Ελεονώρα Μελέτη: «Οι γυναίκες είμαστε πρωταγωνίστριες στις κοινωνικές ανισότητες»

Η Ελεονώρα Μελέτη, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, γράφει βιβλία και τώρα υποψήφια για την Ευρωβουλή με την Νέα Δημοκρατία, είναι μια γυναίκα δυναμική, με άποψη, με ευαισθησίες.

Με αυτά τα στοιχεία κάνει τον αγώνα της, θέλοντας, αν εκλεγεί, να μπορέσει να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για την γυναίκα, κόντρα στα στερεότυπα. Είναι παντρεμένη με τον Θοδωρή Μαροσούλη και μητέρα της εξάχρονης Αλεξάνδρας.

«Αυτό που μ΄αρέσει μέσα απ΄τις ευκαιρίες που μου δίνονται είναι ν΄ανακαλύπτω τους ανθρώπους. Να επιβεβαιώνω ή να καταρρίπτω πεποιθήσεις που έχω για τους ανθρώπους, για τον τρόπο που σκέφτονται, που συμπεριφέρονται, που λειτουργούν. Αυτό που ζω τους τελευταίους δύο μήνες εκεί με οδήγησε, πάλι. Μου΄δωσε την ευκαιρία να βάλω στο μικροσκόπιο τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Και για ακόμα μια φορά είδα ότι υπάρχουν οι καλοί,οι δοτικοί, οι άνθρωποι που στηρίζουν, που εμπνέουν και υπάρχουν και οιάνθρωποι οι τοξικοί, οι άνθρωποι που έχουν δεύτερες σκέψεις, που είναι σφετεριστές, σεξιστές, ρατσιστές. Κάθε ευκαιρία που μας δίνεται είναι μια αφορμή να δούμε ξανά τα πράγματα μέσα από ένα νέο πρίσμα για να καταλήξουμε στο εάν τελικά αυτό που εμείς έχουμε αποφασίσει ότι θέλουμε να πιστεύουμε, ισχύει ή όχι.

»Το ονοματεπώνυμό μου πολλοί το εργαλειοποίησαν, το έβαλαν στο αφήγημά τους για ν΄αποδυναμώσουν την υποψηφιότητά μου. Δεν μ΄απασχολεί, όμως. Εγώ δεν μπορώ να μπω στο μυαλό, στη σκέψη, στην ψυχή των άλλων. Μπορώ να κοιτάω μόνο τον εαυτό μου. Εγώ σέβομαι όλους τους συνυποψήφιους. Σέβομαι πρωτίστως τη δική μου την υποψηφιότητα, την έχω προχωρήσει μέχρι σήμερα και την έχω φέρει εδώ μόνο με θεμιτά μέσα. Αντιθέτως εγώ έχω εισπράξει και αθέμιτα.

»Οι γυναίκες είμαστε πρωταγωνίστριες στις κοινωνικές ανισότητες. Ούτως ή άλλως, απ΄την πολύ μικρή επαφή που έχω μέχρι τώρα, δεν περίμενα να μην είναι έτσι στην πολιτική. Αλλά εμένα αυτό δεν με πτοεί. Οταν έρχομαι αντιμέτωπη με σεξιστικές συμπεριφορές, εμπνέομαι, πεισμώνω. Δεν θυμώνω, επιβεβαιώνομαι, και θέλω να συνεχίσω ακόμα περισσότερο μπροστά. Ούτως ή άλλως αυτό είναι ένα απ΄τα θέματα με το οποίο θα΄θελα να καταπιαστώ, αν καταφέρω και μπω στην Ευρωβουλή. Είμαι εδώ για να τις καταπολεμώ, όχι για να με τρομάζουν και να το βάζω στα πόδια.

»Δεν είναι όλες οι κοινωνίες το ίδιο έτοιμες ν΄ακούσουν ένα αφήγημα. Το ότι δεν είναι έτοιμες δεν σημαίνει ότι δεν θα προετοιμαστούν ή δεν θα είναι ποτέ έτοιμες στο μέλλον. Αν όμως δεν το τολμάει και κανείς τότε ναι, τα πράγματα δεν θ΄αλλάξουν. Οταν αποφασίσω να΄χω ένα αφήγημα, να σηκώσω μια σημαία μέσα μου, νιώθω έτοιμη ν΄αντιμετωπίσω κι εκείνους που δεν είναι το ίδιο έτοιμοι. Θεωρώ ότι για να περάσει ένα αφήγημα σε μια κοινωνία χρειάζεται και στήριξη. Είναι μια αργή διαδικασία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μην την ακολουθούμε. Τα στερεότυπα είναι ακόμα πολύ δυνατά. Δεν πάει κανείς ν΄αλλάξει γνώμη σε κάτι, να επιβάλλει, μια άποψη. Απλά πιστεύω ότι πρέπει να δοθούν οι ευκαιρίες στους ανθρώπους να δουν και μια άλλη οπτική, πιο συμπεριληπτική, μεγαλύτερης αποδοχής και ενσυναίσθησης.

