Rising star: Η Ηρώ Πεκτέση είναι το κορίτσι που θα ξεχωρίσει αυτήν την τηλεοπτική σεζόν

Η Ηρώ Πεκτέση είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Έχει παίξει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές όπως στη «10η εντολή», «Ου Φονεύσεις», «Αστέρας Ραχούλας», «Έλα στη θέση μου» και «Ζακέτα να πάρεις».

Φέτος πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά του Mega «Το αύριο μας ανήκει» δίπλα σε ένα πολύ δυνατό καστ.

Είναι ένα κορίτσι που δουλεύει σκληρά και θέλει συνεχώς να εξελίσσεται. Αν δεν ήταν ηθοποιός, θα ήταν ψυχοθεραπεύτρια. Δίνει προτεραιότητα στους ανθρώπους της και στην αγάπη.

Λίγο πριν την πρεμιέρα της νέας σειράς όπου πρωταγωνιστεί, η Ηρώ μίλησε στην BOVARΥ για τη ζωή και τη δουλειά της…

Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες; Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Μεγάλωσα σε ένα κινηματογραφικό τοπίο στη Νίκαια με τα προσφυγικά. Το σπίτι της γιαγιάς ήταν ένα από αυτά. Εμείς με την οικογένειά μου μέναμε λίγο πιο έξω από αυτές τις συνοικίες, αλλά εκεί γυρνούσα. Μια βόλτα εκεί σε πάει χρόνια πίσω ακόμα και σήμερα. Ταξιδεύεις στον χρόνο. Βλέπεις πως εδώ οι άνθρωποι βιάστηκαν να τρυπώσουν κάπου, να φτιάξουν τη φωλιά τους. Και εκεί οι φωλιές δεν είναι το σπίτι του καθενός, αλλά η γειτονιά του. Απλωμένα ρούχα, μανταλάκια. Μυρωδιές φαγητών σμυρναίικων. Μπαχαρικά. Ένας Kαζαντζίδης στο ράδιο. Η «καλημέρα» δυνατά να φτάσει τον άλλον απέναντι. Τα κουτσομπολιά και η συμπαράσταση.

Ο πόνος των ξεριζωμένων αποτυπωμένος στα σπίτια. Αλλά και η ελπίδα πως εδώ θα πάνε όλα καλά. Μια στο τόσο επιστρέφω, αφήνω το αμάξι κάπου και τα περπατάω όλα αυτά για να μην τα χάσω από μέσα μου. Το σχολείο μου, τη γειτονιά όπου μαζευόμασταν στο λύκειο... Ακούγονται ακόμα τα γέλια...

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Το θέμα δεν είναι το «πώς» αλλά το «γιατί». Όλοι έχουμε κάποιο παιδικό όνειρο το οποίο θέλουμε να γίνει αλήθεια όταν μεγαλώσουμε, να το δούμε να περπατάει. Έρχεται μια στιγμή όμως που για να πάει παρακάτω το όνειρο και να μεγαλώσει πρέπει να βρεις τον βαθύτερο λόγο που διάλεξες αυτό τον συγκεκριμένο στόχο από τις τόσες άπειρες επιλογές που είχες. Πρέπει να τα βάλεις κάτω, να δεις «γιατί αυτό». Οι ηθοποιοί συνήθως διαλέγουμε να γίνουμε ηθοποιοί από την αμέτρητη και ανυπολόγιστη ανασφάλειά μας. Παίζοντας θέατρο γίνεσαι αποδεκτός και αναγνωρίζεσαι από το ευρύ κοινό, το «παιδί» παίρνει την επιβεβαίωση που χρειάζεται, για να καλύψει τις ανασφάλειές του, το παιδί νιώθει σημαντικό. Αλλά χρειάζεται και κάτι ακόμα για να μπορέσει να αντέξει τ’ όνειρο, να μπορέσει να επιβιώσει στο χρόνο. Γιατί αυτό, από μόνο του είναι μονοδιάστατο -ξεκινάει από το «εγώ» και καταλήγει στο «εγώ». Πρέπει να υπάρχει και ένας σκοπός.

