Εμμανουήλ Καραλής: Ο Αφροέλληνας επικοντιστής που σκαρφαλώνει με σταθερό βήμα στην κορυφή

Ο Εμμανουήλ Καραλής τα πήγε εξαιρετικά στον τελικό του επί κοντώ στο Τόκυο, καθώς κατάφερε να διεκδικήσει μια θέση στο βάθρο. Τελικά, στην παρθενική του εμφάνιση σε Ολυμπιακούς Αγώνες κατετάγη 4ος δίνοντας ελπίδες για νέες διακρίσεις. Όταν ο Εμμανουήλ Καραλής αφηγήθηκε τη ζωή του στη Bovary.

Με τον Εμμανουήλ, Μανώλη ή Manolo, δώσαμε τηλεφωνικό ραντεβού. Οι συνεχόμενες και πολύωρες προπονήσεις του δεν του επέτρεπαν να συναντηθούμε από κοντά. Ωστόσο, ο ίδιος είναι τόσο φιλικός και άψογος συνομιλητής, που η κουβέντα μας δε θα μπορούσε να εξελιχτεί καλύτερα. Με πολύ χιούμορ, με θετική διάθεση και μια εντυπωσιακή πορεία ήδη στα 21 του χρόνια στο άλμα επί κοντώ, λίγο πριν μάθει για τη διάκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, μάς μίλησε για τη ζωή του, τον αθλητισμό και το νέο του brand, το Fly Manolo Fly.

«Μεγάλωσα στην Πάτρα, εγώ μαζί με τη δίδυμη αδερφή μου, την Αγγελική. Ήμασταν πάρα πολύ δραστήρια παιδιά από μικρά. Κάναμε πάρα πολλά σπορ, από πολύ μικρή ηλικία. Η μητέρα μου μας είχε γράψει κολυμβητήριο, taekwondo, volleyball, basketball... Οπότε, μας έχει περάσει μια σπουδαία αθλητική παιδεία -λόγω και του πατέρα μου, που ήταν Δεκαθλητής. Και η μητέρα μου ήταν Πρωταθλήτρια, έκανε άλμα εις μήκος.

Η μητέρα μου ανέλαβε τις περισσότερες γονεϊκές υποχρεώσεις γιατί ο πατέρας μου δούλευε -και ακόμη δουλεύει- από το πρωί μέχρι το βράδυ. Εννοείται ήμασταν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Εντάξει, σε μικρή ηλικία δεν μπορείς να είσαι εντελώς ανεξάρτητος, αλλά ζήσαμε πολύ ωραία, υγιή παιδικά χρόνια παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη, όπως και σε κάθε οικογένεια. Αλλά, ήταν και πολύ δύσκολο τότε να μεγαλώσεις δύο μαύρα παιδιά στην Ελλάδα.

Δεν ήμουν ο καλύτερος μαθητής. 17 είχα, αλλά πάντα προσπαθούσα για το καλύτερο. Η αδερφή μου ήταν πολύ καλύτερη στο σχολείο. Βέβαια, είχα και πάρα πολλές υποχρεώσεις, γιατί από μικρή ηλικία, λόγω των αθλητικών μου επιδόσεων, έπρεπε να ταξιδεύω πολύ συχνά στο εξωτερικό για αγώνες… Οπότε, και οι καθηγητές μου στο σχολείο με βοήθησαν όσο μπορούσαν και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό!

Η αδερφή μου ασχολούνταν παλιά με τον αθλητισμό. Έκανε Έπταθλο και είχε βγει πρωταθλήτρια Ελλάδος στις μικρές κατηγορίες κάτω των 18, δύο φορές. Οπότε έχουμε αρκετά κύπελλα στην οικογένεια!».

«Δεν νιώθω ότι πέρασα αυτό που λέμε "εφηβεία", λόγω του πρωταθλητισμού. Ήταν δική μου επιλογή όμως, ήξερα σε τι κόσμο μπαίνω, ήξερα τι θυσίες έπρεπε να κάνω για να καταφέρω να κάνω ό,τι έκανα. Ούτε πενταήμερη πήγα, ούτε τα Σαββατοκύριακα έβγαινα με τους φίλους μου, ούτε ξενυχτούσα, ούτε τίποτα, γιατί η ζωή μου ήταν προπόνηση, σπίτι για ξεκούραση, προπόνηση, σπίτι για ξεκούραση...

Τώρα μπορώ να πω ότι έχω βρει τις ισορροπίες μου. Σπουδάζω Marketing & Communications, έχω λανσάρει το δικό μου brand, το "Fly Manolo Fly". Βρίσκω χρόνο να βγαίνω, να βλέπω τους δικούς. Βέβαια, πάντα η βάση μου είναι ο Πρωταθλητισμός.

Όπως είπα και πριν, ο πατέρας μου έκανε Δέκαθλο, το οποίο περιλαμβάνει και το άλμα επί κοντώ. Ξεκίνησα, λοιπόν, τον αθλητισμό, με σκοπό να γίνω Δεκαθλητής. Μόλις, όμως, έπιασα το κοντάρι είπα στον εαυτό μου ότι αυτό είναι το άθλημά μου. Μου άρεσε πάρα πολύ το συναίσθημα του να πετάς. Οπότε, αντί να γίνω δεκαθλητής, έγινα επικοντιστής. Βέβαια, έγινε επταθλήτρια η αδερφή μου, οπότε δεν έμεινε πικραμένος ο πατέρας μου!

Υπήρξαν πολλές καλές στιγμές στην αθλητική μου πορεία, που δεν μπορώ να ξεχωρίσω τις καλύτερες. Εξίσου σημαντικές στιγμές για μένα ήταν και οι αποτυχίες, γιατί αυτές με θωράκισαν και με έκαναν αγωνιστή και μαχητή».