»Ο άνθρωπος που θα σε πει πόρνη δεν έχει φιλότιμο για να σταματήσει. Δεν φοβάμαι κανέναν και τίποτα. Το στοπ έχει μπει στα περίχωρα της ψυχής μου εδώ και πολύ καιρό μέσα απ΄την ψυχική ανθεκτικότητα. Κανένας χαρακτηρισμός επώνυμος ή με ψευδώνυμο, δεν είναι ικανός να διαταράξει την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου, τη σχέση που έχω εγώ με τον εαυτό μου και τις αποφάσεις που παίρνω ως προς τον εαυτό μου. Κανένας δεν μπορεί να το κάνει αυτό -είναι δική μας ατομική ευθύνη. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Δεν μπορείς να το ελέγξεις ποτέ αυτό, ούτε τι θα σκεφτεί για σένα. Η μόνη ατομική ευθύνη που έχεις είναι πώς αντιδράς σ΄αυτό κι εγώ έχω αποφασίσει να΄μαι πολύ καλά οχυρωμένη ψυχικά -δεν με διαπερνάει τίποτα».

»Η πρόταση απ΄τη Νέα Δημοκρατία ήταν όντως μια έκπληξη και μάλιστα της τελευταίας στιγμής - μου΄γινε 9 Απριλίου και 15 ανακοινώθηκε το Ευρωψηφοδέλτιο. Είχε ήδη ανακοινωθεί η ολοκλήρωση της εκπομπής και θεωρώ ότι η ανακοίνωση αυτή μπορεί να στάθηκε και αφορμή για να γίνει η πρόταση.

»Όταν μου έγινε η περιγραφή του λόγου για τον οποίο θα κάνουμε τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, μέσα μου δεν ένιωθα πολύ αισιόδοξη ότι θα μπορέσω να προχωρήσουμε σ΄όλο αυτό παρέα με τη Νέα Δημοκρατία, για πρακτικούς λόγους. Όταν άκουσα απ΄τον πρωθυπουργό την περιγραφή της ατζέντας, εκεί ένιωσα ένα σκίρτημα μέσα στην καρδιά μου γιατί μου περιέγραψε μια ατζέντα που την αγαπώ και καταπιάνομαι μ΄αυτήν πολλά χρόνια. Εκεί μέσα μου ίσως ένιωσα μια χαρμολύπη -χαρά με την σκέψη “τι ωραία πρόταση” και λύπη “γιατί τώρα; θα μπορώ;” »Με το που έφυγα απ΄τη συνάντηση είχα πολύ λίγο χρόνο να δω αν μπορούμε να διεκπεραιώσουμε κάποια πράγματα και αν θα μπορέσει να υλοποιηθεί αυτή η υποψηφιότητα στα πρακτικά ζητήματα. Τελικά όσο έφευγαν τα εμπόδια απ΄τη μέση, ήταν σαν να μέστωνε η απόφαση, σαν να΄ταν έτοιμη.

»Εμένα δεν με τρομάζει ο αγώνας, η σύγκριση, η έκθεση, η αξιολόγηση. Δεν με τρομάζει τίποτα αν θέλω να τολμήσω κάτι. Παίρνω την απόφαση, ξέρω ότι μπορεί να΄χει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα ή και όχι. Είμαι και για τα δύο προετοιμασμένη. Και πολλές φορές, επειδή είμαι απ΄την φύση μου μετριοπαθής, περιμένω το αρνητικό αποτέλεσμα, για να΄ρθει ακόμα πιο ευχάριστα ένα θετικό.

