος «Factory» του Andy Warhol και για τους άντρες με τους οποίους έκανε σεξ επί πληρωμή. Στο κομψό, ολόγκριζο σπίτι του στην East 63rd Street η κοκαΐνη φυλάσσονταν σε τεράστιες ποσότητες μέσα στο χρηματοκιβώτιό του, το κλειδί του οποίου κρατούσε ο σύντροφός του από τη Βενεζουέλα, Hugo.

Από την πολυτελή κατοικία του έχουν περάσει ο Μικ Τζάγκερ, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ο Κάρι Γκραντ και ο Σαλβαδόρ Νταλί. Ο ίδιος άφηνε σε διάφορα σημεία του σπιτιού του διακριτικά φακελάκια με κοκαΐνη. Στο σπίτι του κυριαρχούσαν το σεξ και τα ναρκωτικά. Ωστόσο υπήρξαν ανησυχητικοί ισχυρισμοί από καλεσμένους οι οποίοι υποστήριξαν ότι ενθαρρύνονταν ανήλικα κορίτσια από τοπικά ιδιωτικά σχολεία να έρχονται στα πάρτι. «Ήταν σαν τη Ρώμη πριν από την πτώση», ανέφερε ένας καλεσμένος στη daily mail.

Η προσωπική του ζωή και η πτώση

Μετά από μια σχέση με τον Edward Austin, έναν νεαρό που γνώρισε σε ένα μπαρ και τον οποίο συναντούσε στο σπίτι του μια φορά την εβδομάδα επί έξι χρόνια, άρχισε να κοιμάται με διάφορους τους οποίους καλούσε στο διαμέρισμά του. Μια τέτοια βραδιά, γνώρισε έναν άντρα με το ψευδώνυμο Victor Hugo μέσα από μια τηλεφωνική υπηρεσία ενοικίασης συντρόφων. O Hugo ήταν 24 ετών, με καταγωγή από τη Βενεζουέλα, όμορφος, συναρπαστικός και επικίνδυνος. Εξαιτίας του, ο Halston έζησε τα επόμενα χρόνια στο όριο της νομιμότητας, της ευπρέπειας και της λογικής. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του εκτιμούν ότι τον αγάπησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, ακόμα και από τον εαυτό του.

Πολύ γρήγορα ο Hugo μετακόμισε στο σπίτι του, μπήκε στη μισθοδοσία της εταιρείας του και είχε λόγο για ό,τι συνέβαινε εκεί. Μαζί του ο σχεδιαστής άρχισε να εθίζεται στην κοκαΐνη, την οποία συνδύαζε με δύο πακέτα τσιγάρα την ημέρα, πολύ ουίσκι και, ατελείωτα ξενύχτια.

Το καλοκαίρι του 1983, η Norman Simon πουλήθηκε στον όμιλο καταναλωτικών ειδών Esmark Inc. Ξαφνικά, προς μεγάλη απογοήτευση του Halston, η Halston Enterprises υποβιβάστηκε ως θυγατρική της International Play-tex, μιας εταιρείας που κατασκεύαζε ζώνες και εσώρουχα. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, η ιδιοκτησία της μητρικής εταιρείας άλλαξε ξανά χέρια. Ο Halston απαξιώθηκε ακόμη περισσότερο από τους νέους ιδιοκτήτες, που προσπάθησαν να συγκρατήσουν τις δαπάνες μειώνοντας το διαθέσιμο μπάτζετ. Τελικά, το καλοκαίρι του 1984, ο σχεδιαστής αποχώρησε από το πολυτελές ατελιέ του και σταμάτησε να εργάζεται, ενώ τον επόμενο Οκτώβριο απομακρύνθηκε από τη θέση του ως προέδρου της εταιρείας που είχε δημιουργήσει με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο ίδιος φαινόταν σαν να είχε παραιτηθεί από την ζωή. Πέθανε στον ύπνο του
από επιπλοκές από καρκίνο του πνεύμονα που σχετίζεται με το AIDS, στις 26 Μαρτίου 1990, σε ηλικία 57 ετών. Πέρασε τις τελευταίες μέρες του στο κρεβάτι του δωματίου 670 του Pacific Presbyterian Medical Center στο Σαν Φρανσίσκο, μιάμιση ώρα μακριά από τα σπίτια του αδελφού και της αδερφής του, που τον επισκέπτονταν τακτικά.

Λίγα χρόνια πριν πεθάνει, το 1987 ο Halston ρωτήθηκε για ποιο λόγο δεν διοργανώνει πλέον πάρτι: «Πραγματικά δεν υπάρχουν πολλά για να γιορτάσουμε», απάντησε ο ίδιος γνωρίζοντας ίσως πως φτάνει το τέλος του. Η μόδα είναι εφήμερη και ο Χάλστον έμαθε με τον δύσκολο τρόπο ότι εφήμεροι μπορεί να είναι και οι σχεδιαστές μόδας.