Γουίτνεϊ Χιούστον: Η θλιμμένη ντίβα με την τραγική ζωή

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο της Γουίτνεϊ Χιούστον και ήδη τέσσερις ταινίες έχουν γίνει για τη ζωή της.

Ένα μη εξουσιοδοτημένο ντοκιμαντέρ, ένα που εγκρίθηκε από τους κληρονόμους της, μια τηλεταινία και μια κινηματογραφική δουλειά που εστίαζε στη σχέση της με την κόρη της, Μπόμπι Κριστίνα.

Στις 29 Δεκεμβρίου όμως αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αίθουσες η πρώτη μεγάλου προϋπολογισμού χολιγουντιανής παραγωγής βιογραφική ταινία, το «I Wanna Dance with Somebody» σε δημιουργία Άντονι ΜακΚάρτεν, με πρωταγωνίστρια τη Ναόμι Άκιι και  τον Στάνλεϊ Τούτσι στον ρόλο του θρυλικού παραγωγού Κλάιβ Ντέιβις. Ο ΜακΚάρτεν δήλωσε πρόσφατα στον «Guardian» ότι τα φιλμ που γυρίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, έχουν κάτι ένα κοινό: «Αυτό είναι η εμμονή με τα λάθη που έκανε η Γουίτνεϊ Χιούστον στη ζωή της. Ήταν λίγο υπερβολικά ως προς το σενάριο». Εκείνος αντίθετα θέλει να εστιάσει στα επιτεύγματά της,  στις όμορφες στιγμές της ζωής της, που δεν ήταν λίγες, αλλά και στον ρατσισμό που δέχτηκε, όπως ας πούμε όταν αποδοκιμάστηκε στα βραβεία Soul Train,  ή όταν σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη αποκάλεσαν τη μουσική της «λευκή», γεγονός που την πλήγωσε  βαθιά.

«Η Φωνή», όπως την αποκαλούσαν για τις απίστευτες δυνατότητες της γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 1963 σε μία μεσοαστική γειτονιά του Νιούαρκ της πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ. Ήταν το τρίτο και νεώτερο παιδί του Τζον Χιούστον, στελέχους στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας και της τραγουδίστριας των γκόσπελ Σίσι Χιούστον. Εκτός από τη μητέρα της, νονά της ήταν η σπουδαία Αρίθα Φράνκλιν, ενώ τραγουδίστριες ήταν και οι εξαδέλφες της Ντιόν Γουόργουικ και Ντι Ντι Γουόργουικ, η οποία είχε κακοποιήσει σεξουαλικά τη μικρή Γουίτνει, σύμφωνα με τον αδερφό της Γκάρι Γκάρλαντ-Χιούστον και τη βοηθό της Μαίρη Τζόουνς.

Στα 11 της άρχισε να τραγουδά στην παιδική χορωδία της ενορίας της και στα 15 συνόδευε τη μητέρα της αλλά και άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Λου Ρολς και η Τσάκα Καν, σε συναυλίες. Παράλληλα, ασχολήθηκε με το μόντελινγκ, έγινε μια από τις πρώτες Αφροαμερικανές εξώφυλλο στο περιοδικό  «Seventeen, ενώ παράλληλα συμμετείχε ως ηθοποιός σε τηλεοπτικές σειρές.

Το 1982 συμμετείχε στον δίσκο «One Down» του πειραματικού τζαζ-φανκ σχήματος Material, του οποίου ηγείτο ο Μπιλ Λάσγουελ. Την επόμενη χρονιά ο πρόεδρος της Arista, Κλάιβ Ντέιβις, την άκουσε να τραγουδά σε ένα κλαμπ και την ενέταξε στο δυναμικό της εταιρείας του. Το πρώτο της single ντουέτο με τον Τέντι Πέντεγκρας κυκλοφόρησε το 1984 με τίτλο «Hold Me», χωρίς να καταφέρει να γίνει επιτυχία.

Το ντεμπούτο άλμπουμ της όμως με τον τίτλο «Whitney Houston», που κυκλοφόρησε το 1985, έγινε ο εμπορικότερος δίσκος από γυναίκα καλλιτέχνη τη χρονιά της κυκλοφορίας του, εκτινάσσοντάς την στην κορυφή.

Έτσι, άρχισε μια ανοδική πορεία με την Γουίτνεϊ να σπάει το ένα ρεκόρ μετά από το άλλο. Γιατί μπορεί το πρώτο της single («Someone for Me») να πέρασε απαρατήρητο, όμως το δεύτερο με τίτλο «You Give Good Love» αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία της, ενώ τα τρία επόμενα («Saving All My Love for Me», «How Will I Know», «The Greatest Love of All») ανέβηκαν στο Νο1, πουλώντας 13 εκατομμύρια αντίτυπα, ρεκόρ για πρωτοεμφανιζόμενη καλλιτέχνιδα.