Μια μέρα λοιπόν ήρθε μια κοπέλα στη δεύτερη παράσταση που έπαιζα και έκλαιγε, μας αγκάλιασε όλους και έφυγε. Ήρθε πάλι μετά από δυο βδομάδες, ήρθε καμαρίνια και μας είπε πως μετά την παράστασή μας αποφάσισε να γίνει γιατρός του κόσμου. Αυτό για μένα είναι ο σκοπός. Είναι το πάρε-δώσε. Είναι το πώς, αν το επιτρέψεις, επηρεάζεις και επηρεάζεσαι. Αυτή η κοπέλα με έκανε να καταλάβω γιατί ηθοποιός και όχι κάτι άλλο και εμείς την κάναμε να καταλάβει γιατί γιατρός του κόσμου κι όχι κάτι άλλο.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός, με τι άλλο θα ήθελες να ασχοληθείς;

Νομίζω θα ήμουν ψυχοθεραπεύτρια. Με γοητεύει να διαβάζω τους ανθρώπους, να τους παρατηρώ, να τους αναλύω. Θα ήθελα να έχω παραπάνω γνώσεις πάνω σε αυτό, πιο ειδικές. Η τάση μου αυτή όμως με βοηθάει στο να αναλύσω τους ρόλους μου.

Πώς ήταν η πορεία σου στην υποκριτική;

Το έχω πάει βήμα-βήμα. Δεν ήταν όλα στρωμένα να με περιμένουν. Έχω δυσκολευτεί και αυτό με έχει κάνει να δουλεύω πιο σκληρά, να αποκτήσω υπομονή και προσήλωση γιατί μόνο έτσι πας εκεί που θες να πας. Χαίρομαι που μέχρι τώρα έχω κάνει διαφορετικά πράγματα.

Πες μας για τη νέα σειρά του Mega «Το αύριο μας ανήκει», όπου πρωταγωνιστείς.

Όταν πήρα στα χέρια μου τα πρώτα δέκα επεισόδια, τα διάβασα όλα μέσα σε μια μέρα γιατί ήθελα να δω τι θα γίνει παρακάτω. Με γοήτευσε η πλοκή, οι χαρακτήρες και οι σχέσεις μεταξύ των ηρώων. Σχέσεις συμπλεγματικές, αληθινές και δύσκολες. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι η Έλλη, μια δημοσιογράφος-ακτιβίστρια, η οποία επιζεί από ένα ατύχημα αλλά χωρίς τη μνήμη της. Αυτό για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο ήθελα να μπω σε αυτόν τον κόσμο.

Υπάρχουν κάτι στο οποίο θα έλεγες «όχι» στην καριέρα σου;

Αυτό με τα «όχι» και τα «ναι» είναι λίγο φάλτσο στα αυτιά μου. Θα το έλεγα το «όχι» αν θα μπορούσα να πληρώσω το ενοίκιο, διαφορετικά θα έλεγα «ναι» και σε κάτι που δεν με εκφράζει καλλιτεχνικά και θα το έκανα και αυτό με το ίδιο πάθος.

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο;

Το όνειρο μου είναι να δουλεύω με ανθρώπους που δίπλα τους εξελίσσομαι. Είμαι ακόμα στον ρόλο της μαθήτριας και να σου πω την αλήθεια δεν θέλω να βγω από αυτόν ποτέ, γιατί τότε θα σταματήσω να μαθαίνω και έχω πολλή όρεξη για γνώση και εξέλιξη. Θέλω να πηγαίνω με γνώμονα το «δεν ξέρω, αλλά θέλω να μάθω».

Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο;

Τον ελεύθερο μου χρόνο συναντώ τους ανθρώπους μου. Τον ελεύθερο μου χρόνο αγαπάω κι αγαπιέμαι και αυτό είναι η προτεραιότητα.

Πώς θα σε χαρακτήριζαν οι φίλοι σου;

Νομίζω θα έλεγαν διαφορετικά πράγματα. Ο καθένας μάς βλέπει τους γύρω του με βάση το δικό του πρίσμα και σίγουρα οι φίλοι μου δεν θα μπορούσαν να με περιγράψουν με μια πρόταση. Είμαστε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Σίγουρα θα έλεγαν πως πολλές φορές τους σπάω τα νεύρα γιατί είμαι στον κόσμο μου ή γιατί κλείνομαι στον εαυτό μου όταν είμαι στις μαύρες μου. Θα έλεγαν, όμως, πως γελάμε πολύ μαζί, πως τους στηρίζω και τους κατανοώ. Θα έλεγαν πως τους αφήνω ελεύθερους, γιατί έτσι θέλω να είμαι και εγώ -να απολαμβάνω την αγάπη μέσω της ελευθερίας. Θα έλεγαν πως μέσα στα χρόνια αλλάζουμε και ξαναγνωριζόμαστε. Θα έλεγαν κι αλλά πολλά φαντάζομαι και μπορεί να μην έλεγαν και τίποτα από αυτά που έγραψα.

Τι ελπίζεις να σου φέρει το μέλλον;

Ελπίζω να μου φέρει την αγάπη.

«Το Αύριο μας Ανήκει»

Πρεμιέρα: Δευτέρα 13/9 18:40 στο Mega