»Αυτή απόφαση δεν παίρνεται από έναν άνθρωπο. Αυτή η απόφαση παίρνεται από ένα ολόκληρο οικογενειακό μηχανισμό, γιατί αφορά και σ΄άλλους. Υπάρχει το παιδί μας, ο άντρας μου. Ήθελα ν΄ακούσω την άποψή του. Επρεπε να μιλήσω με γυναίκες που έχουν το αξίωμα για να μου πουν κατά πόσο πρακτικά, κάποια ζητήματα είναι εύκολα ή όχι. Έκανα μια έρευνα για να δω πώς λειτουργεί ένας Έλληνας ευρωβουλευτής, πώς λειτουργεί ένας ευρωβουλευτής από άλλη χώρα. Το μελέτησα αρκετά γρήγορα με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά με αρκετή ωριμότητα και υπευθυνότητα απέναντι στην υποψηφιότητά μου και βέβαια στην οικογένειά μου.

»Ο άντρας μου είναι ένας άνθρωπος, που ενώ φαίνεται και ακούγεται συντηρητικός, είναι πάρα πολύ υποστηρικτικός. Σέβεται, ακούει αυτά που νιώθω. Εχω κάνει πάρα πολλά πράγματα από τότε που γνώρισα τον Θοδωρή, ίσως τα πιο σημαντικά και τα πιο όμορφα στη ζωή μου, και δεν υπάρχει κάτι στο οποίο να μην ένιωσα ότι κάθεται δίπλα μου και με στηρίζει.

»Επίσης ήθελα να δω πώς θ΄αντιδράσει το παιδί μου σ΄όλα αυτά. Εξέτασα όλα τα ενδεχόμενα. Αλλά στο δικό μας το σπίτι ο πατέρας είναι πάρα πολύ συμμετοχικός, έχει έναν ενεργό ρόλο. Δεν θα διαταραχθεί ο δικός του ρόλος εις βάρος του δικού μου ούτε ο δικός μου εις βάρος του δικού του. Στην μικρή δεν τα΄χω εξηγήσει ακόμα. Δεν θέλω να τη βάλω σε διαδικασία σκέψεων και προβληματισμών από περιγραφές που μπορεί στο τέλος να μη χρειαστεί να γίνουν. Περιμένω να δω το αποτέλεσμα. Η Αλεξάνδρα ξέρει ότι η μαμά εργάζεται, ότι η μαμά κάθε πρωί για τρία χρόνια απουσίαζε όταν ξύπναγε απ΄το σπίτι. Δεν ήμουνα ποτέ δίπλα της, ο μπαμπάς της ήταν. Ο μπαμπάς της την πήγαινε σχολείο. Εγώ την πήγα σχολείο για πρώτη φορά μετά την ολοκλήρωση της εκπομπής.

Επομένως, υπάρχει ήδη μια απουσία απ΄την πολύ έντονη κατά τ΄άλλα καθημερινή παρουσία, η οποία ωστόσο δεν έχει ανησυχήσει και δεν έχει προβληματίσει ποτέ το παιδί. Εκτός αυτού είμαι τόσο παρούσα όταν είμαι παρούσα. Δεν έχει νοιώσει ποτέ ότι είμαι απούσα. Το παιδί μου δεν έχει γκρινιάξει ποτέ όταν θα του πω “αγάπη μου, η μαμά πρέπει να πάει στην δουλειά”. Το καταλαβαίνει απόλυτα. Και μάλιστα τις προάλλες μου είπε “μαμά θέλω κι εγώ όταν μεγαλώσω να΄χω μια δουλειά που να΄χει πολλή δουλειά”. Εγώ θεωρώ ότι στο τέλος όλο αυτό αποτελεί κι ένα ωραίο πρότυπο.Τουλάχιστον εγώ θάθελα αυτό να το΄χει η κόρη μου ως πρότυπο μητέρας, ως πρότυπο γυναίκας. Γιατί εγώ θέλω το παιδί μου να΄ναι ένας ελεύθερος άνθρωπος που θα μπορεί να κυνηγάει τα όνειρά του και να ξέρει ότι μπορεί να τα συνδυάσει και να τα πραγματοποιήσει όλα.