«Έχω πάει μόνο μία φορά στην Ουγκάντα. Είμαι Έλληνας και νιώθω Έλληνας. Η μητέρα μου έχει έρθει από τριών ετών εδώ. Μπορεί να μην ξέρουμε τη γλώσσα, αλλά φρόντιζε πάντα να μας κρατά σε επαφή με την αφρικανική κουλτούρα. Έχουμε επικοινωνία με τα ξαδέρφια και τους θείους μας. Ξέρουμε τα ήθη, τα έθιμα, έχουμε τον ρυθμό. Γιατί οι περισσότεροι που κατάγονται από την Αφρική έχουν πολύ ρυθμό. Λεγόμαστε Αφροέλληνες -υπάρχουν πάρα πολλοί στην Ελλάδα.

Ναι, ήταν δύσκολο για δύο μαύρα παιδιά να μεγαλώνουν στην Ελλάδα. Εντάξει, για τα λευκά παιδάκια στο Δημοτικό να βλέπουν ξαφνικά μπροστά τους δύο μαύρα παιδάκια, σαν τη μύγα μες στο γάλα, μπορεί να ήταν λίγο περίεργο. Από τη μια μπορώ να το δικαιολογήσω, από την άλλη, όμως, δεν το δικαιολογώ, γιατί είναι δουλειά των γονιών να αναθρέψουν τα παιδιά τους σωστά, ώστε να βλέπουν τους πάντες ίσους».

«Πλέον, βλέπω αλλαγή. Παλιά, όμως, ήταν πολύ δύσκολα -ακόμα πιο δύσκολα όταν είχε έρθει και η μητέρα μου στην Ελλάδα, στα 90s. Άμα ήταν δύσκολα για μας, για τη μητέρα μου ήταν κόλαση. Τώρα υπάρχει και το ίντερνετ, υπάρχουν και τα social media, που έχουν βοηθήσει πάρα πολύ στο να εξοικειωθεί ο κόσμος με τη διαφορετικότητα. Να φανταστείς, ο παππούς μου -ο μπαμπάς του μπαμπά μου- δεν είχε δει ποτέ μαύρο άνθρωπο από κοντά, μόνο στην τηλεόραση.

Η αλήθεια είναι ότι, λόγω της ευαίσθητης ηλικίας στην οποία δέχτηκα το bullying, δε σου κρύβω ότι ο φόβος με κυρίευσε πολλές φορές. Ωστόσο, οι αξίες που μου έδωσε η οικογένειά μου μού έδωσαν τη δύναμη να φωνάξω δυνατά "ως εδώ". Κάθε αρνητικό σχόλιο είναι σαν να μην το ακούω πια. Το θέμα "ρατσισμός" είναι κάτι που έχει τελειώσει μέσα μου. Το έχω ζήσει πάρα πολύ στο πετσί μου από πάρα πολύ μικρή ηλικία, αλλά τώρα τελείωσε. Το αντιμετώπισα. Φώναξα. Και τώρα είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει και προσπαθώ, μέσα από ό,τι έχω περάσει, να δώσω κάθε βοήθεια που μπορώ να προσφέρω, οποιαδήποτε είναι αυτή, σε όποια παιδιά έχουν περάσει ή περνούν την ίδια κατάσταση με μένα, ώστε να τους υπενθυμίσω ότι «Ξέρεις τι; Δεν θα είναι πάντα έτσι. It gets better».

«Η μεγαλύτερη αξία στη ζωή είναι ο σεβασμός. Ο σεβασμός στην προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι πολύ σημαντικός για την εξέλιξή μας. Και δε μιλάω μόνο για το χρώμα, αλλά και για το φύλο, το σωματότυπο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό... για όλα.

Εννοείται πως είμαι πάρα πολύ ευαισθητοποιημένος και παρακολουθώ τις εξελίξεις γύρω από τις καταγγελίες στον αθλητικό χώρο. Γνωρίζω και εγώ και αθλήτριες και αθλητές που έχουν περάσει κάτι παρόμοιο και τάσσομαι μαζί τους στο 100%. Θέλω να στείλω το σύνθημα "Speak out loud" -να μιλήσεις, να μην αφήσεις την όποια Οδύσσεια μπορεί να περνάς, να σε βυθίσει».

«Το Manolo μού το έβγαλε ο πατέρας μου, από το Εμμανουήλ. Μεγαλώνοντας, πάντα ήθελα να έχω ένα δικό μου brand και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το "Fly Manolo Fly". Το Fly είναι εμπνευσμένο από την αίσθηση του "πετάγματος" που σου δίνει το άλμα επί κοντώ».

«Σχεδιάζω τα αρχικά σχέδια, αλλά έχω και μία ομάδα από πίσω, που κάνει τα σχέδια αυτά πραγματικότητα. Δεν είμαι σχεδιαστής εννοείται, αν πω κάτι τέτοιο θα είναι ντροπή για όλους τους πραγματικούς σχεδιαστές (γέλια). Η αρχική έμπνευση είναι δική μου και έχω μια φοβερή ομάδα που την κάνει πραγματικότητα. Είναι κάτι που αγαπώ πάρα πολύ και με βοηθά να ξεφεύγω λίγο από τον πρωταθλητισμό, ώστε να μη σκέφτομαι 24 ώρες το 24ωρο αυτό. Τα ρούχα απευθύνονται σε ανθρώπους με στιλ και άποψη, κάθε φύλου. Είναι ένα απόλυτα inclusive brand».

«Με κάνει ευτυχισμένο να βλέπω χαρούμενους ανθρώπους. Να βρίσκομαι με ανθρώπους με θετική ενέργεια, με ένα ζεστό χαμόγελο. Να νιώθω την αγάπη».