Στις 2 Ιουνίου 1987, κυκλοφόρησε  το δεύτερο προσωπικό της άλμπουμ της με τίτλο «Whitney», που την ανέβασε στο Νο1 του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών. Τέσσερα τραγούδια από το άλμπουμ (I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me), Didn’t We Almost Have It All, So Enotional και Where Do Broken Hearts Go) ανέβηκαν στο Νο1 και μαζί με τα τρία Νο1 από το προηγούμενο άλμπουμ της δημιούργησαν ένα ανεπανάληπτο ρεκόρ επτά συνεχόμενων τραγουδιών στο Billboard.

Το 1986 έδωσε μια συναυλία στο βασίλειο του Μπρουνέι για την οποία ο πρίγκιπας της χώραςτης έδωσε μια λευκή επιταγή. Λέγεται πως τελικά το ποσό που εισέπραξε για μια μόνο εμφάνιση ήταν 7 εκατομμύρια δολάρια, πράγμα που δεν έχει συμβεί σε κανέναν άλλο  καλλιτέχνη. Ευαίσθητη κοινωνικά και μάχιμη πάντα, το 1989 ίδρυσε το Whitney  Houston Foundation For Children Inc, που ασχολείται με άστεγους παιδιά με καρκίνο ή AIDS και άλλες ευπαθείς ομάδες.

Στις 6 Νοεμβρίου 1990 κυκλοφόρησε το τρίτο της άλμπουμ με τίτλο «I’m Your Baby Tonight», με πιο αδύνατο υλικό σε σχέση με τα δύο προηγούμενά της. Παρόλα αυτά πούλησε 4 εκατομμύρια αντίτυπα. Από το σημείο αυτό και μετά αραίωσε τις εμφανίσεις της στη δισκογραφία και άρχισε να την ενδιαφέρει περισσότερο ο κινηματογράφος. Το 1992 πρωταγωνίστησε δίπλα στον Κέβιν Κόστνερ στην ταινία « Ο Σωματοφύλακας», που έσπασε τα ταμεία. Η διασκευή δε του τραγουδιού «I Will Always Love You» έγινε το εμπορικότερο single όλων των εποχών από γυναίκα καλλιτέχνη, καθώς πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα μέσα σε μια εβδομάδα.

Την ίδια χρονιά γνώρισε το «κακό παιδί» της R&B, Μπόμπι Μπράουν. Ο έρωτας τους ήταν κεραυνοβόλος και μαζί απέκτησαν την κόρη τους Μπόμπι Κριστίνα. Με τον Μπράουν, ο οποίος βασικά την έθισε στην κοκαΐνη, ενώ την κακοποιούσε συστηματικά, πήρε οριστικά διαζύγιο το 2006, μετά από αμέτρητους καβγάδες, που αποτελούσαν τροφή για  τα ταμπλόιντ της εποχής.

Όμως η βιογραφία της επιστήθιας φίλης και καλλιτεχνικής διευθύντριας της ομάδας της, Ρόμπιν Κρόφορντ, με τίτλο «A Song For You: My Life With Whitney Houston» αποκάλυψε τη μυστική τους σχέση, καθώς και το γεγονός ότι η τραγουδίστρια ήταν ομοφυλόφιλη, πράγμα που φοβόταν να αποκαλύψει για να μην καταστραφεί η καριέρα της.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 η συστηματική χρήση ναρκωτικών πράγμα που παραδέχτηκε και δημόσια στην Όπρα Γουίνφρεϊ, είχε σοβαρές επιπτώσεις στη χροιά της φωνής της. Δεν μπορούσε πλέον να πιάσει τις ψηλές νότες, που εντυπωσίαζαν το κοινό,οι πωλήσεις δίσκων μειώνονταν, ενώ η δημόσια εικόνα της δέχτηκε σοβαρό πλήγμα.

Παρ’ όλα αυτά, το 2009 μπήκε στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως η τραγουδίστρια με τα περισσότερα βραβεία, συνολικά 415: μεταξύ άλλων έχει κερδίσει 2 Emmy, 6 Grammy, 30 Billboard Music Awards και 22 American Music Awards. Κυκλοφόρησε συνολικά επτά στούντιο άλμπουμ και τρία σάουντρακ, τα οποία έγιναν όλα διαμαντένια, πλατινένια ή χρυσά, ενώ οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 170 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το 2011 πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στα πράγματα και στις αρχές του 2012 πήρε μέρος στο remake της ταινίας του 1976 «Sparkle», παίζοντας τη μητέρα της Τζόρντιν Σπαρκς, ενώ στις 7 Φεβρουαρίου του 2012 είχε ηχογραφήσει το ντουέτο τους «Celebrate». Πλέον όμως ήταν αργά.

Στις 11 Φεβρουαρίου 2012 βρέθηκε νεκρή από ανακοπή καρδιάς λόγω υπερβολικής χρήσης κοκαΐνης στην μπανιέρα της σουίτας της στο Χίλτον του Μπέβερλι Χιλς  την παραμονή της απονομής των Βραβείων Γκράμι, στην οποία θα συμμετείχε.  Ήταν 48 ετών....Τρία χρόνια αργότερα, η κόρη της βρέθηκε χωρίς τις αισθήσεις της κι εκείνη σε μια μπανιέρα. Πέθανε στα 22 της χρόνια, αφού παρέμεινε σε κώμα.