»Ξέρεις κάτι τέτοια στερεότυπα εμάς τις γυναίκες μας κρατάνε πίσω, μακριά απ΄την αγορά εργασίας - δηλαδή τι θα κάνεις με το παιδί σου και πώς θα κάνεις οικογένεια. Όλο αυτό έχει κόστος γιατί είμαστε ένα πολύτιμο και ικανό δυναμικό εργατικό, κι απ΄τη στιγμή που μιλάμε και μας απασχολεί και το δημογραφικό θα πρέπει να εξετάσουμε πάρα πολύ τη σημαντικότητα της παρουσίας της γυναίκας στον εργασιακό τομέα. Και δεν είναι μόνο αυτά τα προβλήματά της, γιατί μετά, άπαξ και πεις ότι τα ξεπερνάει και μπει στο στίβο τον επαγγελματικό, έχει ν΄αντιμετωπίσει όλες αυτές τις φυλετικές διακρίσεις, τις κοινωνικές ανισότητες, τον σεξισμό και τα σχετικά.

»Η επαγγελματική μου πορεία είναι γεμάτη. Για μένα είναι πολυτέλεια το ότι απ΄όλες τις συνεργασίες μου έφευγα πάντα με θετικό πρόσημο. Δεν έχω φύγει κακά από κανάλι κι αν έχω φύγει -μια φορά, δικαιώθηκα στα δικαστήρια. Μπορεί με κάποιους να΄χα ταιριάξει περισσότερο ή λιγότερο, αλλά, κι αυτό φάνηκε τώρα, στο εγχείρημά μου, που με στήριξαν όλοι -ήταν δίπλα μου με αγάπη.

»Οταν είσαι στον τηλεοπτικό χώρο δέχεσαι μειωτικές συμπεριφορές από άλλους που είναι εκτός. Εγώ τώρα που ενεπλάκη με την υποψηφιότητά μου έχω ακούσει “πού πάει η πρωινατζού στην Ευρωβουλή;” ΄Η “ Η Ελεονώρα δεν έχει υπηρετήσει με σοβαρότητα τη δημοσιογραφία, αλλά μόνο μέσα από πρωινάδικα”.

Από που κι ως που το κρίνει αυτό ένας άνθρωπος εστιάζοντας μονάχα στις πρωινές εκπομπές αλλά ακόμα και στις πρωινές εκπομπές το ήθος, οι τοποθετήσεις, η διαχείριση των ζητημάτων μέσα απ΄το δημόσιο λόγο δεν έχουν σημασία, δεν παίζουν έναν ρόλο, δεν κάνουν τη διαφορά; Και γιατί εστιάζει σ΄αυτό και ξεχνά άλλα πράγματα, τα οποία είναι αμιγώς δημοσιογραφικά, με πολύ έντονο κοινωνικό αποτύπωμα. Έχει σημασία κι από ποιον τομέα βρίσκεται και ο άντρας, που θα σχολιάσει και θα κρίνει μια γυναικεία παρουσία.

»Μεγάλωσα σ΄ένα πολύ ωραίο περιβάλλον που δεν προσπάθησε να μου επιβληθεί. Μ΄έναν μαγικό τρόπο είχα ελευθερία απ΄την οικογένειά μου. Κι αν η πολλή ελευθερία μπορεί να καταλήξει σε αναρχία, εμένα μ΄έκανε να σεβαστώ το γεγονός ότι μου παρείχαν ελευθερίες ώστε να φέρομαι απόλυτα ηθικά. Ισως η οικογένειά μου να αντιλήφθηκε από νωρίς ότι δεν μπορείς εύκολα να βάλεις χαλινάρι και να μην ήθελε να βάλει χαλινάρι. Εγώ δεν έχω ακούσει ποτέ στην ζωή μου “κοίτα να βρεις έναν πλούσιο να παντρευτείς”, ενώ έχω ακούσει “κοίτα να΄χεις πάντα δικά σου χρήματα, να μην εξαρτάσαι από κανέναν”. Η μητέρα μου μου΄λεγε να σπουδάσω, μου΄λεγε ότι δεν έχει καμία σημασία η εξωτερική εμφάνιση, αλλά το περιεχόμενο. Η μητέρα μου δεν μ΄άφησε να επενδύσω σ΄αυτό, δεν μ΄άφησε να πιστέψω ότι η εωτερική εμφάνιση είναι όπλο σημαντικό. Μου΄δωσε όμως μια αυτοπεποίθηση.

»Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, δεν ξεκίνησα με την τηλεόραση. Πρώτα χτύπησα πόρτα σε έντυπα μέσα, για διεθνές ρεπορτάζ, για μεταφράσεις. Μπήκα στον χώρο με τις μεταφράσεις και λόγω των γλωσσών μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω και στην τηλεόραση -ήταν οι συγκυρίες τέτοιες, η εποχή των Δίδυμων Πύργων. Αφησα το βιογραφικό μου, είδαν τα αραβικά, τσίμπησαν, με φώναξαν και κάπως καθιερώθηκα. Το ενδιαφέρον μου ήταν καθαρά η ενημέρωση.

