Λίλλη Παπαγιάννη: Η φινετσάτη κυρία του ελληνικού σινεμά με την εκλεπτυσμένη ομορφιά
Κομψή, αρχοντική, με υπέροχα γαλαζοπράσινα μάτια και μια εγγενή αριστοκρατικότητα, η Λίλλη Παπαγιάννη ήταν μια από τις γυναίκες που έλαμψαν στη μεγάλη οθόνη, αν και μόνο μια φορά έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Έχοντας τον αέρα μεγάλων σταρ του παλιού Χόλιγουντ, πολλοί θεωρούσαν πως την περίμενε μια λαμπερή καριέρα, εκείνη όμως επέλεξε να κρατήσει μια πιο χαμηλών τόνων στάση, διεκδικώντας τον τίτλο της ηθοποιού κι όχι του ινδάλματος.
Με μπρίο, εσωτερική δύναμη και λεπτό χιούμορ, ήξερε να κερδίζει τις εντυπώσεις άλλοτε ως Αθηνά στο «Δεσποινίς διευθυντής», άλλοτε ως Λελέ στη «Χαρτοπαίκτρα» ή ως Κατίνα στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», όπου με απαράμιλλο στιλ εκτόξευε τη θρυλική ατάκα στον Σταύρο Ξενίδη: «Ρούφα το αυγό σου, μπούλη».
Ερμηνεύτρια μεγάλης γκάμας, με παιδεία και απίστευτη σκηνική δύναμη, ήταν εξίσου καλή και σε δραματικούς ρόλους, εντελώς κόντρα προς την ευγενική ιδιοσυγκρασία της. Χαρακτηριστική η εμφάνισή της στο «Ταξίδι» του Ντίνου Δημόπουλου, όπου ως σατανική κι αδίστακτη γυναίκα βασάνιζε την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η ίδια βέβαια ήταν παθιασμένη με το θέατρο. Γι’ αυτό σε νεαρή ηλικία αποφάσισε να κατέβει τα σκαλιά του μαγικού Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης και να ζητήσει ακρόαση από τον Κάρολο Κουν. Έτσι γράφτηκε στη σχολή του.
Σε ηλικία είκοσι δύο ετών, συμμετέχει στην πρώτη της θεατρική παράσταση, στον «Πλούτο». Τα χρόνια της σχολής, συγκεκριμένα το 1957, γνωρίζει τον Ανδρέα Φιλιππίδη. Εκείνος τότε ήταν 38 ετών και ήδη διαζευγμένος-η πρώτη του γυναίκα ήταν η Δέσπω Διαμαντίδου- αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί στο ακαταμάχητο χαμόγελό της. Τον ίδιο χρόνο παράφορα ερωτευμένοι, ανεβαίνουν τα σκαλιά της εκκλησίας κι έκτοτε δεν χώρισαν ποτέ.
Έζησαν μαζί τριάντα δύο χρόνια, μέχρι τον θάνατό του Φιλιππίδη το 1989. Δεν απέκτησαν πότε παιδιά, εκείνος όμως είχε ήδη έναν γιο από τον πρώτο του γάμο, τον Μάριο. Η Παπαγιάννη διατηρούσε πάντα εξαιρετικές σχέσεις με τη Διαμαντίδου, με την οποία συνήθιζαν να συναντιούνται κάθε Σάββατο, «jour fixe» όπως έλεγαν, πίνοντας τσάι και μιλώντας για όλα όσα τις ένωναν.
Στον κινηματογράφο, έκανε το ντεμπούτο της το 1959 στην ταινία του Στέλιου Ζωγραφάκη «Νταντά με το Ζόρι» δίπλα στον Μίμη Φωτόπουλο και τη Γεωργία Βασιλειάδου, για να ακολουθήσουν συνεργασίες με όλους μεγάλους ηθοποιούς της εποχής.
Μένοντας πιστή στο θέατρο, μαζί με τον σύζυγό της αποφασίζουν όχι μόνο να μοιράζονται τη ζωή τους, αλλά και τη σκηνή, κι έτσι συγκροτούν τον δικό τους θίασο. Αργότερα, πρωταγωνίστησε για αρκετά χρόνια στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Από το 1982 μέχρι το 1988 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, ενώ είχε κάνει και εμφανίσεις σε αρχαία δράματα με το θίασο του Δημήτρη Ποταμίτη.
Σημαντική στιγμή στην καριέρα της η πολυβραβευμένη ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου «Η Εκδρομή». Ο ρόλος της Ειρήνης τής χάρισε το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας από τους Έλληνες Κριτικούς στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1966.
Μετά τον θάνατο του Φιλιππίδη, εγκαταλείπει την υποκριτική και αποφασίζει να ζήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όταν το 2004 έχασε και την αγαπημένη της φίλη, τη Διαμαντίδου, απομονώθηκε και αποσύρθηκε οριστικά από την κοινωνική ζωή.
Μια από τις τελευταίες της εμφανίσεις ήταν το 1977 στο σήριαλ «Οι Ένοχοι» στο πλευρό του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και της Μάρως Κοντού. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια της ζωής της αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την υγεία της, μέχρι που άφησε την τελευταία της πνοή στις 12 Μαΐου 2015, σε ηλικία ογδόντα ετών.
