Ελλη Στάη, Αννα Νταλάρα, Θέμις Μπαζάκα: Τρεις κομψές κυρίες στην Επίδαυρο, χαλαρές και σχεδόν χωρίς μακιγιάζ
Πλήθος κόσμου βρέθηκε στην Επίδαυρο για να παρακολουθήσει την παράσταση «Ιππόλυτος» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Ανάμεσα στους θεατές του που την απόλαυσαν από κοντά ήταν και εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού κόσμου και των media με τις κυρίες να κλέβουν τις εντυπώσεις με την εμφάνισή τους. Μεταξύ αυτών η Ελλη Στάη, η Αννα Νταλάρα και η Θέμις Μπαζάκα.
Κομψές και άνετες οι τρεις κυρίες επέλεξαν χαλαρό ντύσιμο και πολύ απαλό μακιγιάζ, όπως αρμόζει για τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού. Η Ελλη Στάη και η Θέμις Μπαζάκα επέλεξαν για την εμφάνισή τους ένα outfit στις αποχρώσεις του μαύρου, ενώ η Αννα Νταλάρα προτίμησε παντελόνι κι ένα ιδιαίτερο τοπ σε κίτρινο χρώμα.
Ο Ιππόλυτος, νόθος γιος του Θησέα και πιστός οπαδός της Άρτεμης, έχει εμμονή με την αγνότητα, απαξιώνει τον έρωτα, υβρίζει το γυναικείο φύλο. Η θεά του έρωτα, Αφροδίτη, θέλοντας να τον εκδικηθεί που δεν τη σέβεται, οργανώνει ένα σχέδιο εξόντωσής του, εμπνέοντας σφοδρό έρωτα για εκείνον στη μητριά του Φαίδρα. Η παράσταση εστιάζει στη μορφή της Αφροδίτης που στήνει ένα παιχνίδι εκδίκησης και παρακολουθεί με ηδονοβλεπτική ματιά πώς το ανθρώπινο είδος γίνεται άθυρμα των επιθυμιών της. Το μάτι της γίνεται μάτι μας και τα πρόσωπα απογυμνώνονται. Τα γυμνά σώματα μεταφέρουν την έκρηξη, τον πόθο, τη λαγνεία αλλά και την αγνότητα του γένους των ανθρώπων.
Όπως αναφέρει το εισαγωγικό σημείωμα του Εθνικού Θεάτρου, το σκηνικό της παράστασης, ένα βαλτώδες δυστοπικό τοπίο με αγρωστώδη φυτά και νερό, αντανακλά την ερημιά της ανθρώπινης ύπαρξης. Στην παράσταση η Αφροδίτη κρατώντας μία κάμερα, και μέσα σε υποβλητική μουσική, κινηματογραφεί και αναμεταδίδει ζωντανά σε μονοπλάνο όλη τη δράση, παρουσιάζοντας χωρίς μοντάζ στο κοινό πτυχές και λεπτομέρειές της. Ο θίασος κινείται σε όλη την έκταση του αρχαίου Θεάτρου, μέσα, γύρω και πίσω από την ορχήστρα, ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, ιχνηλατώντας τη μετ’ εμποδίων διαδρομή ανάμεσα στην αγνότητα και τη λαγνεία, ανάμεσα στην άγνοια και τη γνώση, ανάμεσα στην ίδια την πτώση του ανθρώπου και την εξιλέωσή του.
Ο Ιππόλυτος παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο το 1937 σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη, με Ιππόλυτο τον Αλέξη Μινωτή και Φαίδρα την Κατίνα Παξινού. To 1953, ανέβηκε ξανά από το Εθνικό Θέατρο στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και πάλι σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, και το επόμενο καλοκαίρι στην Επίδαυρο, με Ιππόλυτο τον Αλέκο Αλεξανδράκη και Φαίδρα την Έλσα Βεργή, εγκαινιάζοντας άτυπα τον θεσμό των Επιδαυρίων που την επόμενη χρονιά (1955) καθιερώθηκε επίσημα με την ίδια παράσταση.