»Η δημοσιότητα στην αρχή δεν μου πήγαινε καθόλου. Μετά είναι κάτι που συνηθίζεται. Πλέον είμαι περισσότερο απ΄το μισό της ζωής μου μέσα στη δημοσιότητα παρά έξω. Ο σχολιασμός και η έκθεση στην άποψη και στην κρίση του καθενός, ήταν κάτι που με δυσκόλεψε πολύ, μ΄αρρώστησε ψυχικά και σωματικά. Αλλά μου΄δωσε μια τεράστια ευκαιρία να κοιτάξω λίγο περισσότερο μέσα μου και να ξεκινήσω ένα ταξίδι το οποίο έχει οδηγήσει στην ψυχική ανθεκτικότητα. Και τώρα έχω κερδίσει μόνο απ΄αυτό. Ο πατέρας μου μου΄λεγε πάντα ότι η δημοσιότητα είναι πολύ επικίνδυνο παιχνίδι που αν δεν το χειριστείς σωστά μπορεί να σε ρίξει βαθιά σε σκοτάδια. Την έβλεπα σαν τον ήλιο, την πλησίαζα αλλά δεν την ακουμπούσα για να μην καώ. Αυτό ουσιαστικά εκφράστηκε μέσα απ΄τα όρια που έβαζα και σε πολλούς συναδέλφους, προστατεύοντας την προσωπική μου ζωή ακόμα και με εξώδικα, όταν χρειάστηκε. Για μία επταετία δεν επέτρεπα σε κανέναν, εκμεταλλευόμενη τα νομικά μέσα, ν΄ασχολείται με την προσωπική μου ζωή. Αυτό άλλαξε μετά την γνωριμία μου με τον σύζυγό μου. Αντιμετωπίζω με σεβασμό τον κόσμο γιατί αυτός παρέχει τη δημοσιότητα. Από τότε που ξεπέρασα το κομμάτι του ψυχικού πόνου λόγω της έκθεσης μόνο καλό έχω λάβει απ΄τη δημοσιότητα.

»Την ψυχολογία την γνώρισα στα 18 μου, στο Πανεπιστήμιο ως μάθημα επιλογής. Πάντα μ΄άρεσε. Τότε δεν υπήρχε σχολή Ψυχολογίας κι επειδή αγαπούσα τις ξένες γλώσσες, επέλεξα την Γαλλική Φιλολογία. Την ψυχολογία την γνώρισα καλύτερα μέσα στο μάθημα. Άρχισα τη διαδικασία από περιέργεια της αυτογνωσίας. Και βλέποντας τις αλλαγές που επιφέρει στην ψυχή μου και κατ΄επέκταση στον τρόπο που σκέφτομαι και στον τρόπο που σχετίζομαι με τους ανθρώπους, συνειδητοποίησα πλέον και εκ του αποτελέσματος ότι είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Και αποφάσισα να το σπουδάσω. Είμαι χαρούμενη που στα 43 ξανάγινα φοιτήτρια. Είναι φανταστικό ν΄ανακαλύπτεις ότι σ΄οποιαδήποτε ηλικία μπορείς να κάνεις πράγματα που θεωρούσες ότι έχει περάσει ο καιρός τους. Και θα το ολοκληρώσω. Ο Θοδωρής καταλαβαίνει, όταν έρχεται η περίοδος των εξετάσεων, ότι μπορεί να΄μαι λίγο περισσότερο απασχολημένη με το διάβασμα, με βοηθάει, μου δίνει χώρο και χρόνο.

»Το να γίνω μητέρα δεν ήταν αυτοσκοπός. Ηταν κάτι που αν θα μου συνέβαινε έχει καλώς. Δεν έλεγα ότι εγώ θα ολοκληρωθώ σαν γυναίκα μόνο και αποκλειστικά μέσα απ΄αυτό και για αυτό έγινε και με τον τρόπο που έγινε. Δεν θα μπορούσε να γίνει πιο ιδανικά για μένα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να υποστηρίξω το μοντέλο, είμαστε μαζί 5-7 χρόνια και αποφασίζουμε να κάνουμε ένα παιδί. Το ένστικτό μου και η ψυχή μου ένιωθαν τεράστια έλξη από έναν άνθρωπο τον οποίο ερωτεύτηκα βαθιά. Και ουσιαστικά η Αλεξάνδρα κράτησε διαχρονικά μέσα της, σαν γενετήσιο υλικό της, αυτό το μοναδικό συναίσθημα.

»Θέλω η Αλεξάνδρα να βγει ένας ελεύθερος άνθρωπος και όταν λέω ελεύθερος δεν εννοώ να κάνει ό,τι γουστάρει. Μεγαλώνει με όρια και μάλιστα πολύ ξεκάθαρα και πολλές φορές σκληρά. Δεν τα παρακάμπτω για τίποτα. Θέλω να γίνει όμως ελεύθερη ως προς τον τρόπο σκέψης της για να μπορεί να κάνει τις δικές της επιλογές. Δεν είμαι παρεμβατική. Θα ερωτηθεί για τα πάντα, με επιλογές. Θέλω να μάθει να μπορεί ν΄αποφασίζει μόνη της. Ηδη τώρα στα έξι της, έχει άποψη.

»Έχει καταλάβει ότι η μαμά ξέρει πολύ κόσμο, δεν ξέρω αν έχει καταλάβει ότι τη μαμά την ξέρει κόσμος. Ξέρει ότι βγαίνω στην τηλεόραση, δεν ξέρει ξεκάθαρα τι είναι η δουλειά που κάνω, γιατί δεν θέλω και εγώ ν΄ανοίγει τηλεόραση και να βλέπει τη μαμά. Δεν θέλω να πιστεύει ότι η δημοσιότητα είναι κάτι ιδιαίτερο. Όπως επίσης δεν θέλω να της δημιουργήσω και πεδίο ανταγωνισμού -ότι πρέπει να γίνει ή να ξεπεράσει τη μαμά. Θέλω να βρει τον εαυτό της, τα πατήματά της.

»Οταν μου΄γινε η πρόταση και άκουσα την ατζέντα που παρουσίασε ο πρωθυπουργός ένιωσα σαν μαθητής που πάει να δώσει πανελλαδικές στην Εκθεση και έπεσε το αγαπημένο του θέμα. Οταν ήρθε η ώρα ν΄αποφασίσω σκέφτηκα ότι εγώ δεν έχω κομματικούς μηχανισμούς, δεν έχω το know how της πολιτικής, δεν έχω τις διασυνδέσεις που μπορεί να΄χει ένας άνθρωπος που πολιτεύεται χρόνια. Το μόνο όπλο που έχω είναι ο κόσμος. Εάν με στηρίξει θα τα καταφέρουμε, αν δεν με στηρίξει δεν θα τα καταφέρουμε και θα συνεχίζω να κάνω ό,τι έκανα και πριν.

»Κάποιοι θεωρούν τη δημοσιότητα ως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Εγώ θεωρώ το να΄χεις έναν καλοκουρδισμένο κομματικό μηχανισμό που ο άλλος και να μη σε γουστάρει μπορεί και να σε ψηφίσει. Αλλά για μένα το πραγματικό πλεονέκτημα είναι η αυθεντική σχέση που΄χω με τον κόσμο. Ίσως αυτό μερικούς τους ξενίζει. Το ότι εγώ 25 χρόνια μπαινοβγαίνω στα σπίτια του κόσμου με ειλικρίνεια, σεβασμό, αξιοπιστία, συνέπεια ως προς αυτά που λέω, που κάνω και πρεσβεύω, αυτό δημιουργεί μια σχέση με τον κόσμο.

»Δεν μπορείς ν΄αρέσεις σ΄όλους και δεν μπορείς ν΄αρέσεις σ΄αυτούς που αρέσεις για όλα. Από μένα έχει και το αυθεντικό και το ειλικρινές, γιατί εγώ δεν φέρομαι στον κόσμο με στόχο να μ΄αγαπήσει και να με συμπαθήσει. Είμαι αυτή που είμαι, ελεύθερα.

Είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και πιστεύω ότι όσοι μ΄εκτιμάνε, αυτό εκτιμάνε περισσότερο σε μένα.

»Αγωνία έχω σίγουρα, μια περιέργεια και μια αγωνία ως προς το αποτέλεσμα. Ποιος δεν έχει; Αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω με μια λέξη. Είναι ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων».